§ 2. - Zwiększenie dyscypliny płac oraz polepszenie jakości robót w wykonawstwie budowlano-montażowym.
Monitor Polski
M.P.1952.A-33.483
Akt utracił moc Wersja od: 26 kwietnia 1952 r.
§ 2.
1.
Wynagrodzenie w pełnym wymiarze należy się pracownikowi tylko za robotę wykonaną całkowicie zgodnie z obowiązującymi technicznymi wymaganiami co do jej jakości.2.
Za robotę w pełni zbrakowaną z winy pracownika pracownikowi wynagrodzenie nie przysługuje.3.
Jeżeli wykonana robota ma z winy pracownika wartość zmniejszoną lub wymaga dodatkowego nakładu dla uzyskania normalnej wartości, wynagrodzenie pracownika powinno być obliczone w wysokości odpowiednio niższej. Wysokość wynagrodzenia należnego w tym przypadku ustala w zależności od stopnia przydatności roboty - kierownik zakładu pracy na wniosek pracownika, który dokonał odbioru roboty.4.
Przez winę pracownika rozumie się wykonanie pracy nie odpowiadającej obowiązującym wymaganiom technicznym i to na skutek nieprzestrzegania przez pracownika dawanych mu wskazówek, niedbalstwa i innych naruszeń warunków lub przepisów technicznych.5.
Pracownik obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie kierownika budowy lub osobę przez niego wyznaczoną o każdym przypadku braku, zauważonym w swojej pracy. Obowiązek zawiadomienia dotyczy również takich wad w dostarczonym pracownikowi materiale lub sprzęcie, które zgodnie ze swymi kwalifikacjami zawodowymi powinien on był zauważyć przed rozpoczęciem lub w toku roboty.6.
Gdy kierownik budowy lub osoba przez niego wyznaczona zarządzi - pomimo powiadomienia o zauważonym braku - aby praca odbywała się nadal, to za brak stąd powstały pracownik nie ponosi winy. Odpowiedzialność za straty przedsiębiorstwa, wynikłe z dalszej pracy tak nakazanej, ponosi kierownik budowy lub osoba przez niego wyznaczona, która wydała zarządzenie dalszego wykonywania pracy.7.
Gdy pracownik wbrew zarządzeniu o przerwaniu roboty wykonuje robotę nadal, robota źle wykonana nie podlega opłacie, a ponadto może on być zobowiązany do uiszczenia wartości zniszczonego materiału.