§ 1. - Zm.: uchwała w sprawie podnoszenia kwalifikacji pracowników zatrudnionych w gospodarce narodowej.

Monitor Polski

M.P.1970.16.132

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 czerwca 1970 r.

§ 1. W uchwale nr 306 Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1965 r. w sprawie podnoszenia kwalifikacji pracowników zatrudnionych w gospodarce narodowej (Monitor Polski z 1966 r. Nr 1, poz. 2 i z 1969 r. Nr 36, poz. 271) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 5 skreśla się ust. 2;

2) § 6 otrzymuje brzmienie:

"§ 6. Wprowadza się obowiązek dokształcania pracowników i doskonalenia kwalifikacji zawodowych pracowników zajmujących określone stanowiska, na których wymagane jest wyższe lub średnie wykształcenie (przede wszystkim pracowników inżynieryjno-technicznych i ekonomicznych).";

3) § 7 otrzymuje brzmienie:

"§ 7. 1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki oraz Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac w terminie do dnia 30 września 1970 r.:

1) ustalą stanowiska pracy w ramach poszczególnych działów gospodarki narodowej, gałęzi i branż (dziedzin), na których zatrudnieni pracownicy podlegają obowiązkowemu dokształcaniu i doskonaleniu; ustalenia te powinny być aktualizowane stosownie do potrzeb gospodarki narodowej,

2) określą kolejność wprowadzania obowiązkowego dokształcania i doskonalenia pracowników zatrudnionych na stanowiskach, o których mowa w pkt 1,

3) ustalą częstotliwość obowiązkowego dokształcania i doskonalenia, uwzględniając tempo zmian zachodzących w danej dziedzinie nauki i techniki, z tym że powtórzenie dokształcania i doskonalenia nie może następować w okresach dłuższych niż 6 lat.

2. Ministrowie, którym poruczone zostało sprawowanie koordynacji międzyresortowej w określonych gałęziach (dziedzinach) gospodarki narodowej, podejmą ustalenia, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do całych gałęzi (dziedzin) gospodarki narodowej bez względu na przynależność organizacyjną zakładów pracy.

3. W wypadkach uzasadnionych doraźnymi potrzebami gospodarki narodowej, związanymi z wprowadzeniem nowych technologii, nowych urządzeń lub wyrobów, stanowiska, na których zatrudnieni pracownicy mają być objęci jednorazowym obowiązkowym dokształceniem i doskonaleniem, mogą wyznaczać dyrektorzy zjednoczeń i dyrektorzy kombinatów.";

4) po § 7 dodaje się nowy § 7a w brzmieniu:

"§ 7a. 1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) zapewnią uwzględnienie zadań resortów, wynikających z wprowadzenia obowiązkowego dokształcania i doskonalenia w programach działalności w zakresie dokształcania i doskonalenia kadr z wyższym i średnim wykształceniem oraz w planach zjednoczeń i przedsiębiorstw.

2. Obowiązek organizowania dokształcania i doskonalenia lub skierowania na nie pracowników, jak również prowadzenia rejestru osób podlegających obowiązkowi dokształcania lub doskonalenia i przeprowadzania okresowych analiz wykonania tego obowiązku spoczywa na kierownictwie zakładu pracy.

3. Obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie jest finansowane w ramach środków przewidzianych na cele szkoleniowe w planach poszczególnych resortów (rad narodowych).";

5) po § 7a dodaje się nowy § 7b w brzmieniu:

"§ 7b. 1. W zależności od wymagań stawianych pracownikom na określonych stanowiskach obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie może się odbywać w formie:

1) ukończenia studium podyplomowego, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

2) ukończenia kursu, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

3) odbycia stażu naukowego lub zawodowego, jeżeli program stażu wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy, lub

4) udziału w zorganizowanym i kierowanym samokształceniu, którego tematyka wiąże się z zagadnieniami wchodzącymi w zakres wykonywanej pracy.

2. Potwierdzeniem osiągnięcia założonego poziomu i zakresu wiedzy i umiejętności w ramach obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest egzamin lub inna forma sprawdzenia wiadomości (testy wiadomości, praca końcowa i inne).";

6) po § 7b dodaje się nowy § 7c w brzmieniu:

"§ 7c. 1. Kursy, o których mowa w § 7b ust. 1 pkt 2, mogą prowadzić:

1) szkoły wyższe i szkoły średnie,

2) placówki Polskiej Akademii Nauk i instytuty naukowo-badawcze resortów,

3) Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Kierowniczych,

4) placówki zaplecza naukowo-badawczego nie wymienione w pkt 2,

5) międzyresortowe, resortowe i branżowe ośrodki szkolenia i doskonalenia kadr,

6) organizacje społeczne i stowarzyszenia naukowo-techniczne, a w szczególności Naczelna Organizacja Techniczna i Polskie Towarzystwo Ekonomiczne,

7) zakłady pracy.

2. Instytuty naukowo-badawcze powinny współdziałać z jednostkami organizacyjnymi prowadzącymi dokształcanie i doskonalenie przez:

1) systematyczne przekazywanie im własnych osiągnięć naukowych i technicznych, które mogą być wykorzystane w procesie dokształcania i doskonalenia,

2) udostępnianie laboratoriów i posiadanego wyposażenia,

3) zapewnienie udziału specjalistów zatrudnionych w instytucie naukowo-badawczym w zajęciach dydaktycznych.

3. W uzasadnionych wypadkach instytuty naukowo-badawcze powinny prowadzić doskonalenie kwalifikacji pracowników we własnym zakresie.

4. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego ustali kryteria, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne określone w ust. 1 pkt 4-7 uprawnione do prowadzenia kursów dokształcania i doskonalenia kadr z wyższym i średnim wykształceniem.";

7) po § 7c dodaje się nowy § 7d w brzmieniu:

"§ 7d. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w § 7c ust. 1 pkt 4-7, obowiązane są do opracowywania programów nauczania w zakresie organizowanego dokształcania i doskonalenia; programy te powinny być zaopiniowane przez zainteresowane jednostki organizacyjne.

2. Wykaz jednostek opiniujących programy, o których mowa w ust. 1, ustala Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.

3. Programy dokształcania i doskonalenia zatwierdza jednostka nadrzędna nad jednostką organizacyjną prowadzącą dokształcanie i doskonalenie, jeżeli nie został ustalony inny tryb ich zatwierdzania.";

8) po § 7d dodaje się nowy § 7e w brzmieniu:

"§ 7e. 1. Pracownicy zajmujący stanowiska, na których wymagane jest wykształcenie wyższe lub średnie, którzy nie posiadają wymaganego wykształcenia, lecz podjęli naukę w szkołach wyższych lub średnich, są w okresie odbywania nauki zwolnieni z obowiązkowego dokształcania i doskonalenia.

2. Kierownik jednostki nadrzędnej nad zakładem pracy może ustalić wypadki odstępstwa od przepisu ust. 1, gdy ze względu na ważne potrzeby zakładu pracy pracownik powinien przejść odpowiednie doraźne dokształcanie lub doskonalenie.";

9) po § 7e dodaje się nowy § 7f w brzmieniu:

"§ 7f. 1. Kierownik jednostki nadrzędnej na wniosek kierownika zakładu pracy może zwolnić z obowiązku dokształcania i doskonalenia pracownika wykazującego się w okresie ostatnich 5 lat wybitnymi osiągnięciami, świadczącymi o podwyższeniu kwalifikacji, a w szczególności:

1) wdrożonymi opatentowanymi wynalazkami i wzorami użytkowymi lub

2) wdrożeniami nowych rozwiązań konstrukcyjnych, technologicznych, ekonomicznych i organizacyjnych.

2. Z obowiązku dokształcania i doskonalenia mogą być zwolnieni pracownicy, którzy ukończyli 55 rok życia.

3. Uzyskanie przez pracownika z wyższym wykształceniem stopnia naukowego doktora uznaje się za spełnienie obowiązku dokształcania i doskonalenia, jeżeli temat rozprawy doktorskiej odpowiada zakresowi wykonywanej pracy zawodowej.

4. Pracownikowi, który zmienił stanowisko lub miejsce pracy, a na uprzednio zajmowanym stanowisku spełnił obowiązek dokształcania i doskonalenia, uznaje się spełnienie tego obowiązku w nowym zakładzie pracy, o ile kierunek odbytego obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest zgodny z kierunkiem dokształcania i doskonalenia obowiązującego na tym stanowisku.";

10) po § 7f dodaje się nowy § 7g w brzmieniu:

"§ 7g. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) ustalą wypadki, w których dokształcanie i doskonalenie odbyte w latach 1967-1970 uznane zostanie za spełnienie przez pracownika obowiązku dokształcania i doskonalenia zgodnie z przepisami uchwały.";

11) po § 7g dodaje się nowy § 7h w brzmieniu:

"§ 7h. 1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) określą wymagania kwalifikacyjne dla pracowników podległych przedsiębiorstw i zjednoczeń zajmujących się organizacją dokształcania i doskonalenia.

2. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi zakres świadczeń i ulg dla pracowników odbywających obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie na studiach podyplomowych na zasadach analogicznych jak dla pracowników równocześnie studiujących.

3. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) określą zakres ulg i świadczeń przysługujących pracownikom, którzy podjęli obowiązkowe dokształcanie i doskonalenie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.";

12) po § 7h dodaje się nowy § 7i w brzmieniu:

"§ 7i. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki sprawuje ogólny nadzór nad przebiegiem obowiązkowego dokształcania i doskonalenia, a w szczególności:

1) zapewnia zgodność kierunków dokształcania i doskonalenia z kierunkami rozwoju nauki i techniki,

2) ocenia przebieg dokształcania i doskonalenia,

3) wydaje w miarę potrzeby wytyczne w zakresie zagadnień, o których mowa w pkt 1 i 2.";

13) po § 7i dodaje się nowy § 7j w brzmieniu:

"§ 7j. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw), biorąc pod uwagę dotychczasowy dorobek i możliwości organizacji społecznych, w szczególności Naczelnej Organizacji Technicznej i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, uwzględnią ich udział w pracach nad obowiązkowym dokształcaniem pracowników i doskonaleniem kwalifikacji pracowników oraz określą w uzgodnieniu z nimi ich zadania w zaspokajaniu potrzeb resortu i województwa, związanych z dokształcaniem i doskonaleniem kwalifikacji pracowników.";

14) § 8 otrzymuje brzmienie:

"§ 8. Wprowadza się specjalizację zawodową jako szczególną formę obowiązkowego dokształcania i doskonalenia inżynierów.";

15) po § 8 dodaje się nowy § 8a w brzmieniu:

"§ 8a. 1. Specjalizację zawodową uzyskuje inżynier zatrudniony w jednostce gospodarki uspołecznionej, który wykaże się:

1) osiągnięciami w zakresie opracowywania i wdrażania nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych, technologicznych i organizacyjnych, a w szczególności:

a) zastosowaniem po raz pierwszy w kraju rozwiązań problemów technicznych lub adaptacją rozwiązań już dokonanych do nowych warunków,

b) wdrożonymi opatentowanymi wynalazkami i wzorami użytkowymi zgodnymi z kierunkiem specjalizacji lub opatentowanymi wynalazkami zgodnymi z kierunkiem specjalizacji, których wdrożenie zostało zadecydowane,

c) uruchomieniem nowych i trudnych do opanowania technicznego produkcji, które dały efekty ekonomiczne;

2) ukończeniem obowiązkowego dokształcania i doskonalenia według zasad określonych w § 7b ust. 1 pkt 1, 2, 4 i ust. 2;

3) posiadaniem stażu pracy:

a) co najmniej 5 lat w specjalności zgodnej z kierunkiem ukończonych studiów i wykonywaniem nadal pracy w tej specjalności lub

b) co najmniej 7 lat w specjalności nie objętej kierunkiem ukończonych studiów i wykonywaniem nadal pracy w tej specjalności.

2. Specjalizacja może być nadana po zdaniu egzaminu przed komisją egzaminacyjną z zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności niezbędnych do opracowywania i wdrażania w praktyce nowych, postępowych rozwiązań w danej specjalności.

3. Inżynier, który uzyskał stopień naukowy doktora w dyscyplinie naukowej zgodnej z jego specjalnością zawodową, może uzyskać specjalizację bez spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2.";

16) po § 8a dodaje się nowy § 8b w brzmieniu:

"§ 8b. 1. Uzyskanie specjalizacji stwierdza się świadectwem wydanym przez właściwego ministra.

2. Właściwym ministrem jest minister koordynujący branżę (dziedzinę), w której jest zatrudniony inżynier uzyskujący specjalizację.

3. Wzór świadectwa ustala Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.";

17) po § 8b dodaje się nowy § 8c w brzmieniu:

"§ 8c. 1. Właściwy minister:

1) w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki oraz Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac ustali:

a) wykaz stanowisk pracy, których zajmowanie uzależnione jest od posiadania specjalizacji zawodowej, oraz odpowiednio uzupełni taryfikatory kwalifikacyjne,

b) wykaz specjalizacji,

c) okres, po którym specjalizacja powinna być odnowiona, i tryb jej odnawiania,

2) w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Szkolnictwa Wyższego i po zasięgnięciu opinii zarządu głównego właściwego stowarzyszenia naukowo-technicznego powołuje komisję do spraw specjalizacji oraz ustala regulamin jej działania,

3) ustala sposób prowadzenia ewidencji uzyskanych specjalizacji.

2. Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki ustala na wniosek właściwego ministra (§ 8b ust. 2) wykaz studiów podyplomowych i równorzędnych kursów, których ukończenie z wynikiem pozytywnym jest warunkiem uzyskania specjalizacji zawodowej.";

18) po § 8c dodaje się nowy § 8d w brzmieniu:

"§ 8d. 1. W skład komisji do spraw specjalizacji wchodzą:

1) przedstawiciel właściwego ministra jako przewodniczący,

2) przedstawiciel właściwego stowarzyszenia naukowo-technicznego,

3) specjaliści z dziedzin, w których będą uzyskiwane specjalizacje, zatrudnieni w szkołach wyższych, instytutach naukowo-badawczych oraz innych jednostkach zaplecza naukowo-technicznego, i recenzenci powoływani do oceny konkretnych osiągnięć.

2. Do zadań komisji do spraw specjalizacji należy:

1) stwierdzenie zgodności programu studium podyplomowego lub równorzędnego kursu dla określonej specjalizacji,

2) ocena, czy kandydat spełnia warunki określone w § 8a ust. 1; przy ocenie spełnienia tych warunków przez kandydata zatrudnionego w zakładzie pracy, w którym wprowadzono arkusz osiągnięć inżyniera, arkusz ten powinien być wykorzystany jako jeden z elementów udokumentowania osiągnięć inżyniera,

3) wyznaczenie recenzentów do oceny osiągnięć kandydatów,

4) powoływanie komisji egzaminacyjnych,

5) przedstawianie właściwemu ministrowi wniosków w sprawie uzyskania specjalizacji.

3. Przy rozpatrywaniu wniosków o uzyskanie specjalizacji przez pracowników posiadających szczególnie duże osiągnięcia w zakresie wdrażania postępu technicznego, komisja do spraw specjalizacji na podstawie upoważnienia właściwego ministra może ustalić odmienny tryb oceny wniosku o uzyskanie specjalizacji.";

19) po § 8d dodaje się nowy § 8e w brzmieniu:

"§ 8e. 1. W skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w § 8d ust. 2 pkt 4, wchodzą członek komisji do spraw specjalizacji i co najmniej dwóch specjalistów z dziedziny będącej przedmiotem egzaminu.

2. W razie uzyskania negatywnej oceny komisji egzaminacyjnej ponowne dopuszczenie kandydata do egzaminu dla uzyskania specjalizacji może nastąpić po upływie co najmniej jednego roku.";

20) po § 8e dodaje się nowy § 8f w brzmieniu:

"§ 8f. 1. Wniosek o uzyskanie specjalizacji może zgłosić pracownik lub za jego zgodą:

1) kierownik zakładu pracy, w którym pracownik jest zatrudniony, w porozumieniu z dyrektorem zjednoczenia lub

2) oddział wojewódzki Naczelnej Organizacji Technicznej lub zarząd główny stowarzyszenia naukowo-technicznego na wniosek koła zakładowego stowarzyszenia naukowo-technicznego.

2. Decyzja w sprawie zgłoszenia wniosku o uzyskanie specjalizacji powinna być poprzedzona oceną osiągnięć kandydata, dokonaną przez kierownika zakładu pracy, w którym pracownik jest zatrudniony, z udziałem przedstawiciela organizacji związkowej oraz koła zakładowego stowarzyszenia naukowo-technicznego.";

21) po § 8f dodaje się nowy § 8g w brzmieniu:

"§ 8g. Komitet Nauki i Techniki i resorty powinny w przedmiocie specjalizacji ściśle współdziałać z Naczelną Organizacją Techniczną i zrzeszonymi w niej stowarzyszeniami naukowo-technicznymi i korzystać z pomocy tych organizacji na zasadach określonych w uchwale nr 29 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1966 r. w sprawie dalszego wzmocnienia roli i rozszerzenia zasięgu działania Naczelnej Organizacji Technicznej oraz zrzeszonych w niej stowarzyszeń naukowo-technicznych (Monitor Polski Nr 4, poz. 27).";

22) po § 8g dodaje się nowy § 8h w brzmieniu:

"§ 8h. Koszty działalności komisji do spraw specjalizacji (§ 8c ust. 1 pkt 2) i komisji egzaminacyjnych (§ 8d ust. 2 pkt 4) pokrywają jednostki organizacyjne, przy których komisje te działają.";

23) po § 8h dodaje się nowy § 8i w brzmieniu:

"§ 8i. Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki na wniosek właściwego ministra może wprowadzić specjalizację zawodową dla innych grup pracowników oraz ustalić dla nich odmienne warunki uzyskiwania specjalizacji.";

24) w § 9 początkową treść łącznie z pkt 1 oznacza się jako ust. 1, a pkt 2 - jako ust. 2, który otrzymuje brzmienie:

"2. Ukończenie przez pracownika obowiązkowego dokształcania i doskonalenia jest warunkiem do zajmowania stanowisk, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 i § 8c ust. 1 pkt 1 lit. a).";

25) § 11, 12 i 17 skreśla się;

26) w § 19 po wyrazach "w niniejszej uchwale" dodaje się wyrazy "z wyjątkiem § 8-8i";

27) § 20 otrzymuje brzmienie:

"§ 20. 1. Przepisy uchwały nie dotyczą:

1) żołnierzy będących w czynnej służbie wojskowej,

2) pracowników służby zdrowia objętych szkoleniem w ramach resortu podległego Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej.

2. § 6-8i i § 9 ust. 2 nie dotyczą osób, o których mowa w ust. 1, oraz:

1) funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i służby więziennej,

2) członków Korpusu Technicznego Pożarnictwa,

3) nauczycieli i pracowników naukowo-dydaktycznych szkół wyższych.";

28) § 21 otrzymuje brzmienie:

"§ 21. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komitetu Nauki i Techniki, Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac, Ministrowi Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, zainteresowanym ministrom (przewodniczącym komitetów i kierownikom urzędów centralnych) oraz prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw)."