§ 17. - Zasady zaliczania odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunki ich unieszkodliwiania, przechowywania i składowania.

Monitor Polski

M.P.1989.18.125

Akt utracił moc

Wersja od: 8 czerwca 1989 r.

§  17.

1. Do składowania przyjmuje się odpady przetworzone, w postaci stałej lub zestalonej, spełniające wymagania określone w § 12 i 15, a ponadto:

1) nie wydzielające produktów gazowych,

2) nie zawierające substancji toksycznych, wybuchowych, łatwopalnych i aktywnych chemicznie,

3) nie zawierające nie związanych cieczy powyżej 1% całkowitej masy odpadów.

2. Odpady niskoaktywne i średnioaktywne mogą być składowane w miejscach znajdujących się na powierzchni ziemi, a także pod ziemią.

3. Odpady alfapromieniotwórcze, zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze oraz odpady zawierające promieniotwórcze izotopy radu należy składować oddzielnie, w wydzielonych częściach składowiska.

4. Odpady niskoaktywne i średnioaktywne, składowane na powierzchni ziemi, należy umieszczać w betonowych komorach lub w wybetonowanych rowach.

5. Pojemniki, w których znajdują się odpady przekazywane do składowania, należy oznakować w sposób trwały: znakiem ostrzegawczym przed promieniowaniem i numerem identyfikacyjnym, z podaniem wartości maksymalnej mocy dawki na powierzchni pojemnika.

6. Maksymalna moc dawki na powierzchni pojemnika zawierającego odpady przeznaczone do składowania nie może przekraczać 2 mGy/h (200 mrad/h), a w odległości 1 m od powierzchni pojemnika - 0,1 mGy/h (10 mrad/h), a skażenia nie związane na powierzchni pojemnika nie mogą być większe niż 40 kBq/m² dla radionuklidów beta- i gammapromieniotwórczych oraz 4 kBq/m² dla radionuklidów alfapromieniotwórczych.

7. Jeżeli maksymalne wielkości mocy dawek oraz skażeń przekraczają wartości określone w ust. 6, sposób opakowania przekazywanych do składowania odpadów oraz warunki ich składowania należy uzgodnić z jednostką prowadzącą składowisko.