Rozdział 2 - Obliczanie wynagrodzenia za pracownicze wynalazki, wzory użytkowe, udoskonalenia techniczne i usprawnienia. - Zasady wynagradzania twórców pracowniczych wynalazków, wzorów użytkowych, udoskonaleń technicznych i usprawnień.

Monitor Polski

M.P.1955.122.1597

Akt utracił moc

Wersja od: 21 grudnia 1955 r.

Rozdział  2.

Obliczanie wynagrodzenia za pracownicze wynalazki, wzory użytkowe, udoskonalenia techniczne i usprawnienia.

§  8.

1. Wysokość wynagrodzenia za pracownicze wynalazki, wzory użytkowe, udoskonalenia techniczne i usprawnienia oblicza się od sumy oszczędności uzyskanej w wyniku zastosowania projektu według tabeli, stanowiącej załącznik do uchwały.

2. Jeżeli wynagrodzenie obliczone według ust. 1 byłoby niewspółmiernie wysokie w stosunku do wkładu pracy twórcy albo jeżeli projekt powstał w wyniku poprawienia błędu w dokumentacji projektowo-kosztorysowej lub dokumentacji technicznej, właściwy minister może w uzasadnionych przypadkach odstąpić od zasady wyrażonej w ust. 1 i obniżyć wynagrodzenie określając je według zasad § 12.

3. Wynagrodzenie za wzory użytkowe, udoskonalenia techniczne i usprawnienia oblicza się i wypłaca za jeden (pierwszy) rok wykorzystania projektu.

4. Wynagrodzenie za wynalazki oblicza się za pierwszych pięć lat ich wykorzystania, licząc od daty zastosowania wynalazku w pierwszym zakładzie pracy, i wypłaca się za każdy rok oddzielnie.

§ 9. Jeżeli projekt, mający cechy wynalazku, wzoru użytkowego lub udoskonalenia technicznego, przyjęto do wykorzystania przed wydaniem twórcy świadectwa autorskiego o dokonaniu wynalazku lub wzoru użytkowego albo świadectwa o dokonaniu udoskonalenia technicznego, wynagrodzenie za dokonanie projektu wypłaca się w wysokości przewidzianej za dokonanie usprawnienia, z tym że różnicę wynagrodzenia, przypadającego za dokonanie wynalazku, wzoru użytkowego lub udoskonalenia technicznego, wypłaca się po wydaniu twórcy świadectwa autorskiego lub świadectwa o dokonaniu udoskonalenia technicznego.

§ 10. Za wynalazki, wzory użytkowe i udoskonalenia techniczne umożliwiające uruchomienie nowych gałęzi produkcji lub tworzące nowe rodzaje cennych materiałów, zastępujących deficytowe materiały i wyroby, wysokość wynagrodzenia ustalonego na podstawie § 8 lub § 12 może być podniesiona przez właściwego ministra na wniosek centralnego zarządu do 300%. Przy obliczaniu podwyższonego wynagrodzenia nie mają zastosowania przepisy § 18.

§ 11. Za projekty posiadające ważne znaczenie dla gospodarki narodowej, które nie mogą być realizowane w skali masowej i które wykorzystuje się w niewielkich rozmiarach lub formie produkcji jednorazowej, wysokość wynagrodzenia ustalonego na podstawie § 8 lub § 12 może być podniesiona przez właściwego ministra na wniosek centralnego zarządu do 300%, nie więcej jednak niż do 300.000 zł.

§ 12. Za projekty, których zastosowanie przynosi korzyści nie dające się obliczyć, jak np. zwiększenie bezpieczeństwa i higieny pracy, polepszenie jakości produkcji itp., wynagrodzenie określa się szacunkowo, odpowiednio do wartości projektu.

§ 13. Za projekty, których zastosowanie przynosi jednocześnie oszczędności oraz korzyści nie dające się obliczyć, wynagrodzenie określa się szacunkowo zgodnie z § 12, biorąc pod uwagę wynagrodzenie, jakie by przypadało na podstawie § 8.

§ 14. Za projekty, stanowiące rozwiązanie ważnego zagadnienia technicznego, które nie mogą być wykorzystane przed powstaniem w gospodarce narodowej odpowiednich warunków do ich realizacji, wysokość wynagrodzenia i terminy wypłat ustala właściwy centralny zarząd, a zatwierdza właściwy minister.

§  15.

1. W zależności od stopnia technicznego opracowania projektu przewidziane w § 8 lub ustalone na podstawia § 12 wynagrodzenie powiększa się:

1) w razie złożenia równocześnie z projektem opisu technicznego i niezbędnych rysunków ogólnych - do 10% zasadniczego wynagrodzenia,

2) w razie złożenia równocześnie z projektem kompletnego opracowania wykonawczego, jak rysunków wykonawczych, montażowych, opisu procesu technologicznego, receptury lub innych szczegółowych materiałów, potrzebnych do zrealizowania projektu - do 20% zasadniczego wynagrodzenia,

3) w razie złożenia modelu równocześnie z projektem, jeżeli złożenie modelu jest potrzebne do wyjaśnienia istoty projektu - do 30% zasadniczego wynagrodzenia.

2. Jeżeli podwyżki przewidziane w ust. 1 nie pokrywają rzeczywistych kosztów poniesionych przez twórcę w związku z technicznym opracowaniem projektu, wynagrodzenie powiększa się do wysokości odpowiadającej rzeczywistym kosztom, z tym że wynagrodzenie nie może być większe od kosztów sporządzenia odpowiedniej dokumentacji przez biuro konstrukcyjne.

3. Podwyżek przewidzianych w ust. 1 nie stosuje się:

1) jeżeli wymienione prace zostały już w jakikolwiek inny sposób opłacone,

2) w przypadkach przewidzianych w art. 3 ust. 1 pkt 1 dekretu.

4. Sum wydatkowanych na pomoc techniczną przy opracowywaniu projektów racjonalizatorskich nie odlicza się od kwoty należnego twórcy wynagrodzenia.

§  16.

1. Jeżeli wzór użytkowy, udoskonalenie techniczne lub usprawnienie zostanie zastosowane więcej niż w jednym zakładzie pracy, twórcy wypłaca się dodatkowe wynagrodzenie przewidziane w tabeli, o której mowa w § 8, pod warunkiem że wzór użytkowy, udoskonalenie techniczne lub usprawnienie zostanie zastosowane w następnych zakładach pracy nie później niż w ciągu 24 miesięcy od daty zastosowania w pierwszym zakładzie pracy. Obliczenia wynagrodzenia dokonuje każdy z zakładów pracy.

2. W odniesieniu do projektów, których zastosowanie przynosi korzyści nie dające się obliczyć (§ 12), wynagrodzenie w przypadku przewidzianym w ust. 1 określa centralny zarząd nadzorujący zakłady pracy, w których wzór użytkowy, udoskonalenie techniczne lub usprawnienie zostało zastosowane, zobowiązując poszczególne zakłady do wypłacania wynagrodzenia w wysokości ustalonej przez ten centralny zarząd.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 zakłady pracy przekazują obliczone przez siebie bądź ustalone przez centralny zarząd wynagrodzenie do zakładu pracy, w którym projekt po raz pierwszy został przyjęty do wykorzystania, w celu wypłacenia go twórcy. Przepisy §§ 32 i 33 stosuje się odpowiednio.

4. Zakład pracy, w którym projekt został przyjęty do wykorzystania, prowadzi ewidencję dokonanych na rzecz twórcy wypłat, o których mowa w ust. 3. W razie osiągnięcia górnej granicy wynagrodzenia, przewidzianej w § 18, zakład pracy prowadzący ewidencję wypłaconych dodatkowych wynagrodzeń wstrzymuje dalsze wypłaty, zawiadamiając o powyższym zainteresowane zakłady pracy, a otrzymane kwoty, przekraczające górną granicę wynagrodzenia, zakład pracy zwraca zakładom, które je nadesłały,

§ 17. Przepisy § 16 mają odpowiednie zastosowanie do wynalazków pod warunkiem, że wynalazek zostanie zastosowany w następnych zakładach pracy nie później niż w terminie 5 lat od daty zastosowania go w pierwszym zakładzie pracy. W razie zastosowania wynalazku w następnych zakładach pracy w ostatnim roku wymienionego wyżej pięcioletniego okresu wynagrodzenie wypłaca się tylko za 12 miesięcy wykorzystania wynalazku.

§ 18. Łączna kwota wynagrodzenia, wypłaconego z zastosowania projektu w jednym lub więcej zakładach pracy za jeden lub więcej lat wykorzystywania projektu, nie może przekraczać za projekt kwot podanych w tabeli (§ 8), tj. za wynalazek 300.000 zł, za wzór użytkowy lub udoskonalenie techniczne 150.000 zł i za usprawnienie 75.000 zł.

§ 19. Wynagrodzenie za wynalazki, wzory użytkowe i udoskonalenia techniczne - z zastrzeżeniem przewidzianym w art. 9 ust. 3 dekretu - wypłaca się niezależnie od stanowiska zajmowanego przez twórcę w zakładzie pracy.

§  20.

1. Pracownikom zajmującym kierownicze stanowiska i pracownikom koncepcyjnym, np. dyrektorom, naczelnym inżynierom, głównym technologom, głównym metalurgom, głównym specjalistom, głównym mechanikom, głównym energetykom, technologom, kierownikom wydziałów (działów) zarządu i wydziałów (oddziałów) produkcyjnych przedsiębiorstw i zakładów, nie przysługuje prawo do wynagrodzenia za dokonanie usprawnienia związanego bezpośrednio z zakresem ich pracy.

2. Właściwi ministrowie mogą określić szczegółowo stanowiska w zakładach pracy, zajmowane przez osoby, którym w myśl ust. 1 nie przysługuje prawo do wynagrodzenia.

3. Ministrowie przeznaczą corocznie z funduszu nagród pozostającego w ich dyspozycji odpowiednie kwoty na nagrody dla pracowników określonych w ust. 1 za ich szczególną inicjatywę i aktywny udział w usprawnieniach dotyczących pracy zakładów, w których są zatrudnieni.