Zasady przydziału odzieży specjalnej i sprzętu ochrony osobistej.

Monitor Polski

M.P.1954.A-58.780

Akt utracił moc
Wersja od: 24 sierpnia 1956 r.

UCHWAŁA NR 317
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 18 maja 1954 r.
w sprawie zasad przydziału odzieży specjalnej i sprzętu ochrony osobistej.

W trosce o uporządkowanie i dalszą poprawą stanu zaopatrywania pracowników w odzież specjalną i sprzęt ochrony osobistej Prezydium Rządu po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala co następuje:
Normy zaopatrzenia w odzież specjalną i obuwie specjalne, zwane dalej "odzieżą specjalną", oraz normy zaopatrzenia w sprzęt ochrony osobistej, przysługujące pracownikom w związku z warunkami pracy, zatwierdza po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych:
1)
Prezes Rady Ministrów - jeżeli chodzi o normy zaopatrzenia kategorii pracowników zatrudnionych w różnych gałęziach gospodarki narodowej (normy jednolite),
2) 2
właściwy minister - jeżeli chodzi o normy zaopatrzenia pracowników zatrudnionych w zakładach pracy jednego resortu (normy resortowe).
Ustala się podział odzieży specjalnej na odzież ochronną i odzież roboczą.
1.
Odzieżą ochronną jest odzież specjalna, która chroni życie lub zdrowie pracownika przed szkodliwościami produkcyjnego procesu technologicznego lub przed szkodliwościami wynikającymi z charakteru pracy oraz przed możliwością nagłego zniszczenia odzieży własnej przez spalenie, gnicie, żrące działanie lub wydawana jest pracownikowi z uwagi na wymagania sanitarne bądź specjalne potrzeby produkcji.
2.
Odzież ochronna z uwagi na sposób korzystania z niej dzieli się na:
1)
odzież indywidualną, która wydawana jest pracownikowi do jego osobistego użytku w czasie i miejscu pracy;
2)
odzież dyżurną, która wydawana jest pracownikowi w czasie i miejscu pracy przy wykonywaniu określonych czynności, a nie służy do osobistego użytku jednego pracownika.
Odzieżą roboczą jest odzież specjalna, która ułatwia pracownikowi wykonywanie pracy bądź chroni zwykłą odzież pracownika przed nadmiernym zużyciem lub zniszczeniem.
Sprzętem ochrony osobistej jest sprzęt chroniący pracownika przed szkodliwościami i niebezpieczeństwami związanymi z wykonywaną pracą.
Odzież ochronna i sprzęt ochrony osobistej wydawane są pracownikom bezpłatnie.
1.
Odzież robocza wydawana pracownikom na podstawie obowiązujących przepisów bezpłatnie lub częściowo odpłatnie wydawana będzie nadal na dotychczasowych zasadach.
2.
Wszelkie zmiany zakresu bezpłatnie wydawanej odzieży roboczej wymagają uchwały Prezydium Rządu.
3.
Odzież robocza nie przewidziana w obowiązujących przepisach może być wydawana pracownikom wyłącznie odpłatnie.
1.
Przy ustalaniu resortowych norm zaopatrzenia pracowników w odzież specjalną i sprzęt ochrony osobistej oraz okresów ich zużycia obowiązuje następujący tryb postępowania:
1)
projekty resortowych norm zaopatrzenia w odzież specjalną i sprzęt ochrony osobistej powinny być opracowane w porozumieniu z właściwym zarządem głównym związku zawodowego;
2)
do projektów (pkt 1) powinny być dołączone opinie:
a)
Centralnej Rady Związków Zawodowych,
b)
Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego,
c)
Ministerstwa Finansów;
3)
opinie jednostek wymienionych w pkt 2 powinny być wydane nie później niż w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku ministra (kierownika urzędu centralnego).
2.
W przypadku rozbieżności opinii jednostek wymienionych w ust. 1 pkt 2 i niemożności uzyskania uzgodnienia stanowisk wiceprezes Rady Ministrów przedkłada sprawę Prezydium Rządu.
Projekty jednolitych norm zaopatrzenia w odzież specjalną i sprzęt ochrony osobistej oraz okresów ich zużycia opracowuje Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych i Ministerstwem Finansów i przedkłada Prezesowi Rady Ministrów do zatwierdzenia. W przypadku niemożności uzgodnienia stanowisk Prezes Rady Ministrów może przedłożyć sprawę do decyzji Prezydium Rządu.
W razie potrzeby bezzwłocznego zapewnienia pracującym bezpiecznych warunków pracy przy powstawaniu nowych stanowisk roboczych lub zmianie procesów technologicznych upoważnia się ministrów (kierowników centralnych urzędów), po porozumieniu z właściwymi zarządami głównymi związków zawodowych, do ustalenia tymczasowych norm zaopatrzenia pracowników w odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej pod warunkiem, że dokonane uzupełnienia znajdą pokrycie w zatwierdzonych planach finansowych i materiałowych.
O ile w związku z postępem technicznym nastąpi polepszenie warunków pracy, ministrowie (kierownicy centralnych urzędów) obowiązani są po porozumieniu z właściwymi zarządami głównymi związków zawodowych wstrzymać wydawanie zbytecznej już odzieży ochronnej i sprzętu ochrony osobistej, przysługujących na podstawie obowiązujących przepisów.
Roczne plany zaopatrzenia w odzież specjalną i sprzęt ochrony osobistej oraz ewentualne zmiany w tych planach opracowuje na podstawie wniosków ministrów (kierowników centralnych urzędów) Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego przy współudziale Centralnej Rady Związków Zawodowych.
1.
W przypadku przedterminowego zużycia odzieży ochronnej i sprzętu ochrony osobistej z przyczyn niezależnych od pracownika wymiana może nastąpić przed upływem ustalonego okresu zużycia.
2.
W przypadku przedterminowego zużycia odzieży roboczej, wydawanej bezpłatnie lub częściowo odpłatnie, ponowne wydanie nastąpi wyłącznie na zasadach pełnej odpłatności. Wyjątki dopuszczalne są jedynie w przypadku zniszczenia odzieży roboczej nie z winy pracownika.
W celu zachęcenia pracowników do oszczędnego używania wydawanej im bezpłatnie odzieży roboczej postanawia się, że odzież ta - po upływie ustalonego okresu zużycia - przechodzi na własność pracownika.
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 612 z dnia 6 sierpnia 1955 r. (M.P.55.73.908) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 20 sierpnia 1955 r.
2 § 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 ust. 4 uchwały nr 502 Rady Ministrów z dnia 14 sierpnia 1956 r. w sprawie przekazania ministrom niektórych uprawnień zastrzeżonych Prezesowi Rady Ministrów i resortowym wiceprezesom Rady Ministrów (M.P.56.69.848) z dniem 24 sierpnia 1956 r.
3 § 8 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 612 z dnia 6 sierpnia 1955 r. (M.P.55.73.908) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 20 sierpnia 1955 r.
4 § 8a dodany przez § 1 pkt 3 uchwały nr 612 z dnia 6 sierpnia 1955 r. (M.P.55.73.908) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 20 sierpnia 1955 r.