§ 1. - Zasady gospodarowania bezosobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych.

Monitor Polski

M.P.1962.11.35

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1962 r.

§  1.

1. Bezosobowy fundusz płac w przedsiębiorstwach państwowych przeznaczony jest na pokrycie należności osób fizycznych za wykonanie doraźnych usług polegających głównie na osobistej pracy, dla których ze względu na ich doraźny lub przejściowy charakter bądź też ze względu na niewielkie rozmiary nie jest przewidziane zatrudnienie w planie zatrudnienia przedsiębiorstwa, a w szczególności:

1) wynagrodzenia za usługi załadunkowe i wyładunkowe,

2) wynagrodzenia za pranie i naprawę odzieży ochronnej i roboczej, jak również ekwiwalent za te prace,

3) wynagrodzenia za drobne remonty i usługi,

4) wynagrodzenia za prace związane z opracowaniem, oceną lub realizacją projektów racjonalizatorskich oraz popularyzacją wynalazczości i postępu technicznego,

5) wynagrodzenia osób wykonujących pracę chałupniczą na zlecenie przedsiębiorstw handlu uspołecznionego,

6) wynagrodzenia za udział w posiedzeniach komisji,

7) wynagrodzenia za ekspertyzy, konsultacje, porady,

8) wynagrodzenia za wykłady prowadzone przez wykładowców nie będących pracownikami przedsiębiorstwa w zakresie szkolenia wewnątrzzakładowego,

9) honoraria za wszelkie prace twórcze i autorskie,

10) wynagrodzenia za udział w orkiestrze zakładowej.

2. Z bezosobowego funduszu płac nie mogą być opłacane należności za usługi:

1) chałupników i osób wykonujących przemysł domowy lub ludowy, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 1 pkt 5,

2) od których pobierany jest podatek dochodowy, obrotowy lub gruntowy oraz za usługi wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 19 dekretu z dnia 30 czerwca 1951 r. o podatku gruntowym (Dz. U. z 1955 r. Nr 23, poz. 143, z 1956 r. Nr 55, poz. 251 i z 1957 r. Nr 32, poz. 140).