Rozdział 3 - Inwestycje i kapitalne remonty jednostek rozliczających się z budżetami terenowymi. - Zasady finansowania inwestycji i kapitalnych remontów jednostek państwowych.

Monitor Polski

M.P.1965.61.318

Akt utracił moc

Wersja od: 22 listopada 1965 r.

III.

Inwestycje i kapitalne remonty jednostek rozliczających się z budżetami terenowymi.

§ 47. Inwestycje jednostek objętych lub rozliczających się z budżetami terenowymi, z wyjątkiem inwestycji własnych przedsiębiorstw, mogą być realizowane w granicach nakładów inwestycyjnych, określonych dla tych jednostek w narodowym planie gospodarczym.

§  48.

1. Inwestycje jednostek działających według zasad rozrachunku gospodarczego objęte spisami zadań inwestycyjnych, a realizowane na podstawie decyzji prezydiów rad narodowych, finansowane są:

1) ze środków amortyzacji scentralizowanej (§ 49),

2) ze środków budżetowych,

3) z innych środków przewidzianych w odrębnych przepisach.

2. Banki dokonują wypłat na inwestycje, o których mowa w ust. 1, do wysokości środków posiadanych przez inwestora.

3. Przekroczenie planowego kosztu inwestycji, jeżeli uprzednio koszt ten nie został zwiększony w trybie przewidzianym w obowiązujących przepisach, podlega pokryciu ze środków przeznaczonych na działalność bieżącą inwestora w ciężar wyników.

4. Minister Finansów może zarządzić, by w odniesieniu do niektórych grup przedsiębiorstw inwestycje, o których mowa w ust. 1, były przez bank finansowane z kredytu bankowego, podlegającego spłacie ze środków budżetowych lub amortyzacji scentralizowanej po zakończeniu inwestycji. W tym wypadku do finansowania inwestycji stosuje się odpowiednio zasady określone w §§ 9-17.

§  49.

1. Amortyzacja przedsiębiorstw, jeżeli inne przepisy nie stanowią inaczej, podlega podziałowi na część pozostawioną do dyspozycji przedsiębiorstw i część przeznaczoną do odprowadzenia na rachunek amortyzacji scentralizowanej. Normy podziału określają prezydia rad narodowych co najmniej na okres lat 2, kierując się:

1) potrzebami przedsiębiorstw w zakresie kapitalnych remontów, wynikającymi z programów remontów planowo-zapobiegawczych,

2) szacunkiem nakładów na inwestycje własne przedsiębiorstw, ustalonym w narodowym planie gospodarczym.

Prezydia rad narodowych mogą określić normy podziału amortyzacji na okresy dłuższe.

2. Jeśli przedsiębiorstwo realizuje inwestycje podejmowane na podstawie decyzji prezydium rady narodowej, przelewa ono bezpośrednio na rachunek finansowania tych inwestycji część lub całość amortyzacji przeznaczonej do odprowadzenia na rachunek amortyzacji scentralizowanej.

3. Amortyzacja scentralizowana gromadzi się na bankowych rachunkach do dyspozycji prezydium właściwej rady narodowej (wojewódzkiej, miasta wyłączonego z województwa, powiatowej, miasta stanowiącego powiat, dzielnicowej).

4. Środki gromadzone na rachunkach amortyzacji scentralizowanej przeznaczone są na finansowanie inwestycji podejmowanych na podstawie decyzji prezydiów rad narodowych oraz na udzielanie dotacji dla funduszów inwestycyjno-remontowych przedsiębiorstw w wypadkach, gdy środki tych funduszów są niewystarczające na sfinansowanie planowych potrzeb przedsiębiorstwa w zakresie kapitalnych remontów i inwestycji własnych przedsiębiorstw. Środki amortyzacji scentralizowanej nie wydatkowane w ciągu roku przechodzą na rachunek amortyzacji scentralizowanej roku następnego.

5. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) mogą centralizować na szczeblu województwa (miasta wyłączonego z województwa) amortyzację nie pozostawioną do dyspozycji przedsiębiorstw podległych prezydiom rad narodowych niższych szczebli.

6. Banki mogą udzielać krótkoterminowych kredytów na poczet planowanych wpływów na rachunki amortyzacji scentralizowanej.

7. Do amortyzacji przedsiębiorstw rozliczających się z budżetami terenowymi ma zastosowanie nadto § 30 ust. 4.

§  50.

1. Inwestycje własne przedsiębiorstw oraz ich kapitalne remonty, jeżeli inne przepisy nie stanowią inaczej, finansowane są z funduszu inwestycyjno-remontowego przedsiębiorstw i z kredytu bankowego.

2. Fundusz inwestycyjno-remontowy przedsiębiorstw tworzy się z amortyzacji w części pozostawionej do dyspozycji przedsiębiorstw, z dochodów uzyskanych z likwidacji środków trwałych produkcyjnych, z dotacji uzyskanych z amortyzacji scentralizowanej, z funduszu rozwoju lub zysku zgodnie z obowiązującymi zasadami systemu finansowego oraz z innych środków przewidzianych w przepisach.

3. Poza tym do inwestycji własnych i kapitalnych remontów przedsiębiorstw podporządkowanych prezydiom rad narodowych stosuje się przepisy § 35 ust. 2, § 37 ust. 3 i 4 oraz §§ 38, 39 i 41.

§ 51. Do finansowania inwestycji i kapitalnych remontów jednostek i zakładów budżetowych objętych budżetami rad narodowych stosuje się przepisy §§ 42-46.