Rozdział 1 - Przepisy wstępne. - Zasady finansowania inwestycji i kapitalnych remontów jednostek państwowych w 1961 r.

Monitor Polski

M.P.1961.11.60

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1961 r.

I.

Przepisy wstępne.

§  1.

1. Inwestycje bez względu na ich rodzaj i środki, z których są finansowane, mogą być rozpoczynane i realizowane na podstawie planów rzeczowo-finansowych przyjętych przez bank do finansowania. Wyjątki od tej zasady przewidziane są w dalszych przepisach.

2. Plany rzeczowo-finansowe obejmują całość zadania inwestycyjnego. W zakresie inwestycji centralnych, zjednoczeń, budownictwa inwestycyjnego jednostek budżetowych oraz budownictwa inwestycyjnego, podejmowanego na podstawie decyzji rad narodowych, plany rzeczowo-finansowe powinny być zgodne z ustaleniami spisów zadań inwestycyjnych.

3. Zakres nakładów inwestycyjnych obejmowanych jednym zadaniem inwestycyjnym, jak też formę planów rzeczowo-finansowych sporządzanych dla zadania inwestycyjnego określa instrukcja o opracowaniu narodowego planu gospodarczego na rok 1961.

§  2.

1. Banki finansują roboty budowlano-montażowe zlecone wykonawcom będącym jednostkami gospodarki uspołecznionej na podstawie notyfikowanych umów (porozumień rocznych). Roboty budowlano-montażowe wykonywane systemem gospodarczym finansowane są przez banki na podstawie notyfikowanych przez banki zleceń wewnętrznych.

2. Banki notyfikują umowy (porozumienia roczne) po stwierdzeniu, że:

1) przedsiębiorstwo budowlano-montażowe przyjęło roboty do wykonania zgodnie z decyzją wojewódzkiej komisji rozdziału robót,

2) wartość przerobu określona w umowie na rok 1961 nie przekracza kwoty nakładów na roboty budowlano-montażowe określonej w planach rzeczowo-finansowych na rok 1961,

3) inwestor jest w posiadaniu zatwierdzonego pierwszego stadium dokumentacji dla inwestycji objętych umową,

4) określone w umowie terminy zakończenia robót w zakresie zadania inwestycyjnego zaliczonego do inwestycji centralnych priorytetowych nie przekraczają terminów ustalonych w spisach zadań inwestycyjnych.

3. Łącznie z umową (porozumieniem rocznym) inwestor przedstawia bankowi oświadczenie o stanie posiadanej dokumentacji techniczno-roboczej. Jeśli umowa (porozumienie roczne) dotyczy robót dla inwestycji nie posiadających dokumentacji techniczno-roboczej w zakresie ustalonym zarządzeniem, o którym mowa w § 57, banki notyfikują umowę (porozumienie roczne) do wysokości limitu, dla którego zgodnie z oświadczeniem o stanie dokumentacji inwestor posiada wymaganą dokumentację techniczno-roboczą. Po powzięciu przez właściwe organy ewentualnej decyzji o zastosowaniu ulg w zakresie wymagań dokumentacyjnych, wydanej na podstawie uchwały, jaką podejmie Rada Ministrów w sprawie przedsięwzięć zmierzających do zapewnienia wykonania narodowego planu gospodarczego w zakresie inwestycji na 1961 r. oraz do przygotowania prawidłowej realizacji inwestycji w dalszych latach planu 5-letniego na lata 1961-1965, bank notyfikuje umowę (porozumienie roczne) do pełnej wartości robót przewidzianych do wykonania w 1961 r.

4. Przepisy ust. 3 nie dotyczą inwestycji przedsiębiorstw. W zakresie tych inwestycji warunkiem notyfikacji umowy (porozumienia rocznego) jest posiadanie przez inwestora pełnej dokumentacji projektowo-kosztorysowej na całość zadania inwestycyjnego.

5. Roboty inwestycyjne realizowanie przez uspołecznione przedsiębiorstwa budowlano-montażowe bez notyfikowanych umów (porozumień rocznych) nie mogą być zaliczane do wartości produkcji przedsiębiorstw i nie będą przez banki opłacane wykonawcom. Równowartość żądań zapłaty przedsiębiorstw budowlano-montażowych za roboty wykonane bez notyfikowanej umowy (porozumienia rocznego) banki przeleją z rachunku inwestora na zablokowane konto. W razie stwierdzenia, że wykonawca pobrał zapłatę za roboty budowlano-montażowe nie objęte notyfikacją bankową, banki finansujące przedsiębiorstwa budowlano-montażowe odprowadzą na zablokowane konto z rachunku wykonawcy równowartość pobranej zapłaty. Prezes Narodowego Banku Polskiego lub dyrektorzy innych banków mogą w przypadkach, które określi Minister Finansów, wyrazić zgodę na opłacenie z zablokowanych kont należności wykonawców za roboty wykonane bez notyfikowanej umowy (porozumienia rocznego). Pozostałości środków na zablokowanym koncie w dniu 31 grudnia 1961 r. podlegają odprowadzeniu na dochód budżetu centralnego.

6. 1 Roboty inwestycyjne rozpoczęte przed dniem 31 grudnia 1960 r. mogą być bez uprzedniej notyfikacji bankowej kontynuowane najdalej do dnia 30 kwietnia 1961 r. Do robót tych nie mają zastosowania przepisy ust. 5.

7. 2 Roboty budowlano-montażowe kontynuowane z roku 1960, a wykonane po dniu 30 kwietnia 1961 r. bez notyfikacji bankowej mogą być opłacane jedynie w zakresie wynikającym z konieczności likwidacji i zabezpieczenia robót oraz zgromadzonych materiałów. Nie pozbawia to przedsiębiorstwa wykonującego roboty prawa do żądania od inwestora odszkodowania na zasadach ogólnych.

8. W razie częściowej notyfikacji umowy przez bank (ust. 3) przedsiębiorstwo budowlano-montażowe obowiązane jest przerwać realizację robót z chwilą, gdy wartość wykonanych robót osiągnęła kwotę, na jaką bank notyfikował umowę. Przepisy ust. 7 mają odpowiednie zastosowanie.

9. Roboty budowlano-montażowe wykonywane systemem gospodarczym bez uprzedniej notyfikacji bankowej nie mogą być przez banki opłacane ze środków inwestycyjnych. Do robót budowlano-montażowych wykonywanych systemem gospodarczym stosuje się poza tym przepisy ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3, 4 i 6.

10. Wartość robót nie podlegających zapłacie z przyczyn, o których mowa w ust. 9, przedsiębiorstwa odpisują na straty.

§  3.

1. Banki podejmują finansowanie inwestycji polegających na budownictwie na podstawie złożonych im następujących dokumentów:

1) części ogólnej pierwszego stadium dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz ze zbiorczymi zestawieniami kosztów dla poszczególnych zadań inwestycyjnych,

2) planu rzeczowo-finansowego,

3) umowy (porozumienia rocznego) notyfikowanej przez bank lub notyfikowanego przez bank zlecenia wewnętrznego na wykonywanie robót systemem gospodarczym.

Ponadto przedsiębiorstwa składają w banku plany sfinansowania inwestycji i kapitalnych remontów.

2. Banki są również upoważnione do żądania przedstawienia im innych dokumentów niezbędnych do finansowania i kontroli inwestycji.

3. Banki sprawdzają zgodność planów rzeczowo-finansowych dla inwestycji objętych spisami zadań inwestycyjnych z ustaleniami tych spisów.

§  4.

1. W razie stwierdzenia, na skutek ujawnienia nowych okoliczności, że inwestycja jest niecelowa, banki są uprawnione do postawienia wniosku o zaniechanie dalszej realizacji inwestycji. Wnioski odpowiednie banki kierują do:

1) właściwego ministra - w odniesieniu do inwestycji centralnych i jednostek budżetowych objętych budżetem centralnym,

2) dyrektora zjednoczenia - w odniesieniu do inwestycji zjednoczeń i inwestycji przedsiębiorstw,

3) prezydium wojewódzkiej rady narodowej - w odniesieniu do inwestycji realizowanych przez jednostki podporządkowane prezydiom rad narodowych.

2. W ciągu 30 dni od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, właściwy minister, dyrektor zjednoczenia lub prezydium wojewódzkiej rady narodowej wydaje decyzję o wstrzymaniu realizacji inwestycji lub jej dalszej realizacji. Brak decyzji w ustalonym terminie jest równoznaczny z wydaniem decyzji o wstrzymaniu realizacji inwestycji.

3. Bank po otrzymaniu decyzji o dalszej realizacji inwestycji, nie wstrzymując finansowania inwestycji, może przedstawić sprawę:

1) Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministrowi Finansów - w zakresie inwestycji centralnych oraz inwestycji rad narodowych jednostek objętych lub rozliczających się z jednostkowym budżetem wojewódzkim,

2) właściwemu ministrowi - w zakresie inwestycji zjednoczeń, inwestycji przedsiębiorstw oraz inwestycji jednostek budżetowych rozliczających się lub objętych budżetem centralnym.

4. W razie stwierdzenia, że sposób realizacji inwestycji może spowodować straty, banki uprawnione są wezwać inwestora do usunięcia w terminie 30-dniowym stwierdzonych nieprawidłowości, zawiadamiając o tym wykonawcę robót budowlano-montażowych, a nadto organy wymienione w ust. 1. Jeśli w wyznaczonym przez bank terminie nie zostaną przedsięwzięte środki organizacyjne w celu usunięcia nieprawidłowości, bank ma prawo wstrzymać finansowanie inwestycji. Ponowne podjęcie przez bank finansowania może nastąpić tylko na podstawie decyzji organów wymienionych w ust. 1. Przepisy ust. 3 mają i w tym przypadku zastosowanie.

5. Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe z chwilą otrzymania z banku zawiadomienia o wstrzymaniu finansowania inwestycji obowiązane są przerwać dalszą realizację robót. Roboty budowlano-montażowe wykonane po tym terminie mogą być opłacane jedynie w zakresie wynikającym z konieczności likwidacji i zabezpieczenia robót oraz zgromadzonych materiałów. Nie pozbawia to przedsiębiorstwa wykonującego roboty prawa do żądania od inwestora odszkodowania na zasadach ogólnych.

6. Koszty poniesione przez przedsiębiorstwa budowlano-montażowe na roboty nie podlegające finansowaniu stosownie do przepisu ust. 5 przedsiębiorstwa te odpisują na straty.

§  5.

1. Bank Inwestycyjny prowadzi centralną ewidencję globalnych limitów planu inwestycyjnego centralnego i planów inwestycyjnych terenowych. Ewidencję limitów w zakresie planu centralnego Bank prowadzi według globalnych limitów ministerstw z podziałem na inwestycje centralne, inwestycje zjednoczeń i inwestycje jednostek budżetowych, ewidencję zaś globalnych limitów w zakresie planów terenowych - według województw.

2. Ministerstwa i prezydia wojewódzkich rad narodowych obowiązane są rejestrować w Banku Inwestycyjnym wszelkie decyzje zmieniające globalne limity, o których mowa w ust. 1.

¹ § 2 ust. 6 zmieniony przez § 1 uchwały nr 122 z dnia 30 marca 1961 r. (M.P.61.28.133) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1961 r.

² § 2 ust. 7 zmieniony przez § 1 uchwały nr 122 z dnia 30 marca 1961 r. (M.P.61.28.133) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 kwietnia 1961 r.