Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zaopatrywanie ubezpieczonych i członków ich rodzin w przedmioty ortopedyczne.

Monitor Polski

M.P.1955.32.307

Akt utracił moc
Wersja od: 12 czerwca 1958 r.

I.

Przepisy ogólne.

§  1.
1.
Zarządzenie niniejsze normuje zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne ubezpieczonych, rencistów, emerytów oraz członków rodzin tych osób.
2.
Ilekroć w dalszym ciągu niniejszego zarządzenia użyto wyrazu "ubezpieczony" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć jedną z osób wymienionych w ust. 1.
3.
Ilekroć w dalszym ciągu niniejszego zarządzenia użyto wyrazów "prezydium rady narodowej" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć prezydium miejskiej, powiatowej, dzielnicowej rady narodowej - wydział lub referenta rent i pomocy społecznej.
§  2.
Przedmiotami ortopedycznymi w rozumieniu niniejszego zarządzenia są: protezy kończyn, aparaty, gorsety, obuwie ortopedyczne, pasy brzuszne i przepuklinowe, wkładki ortopedyczne, wózki inwalidzkie oraz przedmioty uzupełniające zaopatrzenie ortopedyczne, a mianowicie: uchwyty (końcówki) do protez rąk, pończochy kikutowe, obuwie do protez, kule metalowe i drewniane, laski, rękawiczki.
§  3.
1.
Przedmioty ortopedyczne przydziela się wtedy, gdy są one niezbędne dla utrzymania lub przywrócenia zdolności do pracy.
2.
Warunek wymieniony w ust. 1 nie jest wymagany:
1)
w stosunku do osób, które uległy wypadkowi w zatrudnieniu;
2)
w przypadkach, gdy przedmiot ortopedyczny spełnia zadania lecznicze;
3)
jeżeli za przyznaniem przedmiotu ortopedycznego przemawiają ważne względy społeczne lub humanitarne.
3.
W celu uniknięcia przerw w pracy bądź w nauce osoby pracujące lub uczące się otrzymują - w razie konieczności - zapasowe protezy kończyn oraz zapasowe obuwie ortopedyczne.
§  4.
1.
O potrzebie zastosowania przedmiotów ortopedycznych, rodzaju i przyznaniu ich decydują komisje protezowe, działające przy państwowych wytwórniach protez.
2.
W skład komisji protezowej wchodzą:
1)
przewodniczący: lekarz ortopeda,
2)
członkowie:
a)
technik ortopeda,
b)
kierownik biura komisji protezowej.
§  5.
1.
Komisja protezowa może odmówić przyznania przedmiotów ortopedycznych, jeżeli uzna, że zastosowanie ich jest niemożliwe lub niecelowe. W takim razie wytwórnia protez zwraca prezydium rady narodowej otrzymane zlecenie i podaje na piśmie powody odmowy wykonania zlecenia.
2.
Od decyzji komisji protezowej służy inwalidzie prawo odwołania do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.
§  6. 1
1.
Przedmioty ortopedyczne przydzielane są do bezpłatnego użytkowania i stanowią własność Państwa. Po zaprzestaniu korzystania przez użytkownika podlegają zwrotowi do państwowej wytwórni protez.
2.
Komisje protezowe mogą orzec, iż niektóre przedmioty ortopedyczne nie podlegają obowiązkowi zwrotu do Państwowej Wytwórni Protez po zaprzestaniu korzystania z nich przez użytkownika.
§  7.
Ubezpieczeni, którzy zaopatrzyli się w przedmioty ortopedyczne na własny rachunek, nie mają prawa do zwrotu poniesionych z tego tytułu kosztów.
§  8.
1.
Przyszpitalne warsztaty ortopedyczne podległe Ministerstwu Zdrowia zaopatrują chorych leczonych przez dany szpital w aparaty i gorsety oraz protezy nietypowe.
2.
Przyszpitalne warsztaty ortopedyczne wykonują aparaty i gorsety ortopedyczne oraz protezy nietypowe na wniosek lekarza leczącego.
3.
O rozpoczęciu protezowania chorego przyszpitalne warsztaty ortopedyczne obowiązane są niezwłocznie powiadomić prezydium rady narodowej właściwej ze względu na miejsce zamieszkania protezowanego w celu nadesłania formalnego zlecenia na zaopatrzenie chorego.
§  9.
1.
Państwowe wytwórnie protez współpracują ściśle z poradniami ortopedycznymi akademii medycznych i przyszpitalnych, a mianowicie:
1)
z Poradnią Ortopedyczną przy Szpitalu im. Narutowicza w Krakowie;
2)
z Poradnią Ortopedyczną przy Klinice Ortopedycznej Akademii Medycznej w Poznaniu (ul. Dzierżyńskiego 135);
3)
z Poradnią Ortopedyczną przy Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Bytomiu (ul. Batorego 15);
4)
z Poradnią Ortopedyczną przy III Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Warszawie (ul. Nowogrodzka 59);
5)
z Poradnią Ortopedyczną przy Szpitalu Miejskim im. Babińskiego we Wrocławiu (pl. 1 Maja 3).
2.
Poradnie wymienione w ust. 1 rozstrzygają wątpliwości w sprawach zleceń na wykonanie protezy dotyczące rozpoznania, momentu aparatowania oraz możliwości zastosowania korekcji operacyjnej zamiast aparatowania itp.
§  10.
1.
Ubezpieczony pozbawiony jednej lub obu kończyn dolnych otrzymuje po jednej protezie na każdą brakującą kończynę.
2.
Ubezpieczony z amputacją obu kończyn dolnych, który tylko z trudem może poruszać się przy pomocy protez, otrzymuje wózek inwalidzki.
3.
Ubezpieczony pozbawiony obu kończyn dolnych, u którego zastosowanie protez nie wpłynęłoby na zdolność poruszania się, otrzymuje wózek inwalidzki.
4.
Wózki inwalidzkie otrzymują również ubezpieczeni, jeżeli w następstwie kalectwa nie mogą poruszać się, a zastosowanie aparatów ortopedycznych nie wpłynęłoby na ich zdolność poruszania się.
4. 2
Koszty naprawy obuwia ortopedycznego ponosi ubezpieczony.
§  11.
1.
Przy zaopatrywaniu w protezy kończyn dolnych ubezpieczony otrzymuje:
1)
jedną parę obuwia protezowego;
2)
po 2 sztuki pończoch kikutowych na każdy kikut.
2.
Koszty naprawy obuwia protezowego ponosi ubezpieczony.
§  12.
Ubezpieczony dotknięty kalectwem kończyn dolnych otrzymuje na życzenie w razie potrzeby oprócz protez kule i laski w ilości określonej przez komisję protezową.
§  13.
1.
Ubezpieczony pozbawiony jednej kończyny górnej otrzymuje jedną protezę roboczą z odpowiednimi do jego zawodu (potrzeb) przyrządami pomocniczymi i jedną sztuczną dłoń kosmetyczną tak skonstruowaną, by mogła być przytwierdzona do nasady ręki protezy roboczej. Na uzasadnione życzenie ubezpieczonego komisja protezowa może przyznać zamiast protezy roboczej i sztucznej dłoni kosmetycznej - protezę kosmetyczną.
2.
Ubezpieczony pozbawiony obu kończyn górnych otrzymuje dwie protezy, o których mowa w ust. 1, oraz przyrządy pomocnicze służące do wykonywania zawodu i ułatwiające spełnianie codziennych funkcji.
§  14.
Przy zaopatrzeniu w protezy kończyn górnych ubezpieczony utrzymuje:
1)
jedną parę rękawiczek;
2)
po 2 sztuki pończoch kikutowych na każdy kikut.
§  15.
1.
Ubezpieczony pozbawiony obu kończyn górnych, zaopatrzony w protezy rąk, otrzymuje jedną parę rękawiczek rocznie.
2.
Ubezpieczony pozbawiony jednej kończyny górnej, zaopatrzony w protezę roboczą, otrzymuje jedną parę rękawiczek rocznie, a zaopatrzony w protezę kosmetyczną - jedną parę rękawiczek na dwa lata.
§  16.
1.
Obuwie ortopedyczne przyznaje się w przypadkach skrócenia kończyny ponad 3 cm, zniekształcenia, niedowładu lub braku części stopy albo też jako część składową aparatu ortopedycznego nogi.
2.
Obuwie ortopedyczne przyznaje się tylko wtedy, gdy niemożliwe jest zastosowanie wkładek ortopedycznych do obuwia normalnego.
3.
Obuwie ortopedyczne (na uszkodzoną i zdrową nogę) otrzymują bezpłatnie osoby, które uległy wypadkowi w zatrudnieniu, i renciści otrzymujący zaopatrzenie emerytalne. Inne osoby mogą otrzymać trzewik na zdrową nogę, jeżeli zapłacą w wytwórni protez jedną trzecią łącznej ceny pary obuwia.
§  17.
1.
Osoby zaopatrywane w przedmioty ortopedyczne obowiązane są poddawać się wszelkim przymiarkom i próbom, które będą potrzebne do należytego dopasowania przedmiotu ortopedycznego, oraz przeszkoleniu w posługiwaniu się przedmiotami ortopedycznymi.
2.
Osoby ubezpieczone, renciści, emeryci i członkowie ich rodzin, wzywani przez państwowe wytwórnie protez na komisję protezową, do przymiarki i odbioru przedmiotów ortopedycznych, otrzymują zwrot kosztów przejazdu.
§  18.
1.
Przedmioty ortopedyczne powinny służyć inwalidom w zasadzie na następujące okresy czasu:
1)
proteza kończyny dolnej - 5 lat;
2)
proteza kończyny górnej robocza - 3 lata;
3)
proteza kończyny górnej kosmetyczna - 5 lat;
4)
obuwie ortopedyczne (1 but ortopedyczny i 1 normalny lub 2 buty ortopedyczne) - 1 rok;
5)
gorset ortopedyczny - 3 lata;
6)
gorset dla dzieci - 1, 1½ roku;
7)
aparat podpórczy - 3 lata;
8)
aparat ustalający - 3 lata;
9)
pas przepuklinowy - 1 rok;
10)
pas brzuszny - 2 lata.
2.
Ubezpieczony pracujący może otrzymać dwie pary obuwia ortopedycznego, które ma mu służyć na podwójny okres przewidziany w ust. 1.
3.
Przy wydawaniu przedmiotów ortopedycznych nie wyszczególnionych w ust. 1 okres czasu, na jaki dany przedmiot ma służyć inwalidzie, określa komisja protezowa.
4.
Komisja protezowa może okresy czasu przewidziane w ust. 1 skrócić lub przedłużyć w zależności od jakości materiału, z którego przedmiot ortopedyczny został wykonany, lub od rodzaju pracy zawodowej danego inwalidy.
§  19.
1.
Po upływie okresów czasu wskazanych w § 18, wyznaczonych przez komisję protezową, następuje ponowne zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne.
2. 3
Ponowne zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne następuje za zwrotem przedmiotów ortopedycznych, o ile komisja protezowa nie orzekła, że przedmioty te nie podlegają obowiązkowi zwrotu po zaprzestaniu korzystania z nich przez użytkownika (§ 6 ust. 2),
§  20.
1.
Przy ponownym zaopatrzeniu w protezy kończyn dolnych inwalida otrzymuje równocześnie obuwie protezowe. Zaopatrzenie w obuwie protezowe może nastąpić nawet przed ponownym przydzieleniem protezy, o ile inwalida będzie używał uprzednio przydzielonej protezy przez okres co najmniej roku po upływie czasu przewidzianego w § 18.
2.
Ponowne zaopatrzenie w pończochy kikutowe następuje w drodze wymiany pończoch zużytych na nowe, z tym że w ciąga roku można wymienić najwyżej po 6 sztuk pończoch na każdy kikut. Wymiana pończoch powinna być dokonywana za pośrednictwem poczty.
§  21.
1.
Wydanie nowych przedmiotów ortopedycznych przed upływem okresu przewidzianego w § 18 w miejsce przedmiotu ortopedycznego, którego zniszczenie zostało spowodowane złą wolą lub zaniedbaniem, stwierdzonym przez komisję protezową, może nastąpić tylko za zwrotem kosztów, których wysokość określa państwowa wytwórnia protez.
2. 4
Naprawy przedmiotów ortopedycznych uszkodzonych nie z winy użytkownika są dokonywane na koszt Państwa z wyjątkiem napraw pasów brzusznych i przepuklinowych, obuwia ortopedycznego, wkładek ortopedycznych oraz obuwia protezowego.
3.
Jeżeli uszkodzenie przedmiotu ortopedycznego zostało spowodowane złą wolą, poważnym zaniedbaniem inwalidy lub spóźnieniem zgłoszenia potrzeby reperacji, inwalida ponosi wszelkie koszty związane z naprawą przedmiotu ortopedycznego wraz z kosztami swej podróży i transportu przedmiotu ortopedycznego.
4.
Nie wolno samowolnie dokonywać w przedmiotach ortopedycznych żadnych zmian i przeróbek, jak również większych napraw.
5.
W razie zużycia przedmiotu ortopedycznego w stopniu wykluczającym naprawę wydaje się zlecenie na wykonanie nowego przedmiotu ortopedycznego.
1 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 23 kwietnia 1956 r. (M.P.56.38.452) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 18 maja 1956 r.
2 § 10 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 23 kwietnia 1956 r. (M.P.56.38.452) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 18 maja 1956 r.
3 § 19 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 23 kwietnia 1956 r. (M.P.56.38.452) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 18 maja 1956 r.
4 § 21 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia z dnia 23 kwietnia 1956 r. (M.P.56.38.452) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 18 maja 1956 r.