Rozdział 6 - Postanowienia końcowe. - Zakres, zasady i organizacja gospodarowania surowcami wtórnymi metali.

Monitor Polski

M.P.1974.21.126

Akt utracił moc

Wersja od: 18 września 1981 r.

Rozdział  VI

Postanowienia końcowe.

§  22.

1. Jednostki gospodarki uspołecznionej zajmujące się zbiórką, skupem, przerobem i zbywaniem surowców wtórnych metali są obowiązane sprawdzić, czy w surowcach tych nie znajdują się materiały wybuchowe i przedmioty niebezpieczne pochodzenia wojskowego lub przemysłowego, które z uwagi na swe właściwości wybuchowe, łatwo palne, żrące lub inne stwarzają niebezpieczeństwo w razie niewłaściwego obchodzenia się z nimi.

2. Znalezione wśród surowców wtórnych metali materiały i przedmioty, o których mowa w ust. 1, należy zabezpieczyć w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom postronnym. Znalezienie ich należy zgłosić właściwemu organowi administracji państwowej, który zawiadamia jednostkę wojskową odpowiedzialną za prowadzenie oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych i innych przedmiotów niebezpiecznych. Przedmioty te mogą być przeznaczone na surowce wtórne metali po usunięciu z nich materiałów wybuchowych lub innych elementów niebezpiecznych oraz po sporządzeniu przez jednostkę wojskową odpowiedniego protokołu. Szczegółowe zasady i tryb postępowania z materiałami i przedmiotami, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.

3. Każda przesyłka surowców wtórnych metali dokonywana transportem kolejowym lub samochodowym powinna być zaopatrzona przez nadawcę w stwierdzenie o treści: "wolne od przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych - skontrolowano". Stwierdzenie to powinno być czytelnie podpisane przez kontrolującego załadunek i zaopatrzone pieczątką nadawcy. Za prawidłowość oświadczenia ponoszą odpowiedzialność osoby zatrudnione przy kontroli załadunku surowców wtórnych metali.

§ 23. Tracą moc:

1) zarządzenie nr 44 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 5 lutego 1952 r. w sprawie zagospodarowania nie eksploatowanych kabli i przewodów oraz właściwego wykorzystania złomu kabli i przewodów (Biuletyn PKPG nr 8, poz. 51),

2) zarządzenie nr 348 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 31 października 1952 r. w sprawie gospodarowania zużytymi akumulatorami i bateriami akumulatorowymi,

3) zarządzenie nr 368 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 16 listopada 1952 r. w sprawie zabezpieczenia węglików spiekanych z zużytych narzędzi wysokosprawnych (Biuletyn PKPG nr 54, poz. 238),

4) instrukcja nr 3 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Przemysłu Maszynowego z dnia 11 lipca 1955 r. w sprawie kwalifikowania na złom kabli i przewodów (Biuletyn PKPG nr 19, poz. 74),

5) zarządzenie nr 166 Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 24 sierpnia 1963 r. w sprawie obowiązku przesiewania względnie przerabiania odlewniczych żużli i zużytych mas formierskich oraz rdzeniowych w celu wyeliminowania odpadów metali nieżelaznych i żelaznych,

6) pismo okólne Pełnomocnika Rządu do Spraw Surowców Wtórnych Żelaza i Stali oraz Metali Nieżelaznych z dnia 20 maja 1964 r. (znak: BPRz/611/64) w sprawie skupu zużytych lub uszkodzonych akumulatorów zasadowych - tymczasowe warunki skupu i dostaw akumulatorów kadmowo-niklowych,

7) pismo okólne nr 244 Pełnomocnika Rządu do Spraw Surowców Wtórnych Żelaza i Stali oraz Metali Nieżelaznych z dnia 17 lutego 1965 r. w sprawie skupu węglików spiekanych z zużytych narzędzi,

8) pismo okólne nr 513 Pełnomocnika Rządu do Spraw Surowców Wtórnych Żelaza i Stali oraz Metali Nieżelaznych z dnia 23 maja 1966 r. w sprawie zagospodarowania żużli i topników manganowych, powstających przy spawaniu i napawaniu łukiem krytym,

9) zarządzenie nr 130 Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 18 października 1967 r. w sprawie usprawnienia gospodarki metalami nieżelaznymi i ich surowcami wtórnymi w jednostkach resortu przemysłu ciężkiego.

§ 24. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1974 r.