§ 4. - Zakres zakładania urządzeń odbiorczych w budynkach objętych powszechną elektryfikacją wsi i osiedli w latach 1954 i 1955.
Monitor Polski
M.P.1955.39.382
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1956 r.
§ 4.
1.
We wsi lub osiedlu objętym powszechną elektryfikacją poszczególne zagrody, odosobnione od skupionych części wsi, podlegają elektryfikacji, jeżeli ich odległość od głównych linii niskiego napięcia nie przekracza:200 m - przy 1 lub 2 zagrodach nie licząc przyłącza dodomowego,
300 m - przy 3 zagrodach nie licząc przyłącza dodomowego,
400 m - przy 4 zagrodach nie licząc przyłącza dodomowego,
500 m - przy 5 zagrodach nie licząc przyłącza dodomowego,
540 m - przy 6 zagrodach nie licząc przyłącza dodomowego
i przy każdej następnej zagrodzie licząc po 40 metrów na zagrodę.
2.
Za zagrodę uważa się budynki lub ich części, w których zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 3 może być wykonana instalacja elektryczna.3.
Za przyłącza dodomowe uważa się instalację od budynku do pierwszego słupa.4.
Objęcie elektryfikacją zagród, o których mowa w ust. 1, nie może spowodować powiększenia przekroju przewodów na linii głównej ze względu na spadek napięcia.5.
Jeżeli w latach ubiegłych zainstalowano już w niektórych zagrodach instalację odbiorczą, instalacje te mogą być obecnie włączone do sieci niskiego napięcia pod warunkiem, że nie spowoduje to zmiany przekrojów na wybudowanej już linii niskiego napięcia.6.
Zasięg sieciowy dla obiektów nierolniczych we wsiach i osiedlach objętych powszechną elektryfikacją obowiązuje w zasadzie jak dla zagród. Podwójną normę sieciową dopuszcza się jedynie dla obiektów państwowych lub też należących do organizacji społeczno-politycznych i spółdzielni produkcyjnych.7.
W przypadku złego stanu technicznego budynku, zagrażającego bezpieczeństwu użytkowania energii elektrycznej, budynek może nie być objęty powszechną elektryfikacją.