Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zakładanie i prowadzenie ewidencji gruntów, zasady sporządzania wykazów gruntów oraz opłaty za odrysy z map i za odpisy i wyciągi z rejestrów i dokumentów stanowiących część operatu ewidencyjnego na obszarze m.st. Warszawy, m. Łodzi i miast stanowiących powiaty.

Monitor Polski

M.P.1956.98.1135

Akt utracił moc
Wersja od: 29 listopada 1956 r.

I.

Przepisy ogólne.

§  1.
Ewidencję gruntów na obszarze m. st. Warszawy, m. Łodzi i miast stanowiących powiaty zakładają i prowadzą prezydia rad narodowych tych miast według przepisów niniejszej instrukcji.
§  2.
Jednostką ewidencyjną jest obszar miasta, a w miastach podzielonych na dzielnice - obszar dzielnicy.
§  3.
Ewidencja gruntów obejmuje wszystkie grunty położone na obszarze jednostki ewidencyjnej (§ 2).
§  4.
1.
Ewidencja obejmuje następujące dane o gruntach:
1)
położenie gruntów i ewentualną nazwę nieruchomości, w skład której wchodzą grunty,
2)
granice i obszar gruntów,
3)
rodzaj użytków,
4)
klasę gruntów użytkowanych rolniczo lub przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego do takiego użytkowania, a zwanych w dalszym ciągu "gruntami rolnymi", oraz klasę innych sklasyfikowanych gruntów.
2.
W ewidencji gruntów podaje się osobę właściciela oraz inne osoby, w których władaniu grunt się znajduje, jak również miejsce zamieszkania (siedzibę) tych osób.
§  5.
1.
Położenie gruntów oznacza się w ewidencji nazwą miejscowości (dzielnicy), numerem mapy i działki (parceli), a ponadto nazwą ulicy, nr domu, bloku mieszkalnego (np. MDM, nr bloku) lub w drodze opisowej (np. przy rzece, przy drodze, do ....., przy cmentarzu ..... itp.).
2.
Niezależnie od oznaczenia podanego w ust. 1 położenie gruntów określa się przez podanie ewentualnej nazwy nieruchomości, w skład której wchodzą grunty (np. Królikarnia, Młyny itp.).
§  6.
Granice gruntów oznacza się na mapach według obowiązujących przepisów o pomiarach kraju, wydanych przez Centralny Urząd Geodezji i Kartografii (instrukcja B IV). Dotyczy to również granic administracyjnych (państwa, województwa, powiatu, miasta stanowiącego powiat) oraz granic jednostek ewidencyjnych (dzielnic).
§  7.
1.
Powierzchnię (obszar) użytków wprowadza się do ewidencji gruntów z istniejących rejestrów pomiarowo-klasyfikacyjnych, pomiarowych, operatów obliczeniowych oraz obliczeń powierzchni, dokonanych na mapach, lub z innych materiałów geodezyjnych, jeżeli takie istnieją dla poszczególnych jednostek ewidencyjnych, a gdy brak jest aktualnych danych, do czasu ich uzyskania - z materiałów statystycznych.
2.
Powierzchnie użytków wpisuje się do ewidencji gruntów w hektarach (ha), arach (a) i metrach kwadratowych (m2) z następującą dokładnością:
1)
do 1 m2 (0,0001 ha) - w miastach posiadających aktualny operat pomiarowy,
2)
do 10 m2 (0,001 ha) - w miastach, dla których brak operatów.
3.
Przy wpisywaniu do ewidencji gruntów powierzchni użytków otrzymanych z obliczeń, w razie stosowania dokładności wpisu do 10 m2, należy stosować następujące zasady:
1)
końcówkę mniejszą niż 5 m2 odrzuca się,
2)
końcówkę równą 5 m2 zaokrągla się do parzystej dziesiątej części ara,
3)
końcówkę większą niż 5 m2 zaokrągla się do pełnej dziesiątej części ara.
4.
Na terenach objętych gospodarką rolną nie wykazuje się użytków rolnych o powierzchni mniejszej niż 1 ar. To samo dotyczy klas użytków rolnych.
§  8.
1.
Ewidencja obejmuje następujące grunty: grunty rolne, grunty leśne, grunty pod wodami, użytki kopalne, tereny komunikacyjne, tereny osiedlowe, tereny różne i nieużytki.
2.
Szczegółową klasyfikację gruntów pod względem ich wykorzystania lub właściwości fizjograficznych (nieużytków) z zaliczeniem do poszczególnych grup, rodzajów, typów i odmian oraz ich terminologię zawiera "Tabela użytków gruntów", stanowiąca załącznik nr 1 do niniejszej instrukcji.
§  9.
1.
Grunty rolne dzieli się na następujące użytki rolne: grunty orne, ogrody uprawne, sady, łąki trwałe i pastwiska trwałe.
2.
Do czasu uzyskania danych geodezyjnych dla określenia powierzchni ogrodów i sadów użytki te będą wykazane łącznie w gruntach ornych.
3.
Do gruntów ornych zalicza się grunty orne w uprawie i odłogi. Za grunt orny w uprawie uważa się powierzchnie zasiewane lub zasadzane ziemiopłodami wraz z powierzchniami warzyw polowych włączonych w płodozmian oraz ugory czarne. Za odłóg uważa się ziemię (grunt) orną nie dającą plonu, która w ciągu ostatnich dwóch lat nie była uprawiana (orana itp.).
4.
Do sadów zalicza się powierzchnię gruntów nie mniejszą od 1 ara, zasadzoną drzewami lub krzewami owocowymi o normalnej gęstości ich zasadzania, szkółki drzew owocowych i winnice. Do sadów nie zalicza się powierzchni pod pojedynczymi drzewami owocowymi oraz pod owocowymi drzewami rosnącymi przy drogach, rowach itp.
5.
Do ogrodów uprawnych zalicza się: uprawy ziemiopłodów ogrodniczych (bez drzew lub z pojedynczymi drzewami owocowymi), ogrody działkowe, ogródki przydomowe (z wyjątkiem ogrodów ozdobnych), uprawy ogrodnicze pod szkłem (szklarnie i inspekty), plantacje ziół i kwiatów, szkółki drzew ozdobnych itp. Nie zalicza się do ogrodów upraw warzyw w polu (ust. 3).
6.
Do łąk trwałych zalicza się powierzchnie gruntów pokryte trwałą roślinnością trawiastą która z zasady jest koszona (również hale i połoniny koszone). Nie zalicza się do łąk trwałych powierzchni pod trawami uprawianymi w ramach płodozmianu rolniczego.
7.
Do pastwisk trwałych zalicza się powierzchnie gruntów pokryte roślinnością trawiastą która w zasadzie nie bywa koszona, lecz wypasana (również hale i połoniny wypasane). Nie zalicza się do pastwisk trwałych powierzchni pod trawami, uprawianymi w ramach płodozmianu rolniczego.
§  10.
Do użytków leśnych zalicza się:

grunty leśne zagospodarowane (uprawy leśne, młodniki i drzewostany), nie zagospodarowane (zręby zupełne halizny, płazowiny, wypaleniska i szkółki leśne),

plantacje leśne (plantacje choinkowe, wikliny, dzikiej róży itp.),

leśne pasy wiatrochronne.

Uwaga: Lasy komunalne, jak i będące pod zarządem innych resortów, należy zaliczać do gruntów leśnych.

§  11.
Do gruntów pod wodami zalicza się: wodozbiory (jeziora, stawy łącznie z powierzchnią grobli, sadzawki, zastoiska), wodocieki (rzeki, strumienie, potoki, kanały rowy), inne wody i wodne urządzenia inżynierskie (porty, przystanie, śluzy, zapory itp.), źródła wód.
§  12.
Do użytków kopalnych zalicza się: kopalnie minerałów (kamieniołomy, kopalnie odkrywkowe rud, węgla kamiennego i brunatnego, kopalnie gliny, piasku i żwiru), kopalnie torfu.
§  13.
1.
Do terenów komunikacyjnych zalicza się: drogi, tereny kolejowe i inne tereny komunikacyjne (szybowiska, lądowiska, leśne linie oddziałowe itp.).
2.
Do dróg zalicza się: autostrady, drogi publiczne w granicach pasa drogowego, ulice, place komunikacyjne, ścieżki (ciągi) piesze i rowerowe, drogi i ścieżki wyłączone z ruchu publicznego (drogi dojazdowe do pól itp.).
3.
Za tereny kolejowe uważa się obszary zajęte pod budowle i urządzenia, związane z eksploatacją kolei.
§  14.
1.
Do terenów osiedlowych zalicza się:
1)
tereny zabudowane,
2)
tereny nie zabudowane i
3)
tereny zielone i inne tereny osiedlowe.
2.
Za tereny zabudowane uważa się grunty pod budynkami łącznie z otoczeniem (podwórza, ogrody, kwietniki przed budynkami, ogrodzenia itp.) bez powierzchni użytkowanej jako ogród, sad itp.
3.
Za tereny nie zabudowane w mieście uważa się: grunty w granicach zainwestowania miejskiego, nadające się pod budownictwo mieszkaniowe i inne, lecz chwilowo na ten cel nie wykorzystane lub wykorzystane w inny sposób (np. place składowe, przemysłowe). Do terenów nie zabudowanych należy zaliczać również tereny zagruzowane.
4.
Do terenów zielonych zalicza się: zieleń publiczną otwartą (parki, zieleńce, skwery), zieleń publiczną zamkniętą) (ogrody botaniczne, zoologiczne itp.) oraz tereny sportowe i inne tereny osiedlowe Za tereny sportowe uważa się place do gier i zabaw, boiska sportowe, plaże urządzone. Za inne tereny osiedlowe uważa się cmentarze, obiekty zabytkowe (ruiny, grodziska, kurhany), grzebowiska zwierzęce.
§  15.
Do terenów różnych zalicza się wały ochronne bez nawierzchni drogowej, grunty dla celów specjalnych itp.
§  16.
1.
Nieużytkami są tereny nie nadające się do uprawy rolnej.
2.
Do nieużytków zalicza się: bagna (bagna, topieliska, trzęsawiska, moczary),

piaski (piaski ruchome, wydmy, piaski nadbrzeżne, plaże nie urządzone),

utwory skalne (skały, rumowiska piargi),

utwory fizjograficzne (urwiska, uskoki, strome stoki),

tereny zdewastowane (hałdy, wysypiska, wyrobiska, zapadliska).

§  17.
1.
Dla potrzeb ewidencyjnych ustala się oznaczenia użytków gruntów następującymi symbolami:
1)
grunty orne R,
2)
ogrody O,
3)
sady S,
4)
łąki trwałe Ł,
5)
pastwiska trwałe Ps,
6)
użytki leśne Ls,
7)
grunty pod wodami (wody) W,
8)
użytki kopalne K,
9)
tereny osiedlowe:
a)
zabudowane B,
b)
nie zabudowane Pb,
c)
tereny zielone Z,
10)
tereny różne Tr.,
11)
nieużytki N,
12)
tereny komunikacyjne pełnym brzmieniem nazwy, np. droga prywatna, droga publiczna, teren kolejowy itp.
2.
Klasy użytków rolnych oznacza się liczbą rzymską, zamieszczoną po symbolu danego użytku, np. R III, Ł IV, Ps V itd.
§  18.
Do operatu ewidencyjnego wprowadza się klasyfikację gruntów w odniesieniu do gruntów rolnych, gruntów pod lasami oraz gruntów o powierzchni do 10 ha pod wodozbiorami, ustaloną zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1956 r. w sprawie klasyfikacji gruntów (Dz. U. Nr 19, poz. 97).
§  19.
1.
Dla każdej jednostki ewidencyjnej (§ 2) zakłada się operat ewidencyjny, który składa się z map, rejestru i dokumentów uzasadniających wpisy do rejestru.
2.
Mapy, na których podstawie założono ewidencję gruntów, przyjmuje się za mapy ewidencyjne. Przez pojęcie"mapa" należy rozumieć również związane z tą mapą materiały geodezyjne, uzyskane w wyniku jej sporządzenia, a w szczególności obliczenia powierzchni, rejestry pomiarowe i pomiarowo-klasyfikacyjne.
3.
Rejestr jest spisem gruntów położonych na terenie miasta (dzielnicy). W dalszych przepisach niniejszej instrukcji będzie on zwany"rejestrem gruntów".
4.
Za dokumenty uzasadniające wpisy do rejestru gruntów uważa się: operaty pomiarowe, orzeczenia sądowe, akty notarialne, urzędowe akty przekazania, akty nadania, decyzje właściwych władz.
§  20.
1.
Podstawową mapą ewidencyjną dla m. st. Warszawy, m. Łodzi oraz miast stanowiących powiaty jest mapa w skali 1 : 2000 lub 1 : 1000.
2.
Podstawowa mapa ewidencyjna powinna być sporządzona tylko dla obszaru jednostki ewidencyjnej (§ 2) jako mapa jednostkowa i zawierać:
1)
granice jednostki administracyjnej i ewidencyjnej,
2)
granice gruntów będących we władaniu poszczególnych osób,
3)
granice poszczególnych użytków,
4)
granice poszczególnych klas gruntów, tam gdzie zostały one ustalone,
5)
położenie budynków.
3.
Jeżeli obszar jednostki ewidencyjnej nie mieści się na arkuszu formatu A1 (instrukcja BV - przepisy o pomiarach kraju), przedstawia się go na dwóch lub więcej arkuszach. W tych przypadkach arkusze map numeruje się liczbami arabskimi (porządkowymi) w granicach obszaru jednostki ewidencyjnej, np. Radom - arkusz mapy 1; Radom - arkusz mapy 2 itd. Numerację rozpoczyna się od arkusza obejmującego północno-zachodnią część obszaru jednostki ewidencyjnej i prowadzi się przez północ, wschód, południe, zachód.
§  21.
W razie gdy do ewidencji terenowej służby geodezyjnej wpłynie operat pomiarowy z mapą wykonaną odmiennie niż przewiduje przepis § 20 ust. 2, należy sporządzić nowy egzemplarz mapy w drodze kopii szpilkowanej lub w inny sposób, z pominięciem elementów nie wymienionych w powołanym przepisie.
§  22.
1.
Do czasu sporządzenia podstawowych map ewidencyjnych (§ 20) dla celów ewidencji gruntów mogą być wykorzystane inne nadające się do tego mapy.
2.
Za nadające się na podstawę do założenia ewidencji gruntów należy uznać mapy sporządzone zgodnie z obowiązującymi normatywami technicznymi z czasu ich powstania, a w szczególności:
1)
przepisami technicznymi b. Ministerstwa Robót Publicznych z 1920 r. i 1928 r.;
2)
instrukcjami technicznymi b. Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych z 1930 r. (reforma rolna, scalenia, parcelacje);
3)
pruskimi instrukcjami katastralnymi II, VIII i IX;
4)
austriackimi instrukcjami katastralnymi z 1904 r. i 1907 r.;
5)
instrukcją katastralną II dla pomiarów uzupełniających z 1926 r.;
6)
innymi przepisami pomiarowymi obowiązującymi na obszarze ziem polskich przed 1920 r. (ukazowe, separacyjne, likwidacji serwitutów itp.);
7)
powszechnymi przepisami o pomiarach kraju, wydanymi przez Centralny Urząd Geodezji i Kartografii (b. Główny Urząd Pomiarów Kraju);
8)
resortowymi przepisami pomiarowymi, wydanymi w uzgodnieniu z Centralnym Urzędem Geodezji i Kartografii (regulacje, wymiana gruntów, pomiary lasów państwowych, pomiary państwowych gospodarstw rolnych, pomiary dla realizacji inwestycji itp.).
§  23.
1.
Poszczególne obszary gruntów, pozostające w jednym władaniu, a odgraniczone obcym użytkowaniem, wykazuje się w podstawowej mapie ewidencyjnej (§ 20) jako odrębne działki.
2.
Nieruchomość może stanowić jedną lub więcej działek.
3.
Działka może obejmować jeden lub więcej użytków gruntów.
4.
Tereny kolejowe, drogi publiczne (ulice, ścieżki itp.), wody publiczne (rzeki, strumienie, potoki, rowy itp.) stanowią odrębne działki, chociażby były przedmiotem jednego władania. W razie przecięcia się terenów kolejowych z drogami lub dróg ze sobą itp. należy przyjąć zasadę, że droga wyższego rzędu dzieli drogę niższego rzędu. Powstałe wówczas części dróg itp. stanowią również odrębne działki.
§  24.
Działki na każdym arkuszu podstawowej mapy ewidencyjnej numeruje się liczbami arabskimi w porządku arytmetycznym poczynając od nr 1. Numerację rozpoczyna się od działki położonej w północno-zachodniej (północnej) części arkusza mapy, kierując się ku wschodowi, po czym wraca się ku zachodowi i z powrotem, kończąc na działce położonej w południowo-wschodniej części mapy.
§  25.
Dla map, wymienionych w § 22 ust. 2, na których podstawie założono ewidencję gruntów, zachowuje się, do czasu sporządzenia podstawowych map ewidencyjnych, numerację działek bądź parcel według zasad przyjętych dla każdego rodzaju tych map.
§  26.
1.
Rejestr gruntów sporządza się na formularzach według załączonego wzoru (załącznik nr 2).
2.
Formularze rejestru gruntów każdej jednostki ewidencyjnej (miasta, dzielnicy) powinny być zbroszurowane i oprawione w twarde okładki z płóciennym grzbietem i narożnikami, przesznurowane, a końce sznurków związane i zalakowane lub zaklejone bibułką z odciśniętą, pieczęcią urzędową. Stronice rejestru należy ponumerować.
3.
Jeżeli dla jednostki ewidencyjnej potrzebny jest rejestr zawierający więcej niż 400 stronic, należy podzielić go na tomy po 400 stronic każdy. Tomy rejestru gruntów numeruje się liczbami rzymskimi.
4.
Na ostatniej stronie rejestru gruntów (tomu rejestru) należy umieścić napis: "Rejestr (tom I, II itd. rejestru) zawiera .......... stronic ponumerowanych i przesznurowanych". Pod napisem podać nazwę miasta (dzielnicy), datę oraz umieścić podpisy przewodniczącego prezydium właściwej rady narodowej (lub upoważnionego członka prezydium) i geodety do spraw ewidencji gruntów.
5.
Wszelkie wpisy do rejestru gruntów powinny być dokonane wyraźnie, czytelnie i czysto czarnym atramentem, chyba że w poszczególnych przepisach zastrzeżono wpisy atramentem innego koloru.
6.
Wpisów do rejestru nie wolno pod odpowiedzialnością przewidzianą w przepisach prawa karnego wycierać, wyskrobywać lub wywabiać środkami chemicznymi.
§  27.
1.
Do rejestru gruntów wpisuje się grunty zestawione według jednostek rejestrowych.
2.
Jednostkę rejestrową tworzą wszystkie grunty na terenie danego miasta (dzielnicy) będące własnością lub we władaniu tej samej osoby (osoby fizycznej, prawnej, każdego podmiotu gospodarki uspołecznionej).
3.
Grunty stanowiące współwłasność dwóch lub więcej osób uważa się za odrębną jednostkę rejestrową.
4.
Każdą jednostkę rejestrową wpisuje się do rejestru gruntów pod odrębnym numerem zwanym "numerem rejestru gruntów". Pod numerem rejestru gruntów wyszczególnia się wszystkie działki (parcele) wchodzące w skład jednostki rejestrowej. Co do każdej działki wykazuje się poszczególne użytki gruntów i ich powierzchnie. W odniesieniu do użytków rolnych wykazuje się powierzchnie według klas gruntów.
5.
Poszczególne nieruchomości nierolnicze, będące we władaniu odrębnych zarządów państwowych, mogą być wykazane pod odrębnymi numerami rejestru gruntów.
6.
Numeracje jednostek rejestrowych (numery rejestru gruntów) prowadzi się bieżącymi liczbami arabskimi przez wszystkie tomy rejestru. Numery rejestru gruntów, zniesione z jakichkolwiek przyczyn, nie mogą być użyte po raz drugi. Pod zniesionym numerem rejestru gruntów nie wolno dokonywać wpisów do innego numeru rejestru gruntu, choćby istniało wolne miejsce na zapis.
7.
Jednostki rejestrowe jednakowego typu lub tworzące zespoły gruntów łączy się w grupy rejestrowe.
§  28.
Za jednostki rejestrowe w szczególności uważa się:
1)
w grupie I "Państwowe gospodarstwa rolne" - poszczególne państwowe gospodarstwo rolne, hodowlane, ogrodnicze i rybne lub jego część oraz zakład przemysłu rolnego stanowiący oddzielną jednostkę gospodarczą podległą Ministrowi Państwowych Gospodarstw Rolnych; powierzchnię jednostki rejestrowej należy wykazać łącznie z powierzchnią gruntów oddanych do uprawy robotnikom rolnym (deputat);
2)
w grupie II"Państwowe gospodarstwo leśne" - poszczególne nadleśnictwo, park narodowy lub ich części w poszczególnych jednostkach ewidencyjnych, zakład przemysłowy lub analogiczną jednostkę administracyjno-gospodarczą podległą Ministrowi Leśnictwa; powierzchnię jednostki rejestrowej należy wykazać łącznie z gruntami deputatowymi pracowników gospodarstwa leśnego;
3)
w grupie III "Inne państwowe i społeczne gospodarstwa nie objęte grupą I lub II" - poszczególne gospodarstwa rolne, hodowlane, ogrodnicze, rybne, leśne lub grunt nie stanowiący gospodarstwa, pozostające we władaniu:
a)
naczelnych organów administracji państwowej i innych urzędów na szczeblu centralnym,
b)
terenowych organów administracji państwowej i innych urzędów nie objętych lit. a),
c)
państwowych instytutów, zakładów naukowych i doświadczalnych,
d)
przedsiębiorstw państwowych,
e)
Związku Samopomocy Chłopskiej, gminnych spółdzielni "Samopomoc Chłopska" oraz innych instytucji prawa publicznego,
f)
organizacji związkowych oraz społecznych i jednostek posiadających osobowość prawną prawa publicznego;

do tej grupy zalicza się wszelkie spółdzielnie (np. pracy, mieszkaniowe itp.) z wyjątkiem spółdzielni produkcyjnych;

4)
w grupie IV "Inne państwowe i społeczne, nie objęte grupami I, II i III nieruchomości nierolnicze zabudowane lub nie zabudowane" - poszczególne nieruchomości nierolnicze zabudowane lub nie zabudowane, pozostające we władaniu władz, urzędów, instytucji, zakładów, organizacji i jednostek gospodarki uspołecznionej, wymienionych w grupie III (pkt 3);
5)
w grupie V "Spółdzielnie produkcyjne" - każdą spółdzielnię produkcyjną, tj. ogólną powierzchnię wszystkich gruntów użytkowanych przez spółdzielnię produkcyjną i jej członków, a stanowiących:
a)
wkłady gruntów członków spółdzielni, będące własnością spółdzielców,
b)
grunty Państwowego Funduszu Ziemi pozostające w trwałym użytkowaniu spółdzielni,
c)
grunty Państwowego Funduszu Ziemi pozostające w czasowym użytkowaniu spółdzielni,
d)
grunty innych właścicieli pozostające w użytkowaniu spółdzielni,
e)
działki przyzagrodowe członków spółdzielni;

do tej grupy zalicza się również zrzeszenia uprawy ziemi;

Uwaga. Co do każdej spółdzielni produkcyjnej prowadzi się ponadto szczegółowy rejestr gruntów na podstawie odrębnych przepisów.

Grunty wymienione pod lit, c) i d) wpisuje się do rejestru kolorem zielonym.

6)
w grupie VI "Prywatne gospodarstwa (grunty)" - poszczególne gospodarstwa rolne, hodowlane, ogrodnicze, rybne, leśne lub grunt nie stanowiący gospodarstwa, będący własnością lub znajdujący się we władaniu osób fizycznych lub prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej; do gospodarstw prywatnych należy również zaliczyć:
a)
gospodarstwa (grunty) użytkowane przez duchownych i służbę kościelną,
b)
grunty dzierżawione z Państwowego Funduszu Ziemi,
c)
grunty użytkowane przez zespoły uprawowe;

nie są jednostkami rejestrowymi następujące grunty użytkowane prywatnie:

grunty deputatowe pracowników gospodarstw rolnych i leśnych, które zalicza się do jednostek rejestrowych pracodawców (grupy I, II i III); szczegółowe wykazy osób władających gruntami deputatowymi prowadzą właściwe zakłady pracy;

działki przyzagrodowe członków spółdzielni produkcyjnych, które zalicza się do jednostek rejestrowych grupy V;

Uwaga: Grunty wymienione pod lit. b) i c) wpisuje się do rejestru kolorem zielonym.

7)
w grupie VII "Ogrody działkowe" - całość każdego ogrodu działkowego w jednostce ewidencyjnej, pozostającego pod jednym zarządem;
8)
w grupie VIII "Wspólnoty i grunty gromadzkie" - każdą wspólnotę lub grunt gromadzki;

należy tutaj zaliczyć na terenie województw południowych tzw. dobra gromadzkie i majątki gromadzkie; nie stanowią jednostki rejestrowej wspólnoty i grunty gromadzkie podzielone i pozostające w indywidualnym władaniu chłopów bądź spółdzielni produkcyjnych; takie grunty zalicza się do właściwych jednostek rejestrowych w grupie V lub VI;

9)
w grupie IX "Państwowy Fundusz Ziemi" - łączną powierzchnię należących do Państwowego Funduszu Ziemi gospodarstw i gruntów nie stanowiących gospodarstw, po wyłączeniu gruntów przekazanych w trwałe użytkowanie spółdzielni produkcyjnych; w razie gdy grunty Państwowego Funduszu Ziemi znajdują się w czasowym użytkowaniu osób prywatnych na podstawie umowy, należy sporządzić dodatkowy wykaz tych użytkowników jako załącznik do rejestru gruntów;
10)
w grupie X "Wody publiczne" - łączną powierzchnię wód publicznych w jednostce ewidencyjnej (rzeki, strumienie, potoki, stawy, rowy itp..) nie wchodzących w skład jednostek rejestrowych wymienionych w pkt 1 do 9;
11)
w grupie XI ",Drogi publiczne" - łączną powierzchnię dróg publicznych w jednostce ewidencyjnej;
12)
w grupie XII "Tereny komunikacyjne (kolejowe i inne bez dróg publicznych)" - poszczególne zarządy (dyrekcje) terenów kolejowych i innych terenów komunikacyjnych, położonych na obszarze jednostki ewidencyjnej;
13)
w grupie XIII"Użytki kopalne, nie należące do grup od I do XII" - łączną powierzchnię użytków kopalnych (gliny, żwiru, piasku itp.) w jednostce ewidencyjnej nie wchodzących w skład jednostek rejestrowych wymienionych w pkt 1 do 12;
14)
w grupie XIV "Grunty o nie ustalonym sposobie użytkowania oraz nie ustalonych użytkownikach" - łączną powierzchnię tych gruntów.
§  29.
Uzupełniającymi dokumentami wchodzącymi w skład operatu ewidencyjnego każdej jednostki ewidencyjnej są:
1)
rejestry pomiarowe i pomiarowo-klasyfikacyjne,
2)
skorowidz działek (parcel),
3)
zestawienie jednostek rejestrowych, zestawienie rejestru gruntów według grup rejestrowych, zwane dalej w przepisach niniejszej instrukcji "zestawieniem gruntów",
4)
alfabetyczny spis jednostek rejestrowych, zwany dalej w przepisach instrukcji "skorowidzem władania".
§  30.
Rejestry pomiarowe i pomiarowo-klasyfikacyjne są dokumentami geodezyjnymi, zawierającymi dane o gruntach, uzyskanymi w wyniku dokonanych pomiarów lub klasyfikacji gruntów. O sposobie sporządzania tych dokumentów postanawiają przepisy pomiarowe.
§  31.
Skorowidz działek (parcel) jest zestawieniem działek (parcel) w porządku bieżącym dla każdego arkusza mapy w jednostce ewidencyjnej i służy do kontroli numeracji działek (parcel) w razie zmiany numeracji na skutek podziału gruntów.
§  32.
1.
Zestawienie gruntów sporządza się co do każdej jednostki ewidencyjnej na podstawie rejestru gruntów na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 3.
2.
W zestawieniu gruntów (ust. 1) grupy rejestrowe numeruje się liczbami rzymskimi, a jednostki rejestrowe liczbami arabskimi, odpowiadającymi numerom rejestru gruntów (§ 27 ust. 4).
§  33.
Skorowidz władania sporządza się co do każdej jednostki ewidencyjnej w książce odpowiednio zbroszurowanej z formularzy według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 lub w formie kartoteki według wzoru stanowiącego załącznik nr 5.
§  34.
1.
Co do każdej jednostki ewidencyjnej prowadzi się oddzielne teczki na:
a)
zbiór akt,
b)
zbiór dokumentów.
2.
Zbiór akt zawiera wszelką korespondencję dotyczącą ewidencji gruntów w danej jednostce ewidencyjnej.
3.
Zbiór dokumentów zawiera ułożone według numeracji porządkowej napływające dokumenty uzasadniające wpisy lub wprowadzenie zmian w operacie ewidencji gruntów.
4.
Zbiór akt i zbiór dokumentów prowadzi się odrębnie co do każdego roku kalendarzowego.