§ 3. - Wysokość dodatków specjalnych dla pracowników zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia i zakładach pomocy społecznej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia oraz zasady wypłacania tych dodatków.

Monitor Polski

M.P.1958.96.522

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1966 r.

§  3.

1. Dodatek specjalny według stawki B przysługuje:

1) pracownikom zatrudnionym:

a) w szpitalach, klinikach i oddziałach (pododdziałach, przy łóżkach wydzielonych na odrębnych salach) zakaźnych,

b) w zakładach lub komórkach organizacyjnych przeznaczonych wyłącznie dla chorych na gruźlicę, jaglicę, choroby psychiczne lub epilepsję albo dla rehabilitowanych po przebytej chorobie Heinego-Medina bądź Little'a, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których przebywają tacy chorzy,

c) w zakładach, w których praca jest połączona z narażeniem na działanie promieni radu lub innych ciał promieniotwórczych,

d) w Lecznicy Ministerstwa Zdrowia,

e) w Instytucie Gruźlicy,

f) w ambulatoriach (ambulansach, kolumnach) ruchomych, jeżeli do ich podstawowych czynności należy uczestniczenie w zespołach wyjazdowych,

g) w pracowniach bakteriologicznych, chemiczno-analitycznych, serologicznych, chemicznych, schorzeń jelitowych, parazytologicznych lub cytologicznych, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których są prowadzone badania, lub w zmywalni szkła laboratoryjnego,

h) w stacjach pogotowia ratunkowego przy wykonywaniu czynności z zakresu działalności podstawowej lub czynności dyspozytora,

i) w zakładach specjalnych pomocy społecznej dla umysłowo niedorozwiniętych, psychicznie chorych chroników lub dzieci głęboko niedorozwiniętych umysłowo,

2) pracownikom objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, zatrudnionym w zakładach dla dzieci głęboko upośledzonych i dzieci kalekich,

3) lekarzom zatrudnionym:

a) w poradniach przeciwalkoholowych,

b) w zakładach leczniczo-zapobiegawczych przy zakładach pracy, jeżeli do ich obowiązków należy udzielanie pomocy w śluzie leczniczej i wewnątrz innych urządzeń pod zwiększonym ciśnieniem atmosferycznym albo pod ziemią,

c) przy podawaniu narkozy, jeżeli czynność ta stanowi ich podstawową funkcję,

d) w ośrodkach zdrowia położonych na terenie gromad w województwach: białostockim, koszalińskim, lubelskim, olsztyńskim, szczecińskim lub zielonogórskim, jeżeli:

-

stale zamieszkują na terenie gromady albo

-

są zatrudnieni w tym ośrodku co najmniej 5 godzin dziennie nie wliczając w to czasu dojazdów, a odległość ośrodka od siedziby prezydium wojewódzkiej lub powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej wynosi co najmniej 20 km - jeżeli istnieje podmiejska komunikacja publicznymi środkami lokomocji lub co najmniej 10 km - w innych przypadkach,

4) pracownikom objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia niektórych pracowników służby zdrowia, zatrudnionym:

a) na oddziałach (pododdziałach, przy łóżkach wydzielonych w odrębnych salach dla wcześniaków,

b) na oddziałach, salach, klinikach i przychodniach (poradniach) neurologicznych i neurochirurgicznych,

c) w zakładach (oddziałach, pododdziałach) dla dzieci głęboko upośledzonych i dzieci kalekich bądź przy wykonywaniu opieki higieniczno-lekarskiej nad takimi dziećmi,

d) w poradniach przeciwalkoholowych,

e) w zakładach leczniczo-zapobiegawczych przy zakładach pracy, jeżeli do ich obowiązków należy udzielanie pomocy w śluzie leczniczej i wewnątrz innych urządzeń pod zwiększonym ciśnieniem atmosferycznym albo pod ziemią,

5) magistrom farmacji, prowizorom farmacji i aptekarzom aprobowanym zatrudnionym w laboratoriach kontrolnych,

6) pracownikom objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia niższego personelu pomocniczo-lekarskiego (Dz. U. Nr 74, poz. 380), zatrudnionym w zakładach (pracowniach) anatomopatologicznych, w prosektoriach albo w zakładach medycy sądowej, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których są prowadzone badania,

7) dezynfektorom,

8) salowym i noszowym zatrudnionym na oddziałach dla wcześniaków, oddziałach neurologicznych i neurochirurgicznych szpitali i klinik albo w zakładach dla dzieci głęboko upośledzonych lub dzieci kalekich,

9) pracownikom objętym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia pracowników administracyjnych zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych resortu zdrowia (Dz. U. Nr 74, poz. 381), zatrudnionym w pracowniach (zakładach) rentgenologicznych, jeżeli w czasie wykonywania swych podstawowych obowiązków są narażeni na działanie promieni Roentgena.

2. Zakładem, w którym praca jest połączona z narażeniem na działanie promieni radu lub innych ciał promieniotwórczych (ust. 1 pkt 1 lit. c), jest:

1) komórka organizacyjna, w której stosuje się promienie radu lub innych ciał promieniotwórczych do celów diagnostyki lub terapii albo przeprowadza się badania nad radem i innymi ciałami promieniotwórczymi lub dokonuje pomiarów ich promieni,

2) zakład, w którym przeważająca część komórek organizacyjnych odpowiada warunkom określonym w pkt 1.