§ 1. - Wynagrodzenie sołtysów za inkaso podatków i innych należności finansowych od mieszkańców wsi.

Monitor Polski

M.P.1958.60.336

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1960 r.

§  1.

1. Wynagrodzenie sołtysów z tytułu inkasa podatków i innych należności finansowych od mieszkańców wsi - z wyjątkiem należności z tytułu funduszu gromadzkiego - nie może przekroczyć średnio:

1) w województwach: bydgoskim, gdańskim, katowickim, krakowskim, opolskim, poznańskim i rzeszowskim - 1,5%,

2) w województwach: łódzkim, lubelskim, wrocławskim i zielonogórskim - 2%,

3) województwach: kieleckim, olsztyńskim, szczecińskim i warszawskim - 2,5%,

4) w województwach: białostockim i koszalińskim - 3%

- zainkasowanych przez sołtysów kwot objętych inkasem oraz bezpośrednich dobrowolnych wpłat z terenu wsi z tytułu podatku gruntowego, Państwowego Funduszu Ziemi, składki na rzecz Państwowego Zakładu Ubezpieczeń za obowiązkowe ubezpieczenia majątkowe oraz równoważnika pieniężnego za nie wykonane dostawy obowiązkowe.

2. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej określa średni procent wynagrodzenia sołtysów dla poszczególnego powiatu w ten sposób, aby średni procent wynagrodzenia sołtysów dla wszystkich powiatów województwa nie przekroczył średniej granicy wynagrodzenia ustalonego w ust. 1.

3. Prezydium powiatowej rady narodowej określa procent wynagrodzenia dla poszczególnego sołtysa w ten sposób, aby średni procent wynagrodzenia dla wszystkich sołtysów w powiecie nie przekroczył średniej granicy wynagrodzenia, ustalonego dla powiatu przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

4. Wysokość wynagrodzenia sołtysów z tytułu inkasa należności funduszu gromadzkiego określają gromadzkie rady narodowe. Górna granica tego wynagrodzenia nie może przekroczyć 3% wpłacanych kwot.