§ 3. - Wyjątki od zakazów ustalonych w art. 48 ust. 1 Prawa lotniczego.

Monitor Polski

M.P.1964.53.256

Akt utracił moc

Wersja od: 13 sierpnia 1964 r.

§  3.

1. Ze statku powietrznego w czasie lotu mogą być dokonywane następujące zrzuty:

1) balastu w postaci wody, przesianego piasku lub metalowych opiłek,

2) paliwa ze zbiorników statku powietrznego, jeżeli statek powietrzny jest zmuszony do wykonania przymusowego lądowania lub w celu utrzymania bezpiecznej wysokości lotu,

3) urządzeń i środków niezbędnych do akcji ratowniczej,

4) przedmiotów podwieszonych na spadochronach oraz meldunków ciężarkowych, związanych z zadaniem lotu,

5) środków chemicznych, ziarna siewnego itp.,

6) ulotek,

7) dowolnego przedmiotu, znajdującego się na pokładzie statku powietrznego, jeżeli jest to niezbędne do uniknięcia wypadku lotniczego, grożącego temu statkowi powietrznemu,

8) innych przedmiotów, których konieczność zrzutu uzasadniona jest poważną potrzebą gospodarczą lub społeczną.

2. Zrzuty określone w ust. 1 mogą być wykonywane tylko wówczas i w taki sposób, aby nie naruszały bezpieczeństwa statku powietrznego, z którego dokonuje się zrzutu, bezpieczeństwa innych statków powietrznych znajdujących się w locie oraz bezpieczeństwa osób i mienia na powierzchni ziemi lub wody.

3. Dokonywanie zrzutów w przestrzeni powietrznej kontrolowanej może się odbywać za zezwoleniem właściwego organu kontroli ruchu lotniczego i w miejscu przez ten organ wskazanym, chyba że grożące statkowi niebezpieczeństwo uniemożliwia uzyskanie zezwolenia. Jeżeli zrzut ma nastąpić w rejonie nadzorowanym lotniska, zezwolenie na jego wykonanie wydaje kierownik lotów na danym lotnisku.

4. Zrzut paliwa (ust. 1 pkt 2) powinien być dokonany na takiej wysokości lub w miejscu, które gwarantują, że wyrzucone paliwo nie wznieci pożaru lub nie spowoduje innej szkody na ziemi, a ponadto z zachowaniem przepisu ust. 3.

5. Na dokonanie zrzutu określonego w ust. 1 pkt 8 należy uzyskać zezwolenie Ministra Komunikacji.