Rozdział 5 - Depozyty wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy. - Warunki i kontrola dewizowa wywozu, przywozu i przewozu wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy państwowej.

Monitor Polski

M.P.1966.58.278

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1966 r.

Rozdział  5.

Depozyty wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy.

§  22.

1. Przyjęcie nie dopuszczonych do wywozu, przywozu lub przewozu wartości dewizowych do depozytu w urzędzie celnym następuje:

1) pieniędzy polskich, tylko w wywozie - z obowiązkiem wydania ich uprawnionemu w takiej samej kwocie, lecz nie w tej samej postaci, w jakiej zostały zdeponowane,

2) innych wartości dewizowych - z obowiązkiem wydania ich uprawnionemu w tej samej postaci.

2. Na dowód przyjęcia wartości dewizowych do depozytu urząd celny wystawia imienny kwit depozytowy, zawierający odpowiednie pouczenie o terminie podjęcia depozytu i skutkach niepodjęcia go. Wzór kwitu depozytowego ustala Główny Urząd Ceł.

§  23.

1. Wydanie wartości dewizowych z depozytu może nastąpić za zwrotem kwitu depozytowego na żądanie deponenta zgłoszone w ciągu 1 roku od dnia złożenia wartości na przechowanie, jeżeli ustały okoliczności, które depozyt spowodowały (nastąpił powrót deponenta do kraju lub za granicę). Gdy okoliczności te nadal istnieją, wydanie wartości do rąk osoby trzeciej lub przesłanie ich za granicę nastąpić może tylko za zezwoleniem dewizowym.

2. Zezwala się na wydanie zdeponowanych w urzędach celnych przez cudzoziemców dewizowych wyjeżdżających z Polski krajowych środków płatniczych osobom stale zamieszkałym w kraju, którym zdeponowane środki płatnicze zostały następnie darowane. Warunkiem wydania ich jest złożenie urzędowi celnemu kwitu depozytowego wraz z pismem deponenta wskazującym na darowiznę, nie uwarunkowaną obowiązkiem dokonania przez obdarowanego jakichkolwiek świadczeń wzajemnych.

3. Krajowe środki płatnicze, zdeponowane w urzędach celnych przez osoby stale zamieszkałe w kraju, mogą być wydawane upoważnionym do odbioru przez deponenta osobom zamieszkałym w kraju bez zezwolenia dewizowego. W tym zakresie przepis ust. 1 nie ma zastosowania.

4. Zdeponowane pieniądze polskie mogą być podejmowane w którymkolwiek urzędzie celnym, z zachowaniem przepisów niniejszego paragrafu.

§ 24. Przejście na własność Państwa wartości dewizowych nie podjętych z depozytu w terminie stwierdza urząd celny, który przyjął je na przechowanie.