Rozdział 4 - Wywóz i przywóz wartości dewizowych w ruchu statków morskich i przy przekraczaniu burty statku. - Warunki i kontrola dewizowa wywozu, przywozu i przewozu wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy państwowej.

Monitor Polski

M.P.1966.58.278

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1966 r.

Rozdział  4.

Wywóz i przywóz wartości dewizowych w ruchu statków morskich i przy przekraczaniu burty statku.

§  16.

1. Przepisy §§ 17-19 stosuje się:

1) do członków załóg statków morskich bandery polskiej, którzy wywożą i przywożą na tych statkach wartości dewizowe,

2) do członków załóg statków morskich bandery polskiej lub obcej i do innych osób, które wnoszą wartości dewizowe na te statki i znoszą je z tych statków.

2. W sprawach nie uregulowanych w §§ 17-19 stosuje się przepisy § 6 ust. 1-3 i §§ 7-10.

§  17.

1. Zgłoszenie wartości dewizowych urzędowi celnemu powinno być dokonane pisemnie w razie:

1) przywozu i wywozu wartości dewizowych stanowiących zawartość kasy okrętowej statku bandery polskiej, jak również zawartość kasy okrętowej statku bandery obcej zawijającego do stoczni polskiej w celu naprawy lub remontu albo opuszczającego stocznię po naprawie lub remoncie,

2) wnoszenia pieniędzy polskich na statek bandery polskiej przez członka załogi statku w celu złożenia ich w kasie okrętowej na wywóz,

3) znoszenia ze statku bandery obcej przez członków załogi statku wartości dewizowych, w tym również pieniędzy polskich pochodzących z zaliczki kapitańskiej.

2. W wypadkach innych niż określone w ust. 1 zgłoszenie wartości dewizowych wnoszonych na statek lub znoszonych ze statku powinno nastąpić ustnie.

3. Zgłoszenie pisemne powinno być dokonane na formularzu deklaracji ustalonego wzoru (§ 6 ust. 3). Wartości dewizowe stanowiące zawartość kasy okrętowej zgłasza się na formularzu deklaracji, której wzór ustala Główny Urząd Ceł.

§ 18. Poza wypadkami, w których stosownie do przepisów dewizowych sama tylko książeczka żeglarska lub równorzędny dokument członka załogi statku morskiego albo dowód osobisty lub równorzędny dokument lub przepustka innej osoby (nie będącej pasażerem statku) służą za dowód uprawnienia do wywozu lub przywozu na statku wartości dewizowych albo do zniesienia lub wniesienia ich na statek, uprawnienie takie powinno być stwierdzone nadto jednym z następujących dokumentów:

1) w razie powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych stanowiących zawartość kasy okrętowej - dowodem pisemnego zgłoszenia przez kapitana statku bandery polskiej przywozu tych wartości z adnotacją urzędu celnego o ich przywozie,

2) w razie powrotnego przywozu pieniędzy polskich zdeponowanych w kasie okrętowej, a należących do członków załogi lub pasażerów statku bandery polskiej - dowodem pisemnego zgłoszenia wywozu tych pieniędzy z adnotacją urzędu celnego o ich wywozie,

3) w razie powrotnego znoszenia pieniędzy polskich ze statku bandery polskiej przez członka załogi, wniesionych uprzednio na statek i złożonych w kasie okrętowej - pisemnym zgłoszeniem ich wniesienia z adnotacją urzędu celnego o wniesieniu oraz adnotacją kapitana statku o podjęciu tych pieniędzy z kasy okrętowej,

4) w razie wnoszenia pieniędzy polskich na statek bandery obcej tytułem zaliczki kapitańskiej - dokumentem wystawionym przez przedsiębiorstwo wypłacające zaliczkę i rozliczające ją z kapitanem statku, o ile dokonuje ono tych czynności na podstawie ogólnego zezwolenia dewizowego, a w braku takiego zezwolenia - pismem wymienionym w pkt 7, w razie zaś znoszenia ze statku pieniędzy pozostałych z takiej zaliczki - dokumentem wystawionym przez to przedsiębiorstwo, zaopatrzonym w adnotację kapitana statku o wysokości pozostałej kwoty,

5) w razie znoszenia pieniędzy polskich otrzymanych na statku bandery obcej z zaliczki kapitańskiej - pisemnym zgłoszeniem zniesienia, zaopatrzonym w adnotację kapitana statku o wysokości wypłaconej kwoty,

6) w razie powrotnego wnoszenia na statek pieniędzy polskich z zaliczki kapitańskiej - dokumentem wymienionym w pkt 5, zawierającym adnotację urzędu celnego o zniesieniu ich ze statku; urząd celny może dopuścić do powrotnego wniesienia na statek pieniędzy polskich do kwoty zł 200, jeżeli uzna ich uprzednie zniesienie za uprawdopodobnione mimo braku potwierdzenia tego przez urząd celny,

7) pismem Narodowego Banku Polskiego, stwierdzającym zezwolenie na wniesienie na statek lub zniesienie ze statku określonych wartości dewizowych albo odpowiednią adnotacją banku z odbitką stempla w dokumencie uprawniającym do wejścia na statek,

8) innym dokumentem, od którego posiadania stosownie do warunków przewidzianych w ogólnym zezwoleniu dewizowym uzależnione jest wniesienie określonych wartości dewizowych na statek lub zniesienie ich ze statku.

§  19.

1. Znoszenie wartości dewizowych ze statku morskiego i wnoszenie ich na statek przez członków załogi statku i inne osoby urzędy celne potwierdzają:

1) gdy zgłoszenie wartości dewizowych następuje pisemnie,

2) gdy potwierdzenie zniesienia lub wniesienia wartości dewizowych stanowi podstawę do powrotnego ich wniesienia lub zniesienia.

2. Potwierdzenie powinno być dokonane w formie odpowiedniej adnotacji na formularzu deklaracji lub na dokumencie stwierdzającym uprawnienie do zniesienia wartości dewizowych ze statku lub do wniesienia ich na statek.

§ 20. Do pisemnych zgłoszeń, zaświadczeń i innych pism, o których mowa w § 18 pkt 3, 4, 6, 7 i 8, stosuje się odpowiednio przepisy § 8 ust. 3.

§ 21. Przy przekazywaniu statku morskiego zbudowanego w stoczni polskiej dla armatora zagranicznego, kapitan obejmujący statek i inni członkowie załogi mogą zatrzymać posiadane wartości dewizowe, o ile dopuszczalny jest ich wywóz za granicę. W tym wypadku do kontroli dewizowej mają odpowiednie zastosowanie tryb i zasady przewidziane dla kontroli celnej wywozowej.