Rozdział 2 - Wywóz, przywóz i przewóz wartości dewizowych przez osoby przekraczające granicę na podstawie paszportów lub równorzędnych dokumentów. - Warunki i kontrola dewizowa wywozu, przywozu i przewozu wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy państwowej.

Monitor Polski

M.P.1966.58.278

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1966 r.

Rozdział  2.

Wywóz, przywóz i przewóz wartości dewizowych przez osoby przekraczające granicę na podstawie paszportów lub równorzędnych dokumentów.

§  6.

1. Zgłoszenie posiadanych wartości dewizowych urzędowi celnemu przez osoby przekraczające granicę państwową na podstawie paszportów lub równorzędnych dokumentów powinno być dokonane pisemnie w razie:

1) przywozu wartości dewizowych:

a) przez krajowca dewizowego, który czasowo przebywa za granicą, a przybywa w tym okresie na czasowy pobyt do kraju,

b) przez cudzoziemca dewizowego, z wyjątkiem przywozu pieniędzy polskich nabytych w bankach krajów, z którymi Polska rozlicza się w clearingu w rublach, przez obywateli tych krajów;

2) wywozu przez krajowca dewizowego pieniędzy polskich, o ile dotyczy ich obowiązek powrotnego przywozu.

2. W wypadkach przywozu lub wywozu, nie wymienionych w ust. 1, zgłoszenie posiadanych wartości dewizowych powinno nastąpić ustnie, chyba że przepis szczególny wymaga dokonania zgłoszenia pisemnego. Nie wyłącza to pisemnego zgłoszenia przez krajowca dewizowego przywozu wartości dewizowych, jeżeli jest on zainteresowany w takim zgłoszeniu.

3. Zgłoszenie pisemne powinno być dokonane na formularzu deklaracji, której wzór ustala Główmy Urząd Ceł. Zgłoszenie na formularzu deklaracji ustalonego wzoru nie jest wymagane, gdy osoba przekraczająca granicę państwową przedstawia deklarację wywozu wartości dewizowych z obcego państwa, a polski urząd celny stosownie do porozumienia międzynarodowego potwierdza na niej przywóz tych wartości do kraju.

4. Krajowcy dewizowi przebywający za granicą, a przybywający na czasowy pobyt do kraju (ust. 1 pkt 1 lit. a), powinni okoliczność tę udowodnić urzędowi celnemu przy pisemnym zgłoszeniu przywozu wartości dewizowych (zaświadczeniem polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego, urzędu konsularnego, delegacją służbową lub pismem wzywającym do czasowego przyjazdu do kraju, dokumentem stwierdzającym dalsze trwanie zatrudnienia, stażu naukowego lub szkoleniowego za granicą albo tym podobnym dokumentem).

§  7.

1. Poza wypadkami, w których stosownie do przepisów dewizowych sam tylko paszport lub równorzędny dokument służy za dowód uprawnienia do dokonania wywozu, przywozu lub przewozu wartości dewizowych, uprawnienie takie powinno być stwierdzone jednym z następujących dokumentów:

1) pismem Narodowego Banku Polskiego, Banku Handlowego w Warszawie S.A. lub Banku Polska Kasa Opieki S.A., stwierdzającym udzielenie zezwolenia na wywóz, przywóz lub przewóz określonych wartości dewizowych, albo odpowiednią adnotacją tych banków z odbitką stempla w paszporcie lub równorzędnym dokumencie uprawniającym do przekroczenia granicy,

2) zaświadczeniem wywozu, wystawionym przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, stwierdzającym, że osoba w tym zaświadczeniu wymieniona, wyjeżdżająca za granicę na podstawie delegacji tegoż ministerstwa, jest uprawniona do wywozu zagranicznych środków płatniczych wymienionych w zaświadczeniu,

3) zaświadczeniem wywozu określonej kwoty pieniędzy polskich na koszty podróży i pobytu za granicą, wystawionym przez instytucję uprawnioną przepisami dewizowymi do wystawiania takich zaświadczeń,

4) pisemnym zgłoszeniem przez krajowca dewizowego przywozu wartości dewizowych do kraju (§ 6 ust. 1 pkt 1 lit. a), potwierdzonym przez urząd celny oraz dokumentem, o którym mowa w § 6 ust. 4 - w razie powrotnego wywozu ich przez krajowca dewizowego udającego się za granicę dla kontynuowania tam czasowego pobytu,

5) pisemnym zgłoszeniem przywozu wartości dewizowych przez cudzoziemca dewizowego, potwierdzonym prze urząd celny - w razie powrotnego wywozu ich za granicę,

6) innym dokumentem, od którego posiadania stosownie do warunków przewidzianych w ogólnym zezwoleniu dewizowym uzależniony jest wywóz, przywóz lub przewóz określonych wartości dewizowych.

2. Powrotny przywóz pieniędzy polskich przez osobę, która po wyjeździe na pobyt czasowy za granicę pozostała tam na stałe, a następnie przybywa do kraju - może nastąpić na podstawie pisemnego zgłoszenia wywozu tych pieniędzy z kraju, potwierdzonego przez urząd celny, zaopatrzonego w adnotację polskiego urzędu konsularnego, stwierdzającą zmianę paszportu na polski paszport konsularny lub na paszport obcego państwa. Przywóz ten może nastąpić również na podstawie odpowiedniego zaświadczenia wystawionego przez urząd konsularny.

§  8.

1. Urzędy celne potwierdzają pisemne zgłoszenie wartości dewizowych na formularzu deklaracji pieczęcią lub stemplem urzędu celnego i podpisem pracownika kontrolującego. W wypadkach, o których mowa w § 6 ust. 4, urząd celny zamieszcza na formularzu zgłoszenia adnotację "przerwa pobytu".

2. Urząd celny może odstąpić od zamieszczenia potwierdzenia na formularzu deklaracji, jeżeli stosownie do przepisów dewizowych potwierdza wywóz, przywóz lub przewóz wartości dewizowych na innym dokumencie.

3. Dokumenty zawierające indywidualne zezwolenie dewizowe lub stwierdzające zezwolenie na wywóz, przywóz lub przewóz wartości dewizowych urząd celny odbiera od osoby okazującej je przy przekraczaniu granicy. Jeżeli jednak zezwoleniem objęty jest także powrotny przywóz lub wywóz wartości dewizowych, urząd celny zaopatruje dokument odpowiednio w adnotację "wywieziono" lub "przywieziono" i potwierdza w sposób przewidziany w ust. 1, a odbiera taki dokument przy powrotnym przekraczaniu granicy przez osobę go okazującą.

§  9.

1. Urzędy celne dopuszczają powrotny wywóz za granicę wartości dewizowych na podstawie potwierdzonego przez urząd celny pisemnego zgłoszenia lub innego dokumentu uprzedniego ich przywozu do kraju, jak również powrotny przywóz z zagranicy pieniędzy polskich na podstawie potwierdzonego przez urząd celny pisemnego zgłoszenia lub innego dokumentu uprzedniego ich wywozu z kraju - po stwierdzeniu, że wartości dewizowe, również pieniądze polskie, powrotnie wywożone są tego samego rodzaju i ilości nie większej niż uprzednio przywiezione oraz że pieniądze polskie powrotnie przywożone nie przekraczają ilości uprzednio wywiezionej. Urzędy celne dopuszczają również powrotny przywóz pieniędzy polskich z zagranicy do wysokości kwot, których wywóz z kraju nie wymaga potwierdzenia przez polski urząd celny.

2. Urząd celny może dopuścić do wywozu przez cudzoziemca dewizowego pieniędzy zagranicznych do równowartości 200 zł, jeżeli uzna ich przywóz za uprawdopodobniony mimo braku potwierdzenia tego w pisemnym zgłoszeniu.

§ 10. Przepisy §§ 6-9 mają odpowiednie zastosowanie również przy przewozie wartości dewizowych, z tym że urzędy celne obowiązane są w każdym wypadku żądać przedstawienia do kontroli wartości dewizowych przy wjeździe do kraju osoby jadącej przez polski obszar dewizowy tranzytem.