Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Warunki i kontrola dewizowa wywozu, przywozu i przewozu wartości dewizowych przy przekraczaniu granicy państwowej.

Monitor Polski

M.P.1966.58.278

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1966 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o "wartościach dewizowych" bez bliższego określenia, oznacza to również następujące ich rodzaje:

1) czeki i weksle, choćby były wystawione in blanco,

2) asygnaty kasowe, akredytywy, polecenia wypłat i przekazy - zarówno imienne, jak i na okaziciela, bez względu na formę dokumentu i osobę wystawcy,

3) obligacje premiowane oraz skrypty dłużne oprocentowane.

2. Krajowe środki płatnicze, papiery wartościowe, świadectwa udziałowe i książeczki oszczędnościowe stanowią wartości dewizowe również w razie wnoszenia ich na statki morskie i inne środki przewozowe, określone w § 3, lub znoszenia ich z tych statków i środków przewozowych.

3. Użyte w zarządzeniu określenia "statek" lub "statek pasażerski" oznaczają statek morski lub inne urządzenia pływające, przekraczające granicę polskiego morza terytorialnego.

§  2.

1. "Polskim obszarem dewizowym" jest polski obszar celny, z wyłączeniem statków morskich bandery obcej, chyba że pozostają one w naprawie lub w remoncie w stoczniach polskich. Statki morskie w budowie w stoczniach polskich dla armatorów zagranicznych traktuje się od chwili objęcia statku przez kapitana, wyznaczonego przez armatora zagranicznego, jako statki bandery obcej.

2. "Przewóz" wartości dewizowych w rozumieniu niniejszego zarządzenia oznacza przewóz tych wartości przez polski obszar dewizowy do innego kraju w podróży odbywanej przez ten obszar tranzytem.

§  3.

1. Wnoszenie wartości dewizowych na statki morskie bandery polskiej, jak również znoszenie ich z tych statków traktuje się odpowiednio jak wywóz lub przywóz wartości dewizowych przez granicę państwową. Tak samo traktuje się wnoszenie i znoszenie wartości dewizowych na statki morskie bandery obcej i ze statków morskich bandery obcej w okresie naprawy lub remontu tych statków w stoczniach polskich.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie także w razie wynoszenia wartości dewizowych z innych niż statki morskie środków przewozowych znajdujących się między granicą państwową a granicznym urzędem celnym lub pozostających pod dozorem celnym, jak również w razie wnoszenia wartości dewizowych do takich środków przewozowych.

3. Ilekroć według przepisów dewizowych lub zezwolenia dewizowego wolno określone wartości dewizowe wywieźć za granicę lub przywieźć do kraju, oznacza to równocześnie, że wolno je także odpowiednio wnieść na środki przewozowe określone w ust. 1 i 2 lub znieść je z tych środków przewozowych.

§ 4. Kontrolę dewizową przeprowadzają graniczne urzędy celne, zwane dalej "urzędami celnymi", na zasadach i w trybie kontroli celnej, ze zmianami przewidzianymi w niniejszym zarządzeniu.

§ 5. Osoba przekraczająca granicę państwową (również burtę statku morskiego) obowiązana jest bez wezwania zgłosić, a na żądanie przedstawić urzędowi celnemu wszystkie posiadane wartości dewizowe i podać ich rodzaj, ilość i kwotę - nawet te, których wywóz, przywóz lub przewóz jest przepisami dewizowymi dozwolony, i bez względu na to, czy stanowią one własność osoby przekraczającej granicę, czy innej osoby.