Ugodowe załatwianie roszczeń odszkodowawczych z tytułu nieszczęśliwych wypadków.

Monitor Polski

M.P.1974.9.69

Akt utracił moc
Wersja od: 21 marca 1974 r.

ZARZĄDZENIE Nr 31
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 1974 r.
w sprawie ugodowego załatwiania roszczeń odszkodowawczych z tytułu nieszczęśliwych wypadków. *

W celu przyspieszenia załatwiania roszczeń odszkodowawczych osób, które uległy wypadkom wskutek utrzymania w niewłaściwym stanie dróg, budynków, pomieszczeń i innych urządzeń użyteczności publicznej, zarządza się, co następuje:
1.
Państwowe jednostki organizacyjne zarządzające drogami, budynkami, pomieszczeniami oraz innymi urządzeniami dostępnymi dla użytku publicznego, obowiązane do utrzymywania tych urządzeń w stanie umożliwiającym bezpieczne korzystanie z nich, powinny dążyć do ugodowego załatwiania roszczeń osób, które uległy wypadkom wskutek wadliwego stanu tych urządzeń.
2.
Przepis ust. 2 stosuje się także do:
1)
roszczeń członków rodziny osoby zmarłej wskutek wypadku określonego w ust. 1,
2)
roszczeń osób bliskich, którym zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania.
Do zawarcia ugody w granicach określonych przepisami Kodeksu cywilnego należy dążyć w każdym wypadku, gdy z okoliczności sprawy oraz tych przepisów wynika, że osobie, o której mowa w § 1, przysługuje roszczenie o naprawienie szkody.
Ugodowe załatwianie roszczeń powinno uwzględniać następujące zasady:
1)
przy ustalaniu wysokości odszkodowania, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz renty należy brać pod uwagę całokształt występujących okoliczności, a w szczególności stopień przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody, nasilenie cierpień spowodowanych uszkodzeniem ciała lub wywołanych rozstrojem zdrowia i okres leczenia skutków wypadku,
2)
w razie uzyskania przez osobę poszkodowaną innych świadczeń z tytułu wypadku określonego w § 1 ust. 1 świadczenia te zalicza się na poczet świadczeń ustalanych w drodze ugody, z wyjątkiem tych świadczeń, które osoba poszkodowana otrzymuje z tytułu umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków zawartej na swój koszt,
3)
przy ustalaniu wysokości odszkodowania, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz renty dla osób, o których mowa w § 1 ust. 2, należy brać pod uwagę w szczególności ich sytuację życiową,
4)
w ramach ugody może być przyznana:
a)
z tytułu odszkodowania i zadośćuczynienia - łącznie kwota do 30 000 zł, nie wliczając do tej kwoty zwrotu kosztów pogrzebu,
b)
z tytułu renty - kwota w wysokości do 1000 zł miesięcznie.
1.
Do zawierania ugód obejmujących kwoty nie przekraczające kwot określonych w § 3 pkt 4 upoważnieni są kierownicy jednostek, o których mowa w § 1.
2.
Kierownik jednostki nadrzędnej może wyrazić zgodę na ustalenie odszkodowania i zadośćuczynienia w łącznej kwocie nie przekraczającej 50 000 zł, nie wliczając do tej kwoty zwrotu kosztów pogrzebu.
3.
Zawarcie ugody powinno być poprzedzone opinią prawną, a w razie potrzeby również opinią biegłego lub rzeczoznawcy.
Osoby, które nie mają uprawnień do bezpłatnych świadczeń zapobiegawczo-leczniczych udzielanych przez zakłady społeczne służby zdrowia, uprawnione są do korzystania z tych świadczeń w zakresie leczenia następstw wypadków określonych w § 1 ust. 1.
Odmowa ugodowego załatwienia roszczeń osób, o których mowa w § 1, może być uzasadniona brakiem funduszów na ten cel.
W razie wystąpienia przez poszkodowanego lub osobę, o której mowa w § 1 ust. 2, z roszczeniami na drogę postępowania sądowego, pozwana państwowa jednostka organizacyjna obowiązana jest postępować w sposób zapewniający jak najszybsze zakończenie procesu. W szczególności należy w każdym stadium procesu dążyć do zawarcia ugody sądowej.
Kierownicy państwowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 1 ust. 1, obowiązani są stosować właściwe środki zapobiegające wypadkom oraz środki mające na celu poprawę warunków bezpiecznego korzystania z urządzeń, o których mowa w § 1.
Jednostki nadrzędne obowiązane są do przeprowadzania okresowych kontroli wykonywania przez kierowników jednostek podległych obowiązku określonego w § 8 oraz do analizowania przyczyn powstawania wypadków, o których mowa w § 1 ust. 1.
1.
W stosunku do pracowników państwowych jednostek organizacyjnych, którzy dopuścili do zaniedbań w zakresie utrzymywania we właściwym stanie urządzeń określonych w § 1, należy stosować środki dyscyplinarne lub służbowe zgodnie z obowiązującymi przepisami.
2.
Zastosowanie wobec pracownika środków, o których mowa w ust. 1, nie wyklucza dochodzenia od niego w drodze regresu przez państwową jednostkę organizacyjną zwrotu kwot wypłaconych świadczeń odszkodowawczych (§ 3 pkt 4 lub § 4 ust. 2) w granicach określonych obowiązującymi przepisami.
Zaleca się centralnym organizacjom spółdzielczym i organizacjom społecznym stosowanie przepisów niniejszego zarządzenia.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
* Występujące w niniejszym zarządzeniu kwoty pieniężne zostały podane w starych złotych.