Rozdział 2 - Określenie nadmiernych remanentów motoryzacyjnych. - Tryb przekazywania i sposób wyceny nadmiernych remanentów motoryzacyjnych.

Monitor Polski

M.P.1951.A-11.163

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1956 r.

II.

Określenie nadmiernych remanentów motoryzacyjnych.

§ 2. Nadmiernymi remanentami motoryzacyjnymi, zwanymi w skróceniu "remanentami motoryzacyjnymi", są:

1) wszystkie pojazdy samochodowe bez względu na ich stan, znajdujące się u obecnych posiadaczy w ilościach większych niż jest to przewidziane zatwierdzonym etatem, oraz te, które nie będą przez nich eksploatowane, choćby mieściły się w zatwierdzonym etacie,

2) zespoły, akcesoria, części zamienne, nowe lub używane, znajdujące się w ilościach przekraczających niezbędny roczny zapas, potrzebny dla normalnej eksploatacji posiadanych pojazdów samochodowych,

3) narzędzia specjalne i urządzenia techniczne służące do obsługi i napraw pojazdów samochodowych oraz do przerabiania pojazdów na inny rodzaj paliwa, które są niewykorzystane, wykorzystywane w nieznacznym stopniu lub wykorzystywane niezgodnie z ich przeznaczeniem,

4) wszelkie instrukcje dotyczące urządzeń technicznych służących do obsługi i napraw pojazdów samochodowych, instrukcje do pojazdów samochodowych i katalogi części zamiennych, znajdujące się u obecnego posiadacza w ilościach większych niż tego wymaga normalna praca lub które nie są przez obecnego posiadacza wykorzystywane. Katalogi w językach obcych należy pozostawić w danej instytucji lub przedsiębiorstwie w razie koniecznej potrzeby - po jednym egzemplarzu.

§ 3. Pojazdami samochodowymi w rozumieniu niniejszego zarządzenia są: samochody osobowe, autobusy, samochody ciężarowe, ciągniki drogowe, samochody specjalne i motocykle oraz przyczepy i naczepy.