§ 2. - Technicy weterynarii i sanitariusze weterynarii zatrudnieni w państwowych zakładach leczniczych dla zwierząt.

Monitor Polski

M.P.1953.A-81.968

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1953 r.

§  2.

1. Technicy weterynarii, zatrudnieni w P. Z. L. Z., uprawnieni są do samodzielnego wykonywania czynności z zakresu weterynarii, z wyjątkiem:

1) wykonywania skomplikowanych zabiegów chirurgicznych, jak operacje klatki piersiowej, jamy brzusznej, głowy i kończyn, trzebienie wnętrów itp.;

2) wykonywania zabiegów chirurgicznych na jajnikach i macicy;

3) odbierania ciężkich porodów;

4) dokonywania injekcji i punkcji dordzeniowych;

5) samodzielnego stosowania trucizn, środków silnie działających i odurzających;

6) samodzielnego dokonywania badań diagnostycznych (tuberkulinizacja, maleinizacja);

7) wykonywania czynności, zastrzeżonych przepisami o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych dla lekarzy weterynarii, chyba że chodzi o zwalczanie różycy świń, w których to przypadkach uprawnieni są do zastosowania odpowiednich zabiegów leczniczych i zapobiegawczych oraz do wydawania tymczasowych zarządzeń, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie instrukcjami;

8) samodzielnego wykonywania sekcji i stawiania diagnozy sekcyjnej;

9) wystawiania świadectw weterynaryjnych w zakresie spraw wynikających z pkt 1-8 oraz ze szczególnych przepisów;

10) innych czynności zastrzeżonych przez Ministra Rolnictwa do wykonania przez lekarzy weterynarii.

2. W specjalnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma możności wykonania przez lekarza weterynarii zabiegu, do którego technik weterynarii w myśl ust. 1 nie jest uprawniony, a życiu zwierzęcia grozi poważne niebezpieczeństwo, technik weterynarii może go dokonać pod warunkiem złożenia kierownikowi P. Z. L. Z., a w razie jego nieobecności - kierownikowi powiatowego zarządu weterynarii pisemnego oświadczenia, stwierdzającego i uzasadniającego konieczność dokonania zabiegu.