§ 9. - Szczegółowe zasady obliczania mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń.

Monitor Polski

M.P.1986.2.12

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1987 r.

§  9.

1. Jednostki badawczo-rozwojowe, o których mowa w ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. Nr 36, poz. 170), oraz placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk, jak również inne jednostki badawczo-rozwojowe, na które rozciągnięto przepisy ustawy, które uzyskały uprawnienie do stosowania miernika produkcji sprzedanej netto lub miernika udziału wynagrodzeń w produkcji sprzedanej netto, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, obliczają produkcję sprzedaną netto według formuły określonej w § 2 ust. 1, z tym że:

1) do produkcji sprzedanej w cenach realizacji zalicza się przychody ze sprzedaży: prac badawczych, wyników prac badawczych, patentów i licencji na stosowanie wyników prac badawczych, prac z zakresu działalności ogólnotechnicznej i prac wdrożeniowych - zwanych dalej "pracami badawczymi", oraz przychody ze sprzedaży produkcji doświadczalnej, unikalnych urządzeń i aparatury, innej produkcji, robót, prac i usług, w tym także małotonażowej i małoseryjnej - zwanej dalej "inną produkcją", w tym także prac własnych finansowanych z funduszu prac własnych,

2) wielkość produkcji sprzedanej w cenach realizacji zwiększa się o wzrost, zmniejsza zaś o spadek stanu prac badawczych w toku oraz stanu innej produkcji w toku między początkiem roku a końcem okresu; stany te wycenia się po technicznym koszcie wytworzenia,

3) do kosztów materialnych zalicza się również koszt nabytych od innych jednostek usług badawczych oraz wartość nabytej aparatury specjalnej.

2. Wzrost lub spadek produkcji sprzedanej netto ustala się w cenach bieżących.