Rozdział 4 - Przepisy wspólne. - Szczegółowe zasady gospodarki finansowej instytutów naukowo-badawczych.

Monitor Polski

M.P.1967.40.191

Akt utracił moc

Wersja od: 18 lipca 1967 r.

IV.

Przepisy wspólne.

§  11.

1. Zasady sporządzania kalkulacji prac, o których mowa w § 5 rozporządzenia, regulują przepisy zarządzenia Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki z dnia 12 grudnia 1964 r. w sprawie powiązania trybu planowania rozwoju nauki i techniki z trybem zawierania umów oraz ustalenia wzorów: umowy, planu kosztów i protokołu zdawczo-odbiorczego (Monitor Polski Nr 89, poz. 424), z tym że:

1) nagrody pracowników naukowo-badawczych, ujmowane pozycją kalkulacyjną "Wynagrodzenia bezpośrednie", ustala się indywidualnie dla każdej pracy lub rozlicza się na prace proporcjonalnie do osobowego funduszu płac objętego tą pozycją,

2) zakres kosztów specjalnych ustala § 15 ust. 3 rozporządzenia,

3) w kalkulacjach wynikowych koszty specjalne należy podawać z podziałem na:

a) koszty aparatury specjalnej,

b) koszty kooperacji.

2. Zasady sporządzania kalkulacji prac (usług) objętych obowiązującymi cennikami oraz prac własnych instytutu określa jednostka nadrzędna.

3. Planowanie i ewidencja kosztów w instytucie powinny umożliwiać sporządzanie kalkulacji, o której mowa w ust. 1 i 2.

§  12.

1. Instytuty na rozrachunku gospodarczym sprzedają wyniki prac własnych według cen ustalonych w porozumieniu z zainteresowaną jednostką nabywającą. Dochody ze sprzedaży wyników prac własnych zwiększają zysk instytutu.

2. Pozostałe instytuty - za zgodą jednostki nadrzędnej - przekazują wyniki prac własnych zainteresowanym jednostkom gospodarki uspołecznionej nieodpłatnie.

§  13.

1. Wyodrębnienie w planie finansowym instytutu jego działalności ogólnotechnicznej (§ 2 ust. 2 rozporządzenia) w celu oddzielnego pokrywania jej kosztów przez jednostkę nadrzędną powinno być uzasadnione:

1) znacznymi rozmiarami tej działalności i istotnym jej wpływem na poziom kosztów instytutu, z czym wiąże się potrzeba zapobiegania zniekształceniu kosztów ogólnych obciążających prace wykonywane na podstawie umów i zleceń,

2) wyodrębnieniem działalności ogólnotechnicznej w schemacie organizacyjnym instytutu (np. działający w ramach instytutu ośrodek),

3) możnością ewidencyjnego wydzielania kosztów działalności ogólnotechnicznej spośród ogółu kosztów instytutu.

2. Jeżeli brak uzasadnienia dla wyodrębnienia działalności ogólnotechnicznej (ust. 1), koszty jej zalicza się do kosztów ogólnych instytutu.

3. W razie wyodrębnienia działalności ogólnotechnicznej jednostka nadrzędna przekazuje instytutowi środki na pokrycie kosztów bezpośrednich tej działalności w granicach zatwierdzonego przez jednostkę nadrzędną rocznego planu tych kosztów. Przekroczenia planu kosztów obciążają koszty ogólne instytutu. Za koszty bezpośrednie uważa się koszty, które można rachunkowo zaliczyć na określoną działalność. Koszty te ewidencjonuje się odrębnie.

4. W wypadkach częściowej odpłatności świadczeń instytutu wykonywanych w ramach jego działalności ogólnotechnicznej kwoty uzyskane z tego tytułu odejmowane są od kosztów przy ustalaniu ich kwoty przewidzianej do pokrycia przez jednostkę nadrzędną.