Rozdział 2 - Instytuty działające w formie jednostki na rozrachunku gospodarczym. - Szczegółowe zasady gospodarki finansowej instytutów naukowo-badawczych.

Monitor Polski

M.P.1967.40.191

Akt utracił moc
Wersja od: 18 lipca 1967 r.

II.

Instytuty działające w formie jednostki na rozrachunku gospodarczym.

§  2.
1.
Plan finansowy instytutu sporządza się w formie bilansu dochodów i wydatków, obejmującego następujące działy: I. Koszty, II. Rentowność, III. Środki obrotowe, IV. Fundusz rezerwowy, V. Finansowanie inwestycji i kapitalnych remontów oraz VI. Rozliczenia z budżetem. Wzór planu określa zarządzenie w sprawie opracowywania projektu budżetu centralnego.
2.
Plan finansowy ustala i zatwierdza dyrektor instytutu w ramach przekazanych instytutowi przez jednostkę nadrzędną:
1)
wskaźników ustalonych na podstawie narodowego planu gospodarczego,
2)
norm oraz innych danych ustalonych zgodnie z przepisami rozporządzenia, a w szczególności: stawki procentowej normatywu środków obrotowych, wysokości środków na prace własne oraz zatwierdzonego planu kosztów wyodrębnionej działalności ogólnotechnicznej.
§  3.
1.
Właściwy oddział Narodowego Banku Polskiego otwiera dla instytutu posiadającego formę jednostki na rozrachunku gospodarczym:
1)
rachunek rozliczeniowy,
2)
rachunek funduszu rezerwowego,
3)
rachunek funduszu inwestycyjno-remontowego.
2.
Wypłaty i przelewy z rachunku funduszu rezerwowego oraz z rachunku funduszu inwestycyjno-remontowego są ograniczone wysokością sum zgromadzonych na tych rachunkach.
§  4.
1.
Instytut wyposażony jest we własne środki obrotowe w wysokości równej kwocie normatywu (§ 8 rozporządzenia). Dodatkowe zapotrzebowanie instytutu na środki obrotowe może być pokryte kredytem bankowym udzielanym na warunkach określonych przez bank. Instytut nie korzysta z zaliczek zleceniodawców.
2.
Kwotę normatywu środków obrotowych ustala się w planie finansowym, mnożąc planowane koszty własne działalności bieżącej przez określoną dla instytutu przez jednostkę nadrzędną stawkę procentową normatywu (ust. 3).
3.
Przy ustalaniu dla instytutu stawki procentowej normatywu bierze się za podstawę:
1)
jako roczne koszty działalności - koszty własne działalności bieżącej za rok ubiegły,
2)
jako faktyczny stan środków obrotowych - przeciętny w roku ubiegłym stan zapasów, kosztów prac nie zakończonych i kosztów przyszłych okresów.
4.
Stawki procentowe normatywu dla poszczególnych instytutów w resorcie, o których mowa w § 8 ust. 2 rozporządzenia, powinny być przez jednostki nadrzędne ustalane w taki sposób, aby ogólna kwota normatywu wszystkich instytutów na rozrachunku w tym resorcie nie była wyższa niż 60% rocznej sumy kosztów własnych działalności bieżącej wszystkich tych instytutów.
§  5.
1.
Fundusz statutowy instytutu zwiększa się o:
1)
wartość zakończonych kapitalnych remontów,
2)
wartość inwestycji zakończonych, przejętych do eksploatacji,
3)
wartość nieodpłatnie przejętych środków trwałych,
4)
kwoty przenoszone z funduszu rezerwowego dla zwiększenia funduszów własnych w obrocie w razie podwyższenia stawki procentowej normatywu lub wzrostu planowanych kosztów własnych działalności bieżącej z roku na rok.
2.
Fundusz statutowy ulega zmniejszeniu o:
1)
kwoty okresowego umarzania środków trwałych,
2)
wartość środków trwałych postawionych w stan likwidacji,
3)
wartość środków trwałych przekazanych nieodpłatnie,
4)
nadwyżkę środków obrotowych przenoszoną na fundusz rezerwowy w razie obniżenia stawki procentowej normatywu lub zmniejszenia planowanych rocznych kosztów własnych działalności bieżącej.
3.
Poza wypadkami określonymi w ust. 1 i 2 fundusz statutowy instytutu może ulegać zwiększeniu lub zmniejszeniu w wyniku przeszacowania środków trwałych i obrotowych, zarządzonego na podstawie odrębnych przepisów.
§  6.
1.
Zysk bądź stratę instytutu rozlicza się z funduszem rezerwowym w okresach półrocznych na podstawie sprawozdań finansowych sporządzanych na dzień 30 czerwca (rozliczenie wstępne) i na dzień 31 grudnia (rozliczenie ostateczne na podstawie zatwierdzonego sprawozdania rocznego).
2.
Rozliczenie miedzy funduszem rezerwowym a funduszem statutowym z tytułu zmiany normatywu środków obrotowych następuje raz do roku.
3.
Prace własne w części, która ma być sfinansowana z funduszu rezerwowego, finansuje się wstępnie ze środków obrotowych, a po rozliczeniu kosztów tych prac - ich równowartość refunduje się ze środków funduszu rezerwowego w formie przelewu na rachunek rozliczeniowy.
4.
Przelewy między rachunkiem rozliczeniowym a rachunkiem funduszu rezerwowego z tytułu rozliczeń, o których mowa w ust. 1-3, powinny być dokonywane najpóźniej w ciągu 10 dni od daty sporządzenia bądź zatwierdzenia sprawozdania finansowego.
5.
Inwestycje drobne finansuje się bezpośrednio ze środków funduszu rezerwowego (§ 9 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia).
§  7.
1.
Planowane nakłady na zakupy inwestycyjne i kapitalne remonty powinny być zgodne z wielkościami ustalonymi dla instytutu corocznie przez jednostkę nadrzędną na podstawie narodowego planu gospodarczego.
2.
Instytut dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych na zasadach określonych dla przedsiębiorstw państwowych. Odpisy te obciążają koszty bieżącej działalności instytutu.
3.
Przelewy równowartości amortyzacji z rachunku rozliczeniowego na rachunek funduszu inwestycyjno-remontowego powinny być dokonywane:
1)
wstępnie - w terminie do końca pierwszego miesiąca każdego kwartału w wysokości 1/4 planowanej rocznej kwoty amortyzacji,
2)
ostatecznie - na podstawie danych zatwierdzonego rocznego sprawozdania finansowego w terminie 10 dni od daty jego zatwierdzenia.
4.
Nadwyżkę amortyzacji ponad planowe potrzeby sfinansowania zakupów inwestycyjnych i kapitalnych remontów przekazuje się do budżetu w dwóch ratach:
1)
I ratę - w terminie do 30 czerwca w wysokości 50% planowanej kwoty nadwyżki,
2)
II ratę - w ciągu 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego w wysokości różnicy między kwotą faktycznej amortyzacji za rok sprawozdawczy a kwotą amortyzacji planowaną na zasilenie funduszu inwestycyjno-remontowego, powiększoną o kwotę pierwszej raty.
5.
Tryb udzielania kredytu bankowego na poczet przyszłych wpływów amortyzacji (§ 10 ust. 4 rozporządzenia) regulują instrukcje bankowe.
§  8.
1.
Przewidziane w statucie instytutu oddziały, które zgodnie ze statutem działają na zasadach pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego, prowadzą gospodarkę finansową na zasadach obowiązujących instytut, z tym że:
1)
plany finansowe poszczególnych oddziałów, stanowiące część planu finansowego instytutu, zatwierdza dyrektor instytutu, uprawniony również do dokonywania zmian w tych planach, uwzględniając ustalone dla instytutu jako całości wskaźniki, o których mowa w § 2 ust. 2,
2)
z tytułu środków na prace własne i na działalność ogólnotechniczną oraz z tytułu niedoborów lub nadwyżek funduszu rezerwowego oddziały rozliczają się za pośrednictwem instytutu.
2.
Jeżeli oddziały instytutu działają na zasadach ograniczonego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego, szczegółowe zasady gospodarki finansowej tych oddziałów w ramach ogólnych zasad rozrachunku gospodarczego określa minister lub jednostka nadrzędna.
3.
Uprawnienie oddziału do posiadania rachunku bankowego jest podstawą do otwarcia tego rachunku we właściwym oddziale Narodowego Banku Polskiego.