Rozdział 3 - Ogólne zasady ewidencji kosztów - Szczegółowe zasady ewidencji dochodów i kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.

Monitor Polski

M.P.1992.19.143

Akt utracił moc

Wersja od: 5 grudnia 1997 r.

Rozdział  3

Ogólne zasady ewidencji kosztów

§ 7. Przedmiotem ewidencji są wszystkie koszty według rodzajów oraz koszty w układzie kalkulacyjnym według typów działalności.

§  8.

1. Analityczną ewidencję kosztów rodzajowych prowadzi się z zachowaniem następujących zasad:

1) koszty są grupowane stosownie do układu planu finansowego lub zgodnie z wewnętrznymi ustaleniami zakładu,

2) konta syntetyczne oznaczone trzycyfrowym symbolem przeznacza się dla wyodrębnionych kosztów rodzajowych,

3) odrębne konto przeznacza się do przeniesienia kosztów ujętych w danym okresie na syntetyczne konta kosztów w układzie kalkulacyjnym.

2. Dla kosztów według typów działalności prowadzi się ewidencję:

1) dla ośrodków zadaniowych,

2) dla ośrodków usługowych.

§ 9. W ośrodkach kosztów wyodrębnia się koszty bezpośrednie i pośrednie.

§  10.

1. Za koszty bezpośrednie przyjmuje się te, które w sposób jednoznaczny można przypisać danemu ośrodkowi, czyli są jego kosztami własnymi poniesionymi.

2. Koszty określone w ust. 1 należy rozdzielić w każdym ośrodku co najmniej na koszty:

1) osobowe,

2) materiałowe,

3) amortyzacji sprzętu i aparatury, będących wyposażeniem danego ośrodka kosztów,

4) pozostałe.

§ 11. Za koszty pośrednie zwiększające koszt funkcjonowania poszczególnych ośrodków uznaje się koszty przenoszone w wyniku rozliczeń z innych ośrodków.

§ 12. Całkowity koszt wytworzonych w ośrodku usług cząstkowych i finalnych jest sumą kosztów bezpośrednich i pośrednich.