§ 4. - Sprzedaż biletów kolejowych i lotniczych oraz kart okrętowych na trasy zagraniczne.

Monitor Polski

M.P.1950.A-128.1592

Akt utracił moc

Wersja od: 13 listopada 1950 r.

§ 4. Za należyte udokumentowanie pochodzenia złotych, o którym mowa w § 3, uważa się:

a) przedłożenie przez nabywców biletów kolejowych lub lotniczych - oryginalnych imiennych pokwitowań, rachunków lub zaświadczeń Narodowego Banku Polskiego, jednego z banków lub agentów dewizowych, stwierdzających fakt odprzedaży przez te osoby zagranicznych środków płatniczych na równowartość w złotych, co najmniej wystarczającą na całkowite pokrycie należności za nabywane bilety kolejowe lub lotnicze;

b) przedłożenie przez nabywców kart okrętowych - oryginalnych imiennych pokwitowań, rachunków lub zaświadczeń, stwierdzających fakt odprzedaży przez te osoby dolarów U. S. A., funtów szterlingów lub franków szwajcarskich na równowartość złotych, co najmniej wystarczającą na całkowite pokrycie należności za nabywane karty okrętowe, taryfowane w walucie dolarowej lub funtowej;

c) zapłatę zarówno za bilety kolejowe lub lotnicze, jak i karty okrętowe - czekami na Narodowy Bank Polski, płatnymi w ciężar rachunków dyplomatycznych, w tych przypadkach, gdy nabywcami są osoby legitymujące się paszportami dyplomatycznymi, wystawionymi przez rządy państw obcych, zaopatrzonymi w ważne wizy wyjazdowe.

Powyższe czeki powinny posiadać stempel, nadruk lub dopisek banku "rachunek dyplomatyczny". Osoby czyniące zadość wskazanym pod a), b) i c) wymogom, uprawnione są do nabywania biletów kolejowych, lotniczych i kart okrętowych bez zezwoleń Komisji Dewizowej.

Placówki sprzedaży wyżej wymienionych dowodów przejazdowych obowiązane są do odnotowywania w sposób trwały i wyraźny na przedłożonych im dowodach odprzedaży zagranicznych środków płatniczych - kwoty złotych, przyjętych przez nie za sprzedane dowody przejazdowe.