Rozdział 1 - Opłata skarbowa od podań, załączników do podań, od czynności urzędowych oraz za świadectwa i zezwolenia. - Sposób pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposób prowadzenia rejestrów tej opłaty.

Monitor Polski

M.P.1985.46.302

Akt utracił moc

Wersja od: 28 grudnia 1985 r.

Rozdział  1

Opłata skarbowa od podań, załączników do podań, od czynności urzędowych oraz za świadectwa i zezwolenia.

§  1.

1. Opłatę skarbową w postępowaniu w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej od podań, załączników do podań, czynności urzędowych oraz za świadectwa i zezwolenia, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 45, poz. 226), zwanej dalej "ustawą", pobiera się znakami opłaty skarbowej, jeżeli kwota należnej opłaty nie przekracza kwoty określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1981 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 18, poz. 88, z 1983 r. Nr 4, poz. 29 i z 1984 r. Nr 17, poz. 84).

2. Jeżeli należna opłata skarbowa ma być uiszczona gotówką, osoba zobowiązana do jej uiszczenia wpłaca ją do kasy lub na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego, a dowód wpłaty dołącza się do akt sprawy.

§  2.

1. Znaki opłaty skarbowej od podania lub protokołu zastępującego podanie i dołączonych załączników nakleja się na podaniu lub protokole. Wartość naklejonych znaków opłaty skarbowej powinna być równa kwocie należnej opłaty skarbowej od podania i załączników do niego. Jeżeli załączniki są składane w terminie późniejszym niż podanie, znaki opłaty skarbowej należnej od załączników nakleja się na załącznikach.

2. Znaki opłaty skarbowej na podaniu (protokole) i załącznikach kasuje wstępnie osoba, która je przyjęła, pieczęcią urzędową, kasownikiem albo ręcznie atramentem lub długopisem, tak aby część odcisku pieczęci, kasownika lub kresek skasowania znajdowała się również na dokumencie poza znakami.

3. Osoba rozpatrująca podanie sprawdza, czy uiszczono opłatę we właściwej wysokości, i dokonuje powtórnego skasowania znaków opłaty skarbowej na podaniu, wpisując na znakach atramentem lub długopisem datę załatwienia sprawy oraz umieszczając swój podpis w ten sposób, aby część daty i podpisu przechodziła na znak sąsiedni lub na dokument, na którym znak naklejono.

§  3.

1. Organy administracji państwowej, jednostki organizacyjne określone w art. 1 ust. 3 ustawy oraz tłumacze przysięgli są obowiązani uzależnić rozpatrzenie podania, dokonanie czynności urzędowej, a także wydanie świadectwa lub zezwolenia podlegających opłacie skarbowej od uiszczenia należnej opłaty.

2. Jeżeli wniesiono podanie bez uiszczenia należnej opłaty skarbowej, należy wezwać osobę zobowiązaną do uiszczenia opłaty w terminie 14 dni z pouczeniem, że w razie niewykonania tego obowiązku podanie zostanie pozostawione bez rozpoznania lub czynność podlegająca opłacie nie zostanie dokonana. O wysłaniu wezwania należy uczynić odpowiednią adnotację na podaniu. W razie gdy zobowiązany złoży w wyznaczonym terminie znaki opłaty skarbowej odpowiedniej wartości, nakleja się je na podaniu i kasuje w sposób określony w § 2. W razie gdy zobowiązany naklei znaki opłaty skarbowej na otrzymanym wezwaniu i doręczy je organowi, który wysłał wezwanie, znaki opłaty skarbowej kasuje się na wezwaniu i dołącza się je do podania, na którym należy odnotować wysokość wpłaconej kwoty i datę doręczenia wezwania przez zobowiązanego.

3. Rozpatrzenie podania, pomimo nieuiszczenia opłaty skarbowej, może nastąpić tylko w wypadkach, gdy:

1) za niezwłocznym rozpatrzeniem przemawiają względy społeczne lub ważny interes strony,

2) wniesienie podania stanowi czynność, dla której jest ustanowiony termin,

3) podanie wniosła osoba zamieszkała za granicą bez pośrednictwa polskiego urzędu konsularnego.

4. W wypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, należy jednak wezwać osobę zobowiązaną do uiszczenia opłaty w sposób określony w ust. 2, a w razie jej nieuiszczenia - przekazać podanie po załatwieniu sprawy urzędowi skarbowemu właściwemu dla miejsca zamieszkania osoby wnoszącej podanie, w celu pobrania należnej opłaty skarbowej.

5. W wypadkach określonych w ust. 3 pkt 3 odpowiedź na podanie należy przekazać polskiemu urzędowi konsularnemu właściwemu dla miejsca zamieszkania osoby wnoszącej podanie, w celu doręczenia i pobrania należnych opłat.

§  4.

1. Znaki opłaty skarbowej od czynności urzędowej nakleja się na wniosku o dokonanie tej czynności lub na protokole stwierdzającym jej wykonanie i kasuje się je w sposób określony w § 2.

2. Znaki opłaty skarbowej za świadectwo lub zezwolenie wydawane w wyniku wniesienia podania, naklejone na podaniu, kasuje się w sposób określony w § 2, a na wydawanym dokumencie umieszcza się odpowiednią adnotację. Jeżeli wydanie świadectwa lub zezwolenia nie wymaga wniesienia podania, znaki opłaty skarbowej nakleja się na wydawanym dokumencie i kasuje pieczęcią urzędową.

3. Jeżeli opłatę skarbową uiszczono gotówką, adnotację stwierdzającą wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego umieszcza się na protokole stwierdzającym dokonanie czynności urzędowej albo na świadectwie lub zezwoleniu.

§  5.

1. Jeżeli opłata skarbowa została uiszczona nienależnie lub w kwocie wyższej od należnej albo jeżeli pomimo uiszczenia opłaty nie wydano świadectwa lub zezwolenia, albo nie dokonano czynności urzędowej, organ administracji państwowej, jednostka organizacyjna lub tłumacz przysięgły (§ 3 ust. 1), którzy skasowali znaki opłaty skarbowej, albo zamieścili na dokumencie adnotację o uiszczeniu opłaty gotówką, są obowiązani przekazać dokument ze skasowanymi znakami opłaty skarbowej bądź z pokwitowaniem uiszczenia tej opłaty właściwemu urzędowi skarbowemu w celu dokonania zwrotu opłaty.

2. Zwrotu opłaty skarbowej dokonuje urząd skarbowy właściwy dla poboru opłaty, chyba że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy zwrot opłaty nie przysługuje.

3. Zwrotu opłaty skarbowej dokonuje się z urzędu.

§ 6. Jeżeli podanie, świadectwo, zezwolenie lub czynność urzędowa są zwolnione od opłaty skarbowej, na podaniu, świadectwie, zezwoleniu lub dokumencie stwierdzającym czynność urzędową należy uczynić adnotację o zwolnieniu, ze wskazaniem odpowiedniej podstawy prawnej.