Rozdział 5 - Środki do zapewnienia realizacji zadań w zakresie rozwoju usług dla ludności. - Rozwój usług dla ludności w latach 1966-1970.

Monitor Polski

M.P.1965.47.259

Akt utracił moc

Wersja od: 31 października 1970 r.

5.

Środki do zapewnienia realizacji zadań w zakresie rozwoju usług dla ludności.

§ 20. Prezydia wojewódzkich rad narodowych powinny wydzielać w planach rozdziału artykułów przeznaczonych na zaopatrzenie jednostek drobnej wytwórczości ilości artykułów niezbędne dla wykonania zadań planowych tych jednostek w zakresie usług dla ludności. Zobowiązuje się Komitet Drobnej Wytwórczości do ustalania wytycznych w tym zakresie oraz kontrolowania należytego zapewnienia pokrycia potrzeb zaopatrzeniowych i usługowych jednostek drobnej wytwórczości.

§  21.

1. Zezwala się jednostkom handlu uspołecznionego na sprzedaż jednostkom świadczącym usługi dla ludności artykułów zaopatrzeniowych z ilości przeznaczonych dla nabywców indywidualnych (rynkowych).

2. Minister Handlu Wewnętrznego określi zasady sprzedaży artykułów rynkowych jednostkom świadczącym usługi dla ludności.

3. Upoważnia się Ministra Handlu Wewnętrznego do wprowadzenia w uzasadnionych wypadkach ograniczeń czasowych sprzedaży określonych artykułów rynkowych jednostkom świadczącym usługi dla ludności.

4. Zobowiązuje się Ministra Handlu Wewnętrznego do wprowadzenia zmian, zgodnie z ust. 1 i 2, do zarządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 6 marca 1963 r. w sprawie sprzedaży artykułów jednostkom gospodarki uspołecznionej i organizacjom społecznym, jednostkom gospodarki nie uspołecznionej oraz nabywcom indywidualnym przez placówki uspołecznionego handlu detalicznego i przemysłu gastronomicznego (Monitor Polski Nr 20, poz. 110) oraz do zniesienia obowiązku jednostek uspołecznionego handlu detalicznego zamieszczania na rachunkach wystawionych jednostkom świadczącym usługi dla ludności klauzuli, o której mowa w § 21 ust. 4 tego zarządzenia.

§  22.

1. Zobowiązuje się zjednoczenia przedsiębiorstw przemysłu planowanego centralnie i prezydia rad narodowych nadzorujących jednostki produkujące artykuły trwałego użytku do zapewnienia produkcji części zamiennych do napraw tych artykułów w ilościach i asortymentach wynikających z obowiązujących normatywów technicznych oraz zapotrzebowania rynku, określonego przez dystrybutorów artykułów trwałego użytku.

2. Zobowiązuje się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości, Ministra Przemysłu Ciężkiego oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych do zapewnienia produkcji części zamiennych do napraw artykułów trwałego użytku, których produkcja została zaniechana, w ilościach i asortymentach ustalonych przez właściwych dystrybutorów części zamiennych.

3. Przedsiębiorstwa przemysłu planowanego centralnie, które zaniechały na stałe produkcji artykułów trwałego użytku, przekażą nieodpłatnie, w terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia uchwały, dokumentację techniczną odnoszącą się do części zamiennych dla tych artykułów jednostkom drobnej wytwórczości wskazanym przez Komitet Drobnej Wytwórczości.

4. Przepis ust. 3 należy również stosować do oprzyrządowania produkcji części zamiennych do artykułów trwałego użytku, które w związku z zaniechaniem produkcji tych artykułów nie są wykorzystywane przez przedsiębiorstwa przemysłu planowanego centralnie.

§ 23. Upoważnia się Ministra Handlu Wewnętrznego do wprowadzenia - w razie powtarzającego się niewywiązywania przedsiębiorstw produkujących artykuły trwałego użytku z umów dostawy części zamiennych do tych artykułów - zakazu nabywania i sprzedaży przez uspołecznione jednostki handlowe artykułów trwałego użytku, dla których przedsiębiorstwa przemysłowe nie zapewniły dostaw normatywnych ilości części zamiennych.

§ 24. Zobowiązuje się Ministra Handlu Wewnętrznego oraz prezydia wojewódzkich rad narodowych do rozszerzenia sieci sprzedaży części zamiennych do artykułów trwałego użytku dla jednostek świadczących usługi dla ludności.

§  25.

1. Zobowiązuje się resorty koordynujące do ustalenia w terminie do dnia 1 stycznia 1966 r., w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i centralnymi związkami spółdzielczymi, wykazów maszyn, narzędzi i urządzeń dla usług (w ujęciu asortymentowym i ilościowym), które powinny być produkowane w kraju w latach 1966-1970 - wraz z terminami uruchomienia ich produkcji - lub sprowadzane z zagranicy.

2. Zobowiązuje się Ministrów: Przemysłu Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości i prezydia wojewódzkich rad narodowych do uruchomienia produkcji maszyn, urządzeń i narzędzi dla usług, w oparciu o wykazy i terminy, o których mowa w ust. 1, w ilościach i asortymentach zapewniających zaspokojenie potrzeb na lata 1966-1970.

3. Zgodnie z obowiązującymi zasadami planowania i rozliczania wykonania planu handlu zagranicznego Minister Handlu Zagranicznego jest upoważniony do wykorzystania części środków dewizowych uzyskanych z tytułu ponadplanowego eksportu wyrobów i usług przemysłu objętego koordynacją Komitetu Drobnej Wytwórczości - na zakup w ramach importu maszyn, narzędzi i urządzeń technicznych dla jednostek świadczących usługi dla ludności, według zapotrzebowania zgłoszonego przez Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości.

§  26.

1. Prezydia rad narodowych oraz centralne związki spółdzielcze powinny rozwijać działalność usługową w różnorodnych formach techniczno-organizacyjnych, a w szczególności w formach:

1) centralnych zakładów lub baz remontowych, powiązanych z siecią punktów przyjęć i wykonujących usługi metodami przemysłowymi,

2) pawilonów usługowych, zlokalizowanych w centralnych punktach większych miast i dzielnic oraz w miastach powiatowych i innych miastach,

3) ruchomych jednostek usługowych, zorganizowanych na samochodach dla obsługi terenów wiejskich i dzielnic peryferyjnych w miastach, w których nie ma jeszcze dostatecznej sieci zakładów usługowych,

4) pracy nakładczej, organizowanej przez jednostki gospodarki uspołecznionej na zasadach ustalonych uchwałą nr 191 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie rozwoju w latach 1965-1970 pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski Nr 46, poz. 255).

2. Zobowiązuje się centralne organy koordynujące (§ 6 ust. 1) do opracowania w terminie do dnia 30 czerwca 1966 r. założeń techniczno-organizacyjnych dla wymienionych w ust. 1 form świadczenia usług, a prezydia wojewódzkich rad narodowych do ustalenia harmonogramów uruchomienia zakładów usługowych opartych na tych formach organizacyjnych.

§ 27. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości ustali w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w terminie do dnia 31 grudnia 1965 r. wytyczne co do organizowania usług naprawy artykułów trwałego użytku na podstawie umów, zawieranych pomiędzy przedsiębiorstwami produkującymi te artykuły a jednostkami świadczącymi usługi dla ludności.

§  28.

1. Prezydia wojewódzkich rad narodowych oraz następujące centralne związki spółdzielcze wydzielą w planach inwestycyjnych na lata 1966-1970 limity nakładów inwestycyjnych na usługi dla ludności w następującej wysokości:

1) w państwowym przemyśle terenowym, nadzorowanym przez Komitet Drobnej Wytwórczości - 930 mln zł,

2) w Centralnym Związku Spółdzielczości Pracy - 1.440 mln zł,

3) w Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" - 860 mln zł.

2. Zapewnienie w trakcie realizacji planu inwestycyjnego na lata 1966-1970 pokrycia potrzeb związanych z innymi inwestycjami państwowego przemysłu terenowego, spółdzielczości pracy i spółdzielni zrzeszonych w Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" nie może nastąpić kosztem zmniejszenia limitów inwestycyjnych przeznaczonych na cele usługowe.

3. Zezwala się przedsiębiorstwom państwowym i spółdzielniom na realizowanie - poza nakładami inwestycyjnymi określonymi w ich planach rocznych - drobnych inwestycji związanych z budową lub adaptacją zakładów usługowych, jeśli roboty budowlano-montażowe związane z tymi inwestycjami według dokumentacji technicznej nie przekroczą 200 tys. zł.

§ 29. Zobowiązuje się Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów do:

1) uwzględnienia w planie uspołecznionego budownictwa mieszkaniowego typu miejskiego na lata 1966-1970 budowy lokali użytkowych przeznaczonych dla jednostek świadczących usługi dla ludności o łącznej powierzchni około 220 tys. m²,

2) ustalenia w terminie 30 dni od zatwierdzenia planu uspołecznionego budownictwa mieszkaniowego na lata 1966-1970 ostatecznych rozmiarów łącznej powierzchni tych lokali oraz do dokonania w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Komunalnej podziału zadań między województwa i między inwestorów,

3) wprowadzenia, począwszy od 1966 r., do planów rocznych budownictwa mieszkaniowego wskaźników powierzchni lokali użytkowych ogółem, w tym na cele usług dla ludności - jako zadań o charakterze dyrektywnym.

§  30.

1. Zamiast lokali usługowych w budynkach mieszkalnych inwestorzy budownictwa mieszkaniowego mogą budować pomieszczenia wolno stojące (pawilony).

2. W razie konieczności zaspokojenia potrzeb mieszkańców sąsiedniej zabudowy inwestor budownictwa mieszkaniowego może, w porozumieniu z jednostką usługową będącą użytkownikiem budowanych pomieszczeń, podjąć budowę obiektu na cele usługowe w rozmiarach odpowiednio większych. W tym wypadku różnice nakładów powstałych ze zwiększenia programu budowy pomieszczeń usługowych powinny być pokrywane z limitów i środków przyszłego użytkownika (użytkowników) obiektu usługowego.

§  31.

1. Jednostka świadcząca usługi dla ludności nie może wykorzystywać lokalu przydzielonego jej dla celów wykonywania usług dla ludności na prowadzenie innej działalności gospodarczej, np. produkcji seryjnej, sprzedaży towarów itp., chyba że uprzednio uzyska na to zgodę właściwego organu prezydium wojewódzkiej rady narodowej, powołanego do koordynowania określonej działalności usługowej (§ 5 ust. 2).

2. Zobowiązuje się prezydia rad narodowych do windykacji lokali użytkowych, przeznaczonych do wykonywania usług dla ludności, od użytkowników tych lokali wykorzystujących je do innych celów. Odzyskane lokale usługowe należy przydzielić jednostkom świadczącym usługi dla ludności.

§ 32. W celu zachęcenia przedsiębiorstw państwowych, podległych radom narodowym, do organizowania nowych zakładów usługowych zwalnia się od podatku od operacji nietowarowych oraz od wpłat z zysku nowo zorganizowane zakłady usługowe, których zadaniem jest świadczenie usług dla ludności - pod warunkiem wyodrębnienia w ewidencji księgowej dla tych zakładów obrotów i wyników z tytułu świadczonych usług:

1) na terenie całego kraju, z wyjątkiem miast: Warszawy, Łodzi, Krakowa, Poznania, Wrocławia, Katowic, Gdańska, Sopotu i Gdyni (trójmiasta) - na okres 3 lat od chwili rozpoczęcia działalności przez nowo zorganizowany zakład usługowy,

2) w miastach: Warszawie, Łodzi, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Katowicach, Gdańsku, Sopocie i Gdyni (trójmieście) - na okres 2 łat od chwili rozpoczęcia działalności przez nowo zorganizowany zakład usługowy.

§ 33. W celu zachęcenia spółdzielni do organizowania nowych zakładów usługowych przyznaje się następujące ulgi:

1) zwalnia się od podatku od operacji nietowarowych i od podatku dochodowego obroty i zyski osiągnięte przez nowo zorganizowane zakłady usługowe, których zadaniem jest świadczenie usług dla ludności - na warunkach, obszarach i na okresy czasu wyszczególnione w § 32,

2) spółdzielniom, które w okresie do dnia 31 grudnia 1970 r. poniosą nakłady inwestycyjne związane z rozwojem usług dla ludności, przyznaje się ulgi inwestycyjne; ulga inwestycyjna polega na potrąceniu - z łącznej kwoty podatków dochodowego i od operacji nietowarowych przypadającej za rok podatkowy, w którym inwestycje zostały zakończone i oddane do użytku - kwoty 50% środków własnych, wydatkowanych na sfinansowanie nakładów inwestycyjnych; przez środki własne należy także rozumieć pożyczki uzyskane przez spółdzielnie z funduszów gromadzonych przez spółdzielcze jednostki nadrzędne; w razie niemożności potrącenia w danym roku podatkowym całej kwoty ulgi inwestycyjnej podlegającej potrąceniu reszta kwoty może być potrącona w następnych trzech latach,

3) spółdzielniom świadczącym usługi dla ludności, które zatrudniają uczniów na podstawie pisemnej umowy o naukę, zawartej i zarejestrowanej zgodnie z obowiązującymi przepisami, przysługuje ulga w podatku dochodowym bądź w podatku od operacji nietowarowych; ulgę tę stosuje się przez potrącenie kwoty 3.000 zł z należności podatkowych za pierwszy rok podatkowy, w którym zatrudniono ucznia w charakterze pracownika wyszkolonego w danej spółdzielni; prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej, na wniosek organu do spraw przemysłu, może w uzasadnionych wypadkach zwiększyć kwotę ulegającą potrąceniu do 4.000 zł.

§ 34. Upoważnia się Ministra Finansów do rozszerzenia form zryczałtowanego poboru podatków obrotowego i dochodowego dla drobnych uspołecznionych zakładów usługowych.

§ 35. Minister Finansów wyda w terminie do dnia 1 stycznia 1966 r. szczegółowe przepisy zapewniające wykonanie postanowień §§ 32 i 33.

§ 36. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac do rozciągnięcia przepisów w sprawie podstawy wymiaru składek i świadczeń z ubezpieczeń społecznych dla członków spółdzielni pracy zatrudnionych w niektórych zakładach usługowych na pracowników drobnych uspołecznionych zakładów usługowych, o których mowa w § 34.

§  37.

1. Zobowiązuje się centralne organy koordynujące (§ 6 ust. 1) do opracowania - przy współudziale prezydiów wojewódzkich rad narodowych oraz w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Komisją Planowania przy Radzie Ministrów - w terminie do dnia 1 stycznia 1966 r. planu zapotrzebowania na kadry kształcone w szkołach zawodowych i na kursach, niezbędne do zaspokojenia potrzeb branżowych i terenowych, wynikających z zadań określonych w niniejszej uchwale.

2. Zobowiązuje się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości, właściwych ministrów oraz centralne związki spółdzielcze realizujące działalność usługową do zapewnienia wzrostu liczby uczniów szkolonych systemem przywarsztatowym i do znacznego rozszerzenia zakresu szkolenia fachowców na potrzeby działalności usługowej systemem kursów.

3. Zobowiązuje się Ministra Oświaty, właściwych ministrów i centralne związki spółdzielcze do dostosowania programów nauczania odpowiednich szkół zawodowych do potrzeb działalności usługowej.

4. Zobowiązuje się resorty, w których zakresie znajdują się przedsiębiorstwa produkujące artykuły trwałego użytku przeznaczone na potrzeby ludności, do udzielenia szkołom zawodowym i jednostkom świadczącym usługi dla ludności niezbędnej pomocy przy nauce zawodów związanych z naprawami i konserwacją tych artykułów, szczególnie przez organizowanie praktyk warsztatowych dla pracowników jednostek usługowych.

§ 38. Zobowiązuje się Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac do:

1) opracowania w terminie do dnia 31 grudnia 1965 r. w uzgodnieniu z resortami koordynującymi działalność usługową jednolitego branżowego systemu wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu usług dla ludności,

2) określenia wypadków, w których jednostki świadczące usługi dla ludności mogą na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło powierzyć wykonanie tych czynności na obszarach gromad osobom nie będącym pracownikami tych jednostek.