Rozdział 7 - Przeznaczenie na złom (surowiec wtórny). - Rozporządzanie przez jednostki gospodarki uspołecznionej niektórymi ruchomymi składnikami majątkowymi.

Monitor Polski

M.P.1968.35.245

Akt utracił moc

Wersja od: 23 sierpnia 1969 r.

Rozdział  7.

Przeznaczenie na złom (surowiec wtórny).

§  23.

1. Surowce i materiały posiadające wady i przedmioty, których nie wolno wprowadzać do obrotu po upływie terminu ważności, przedmioty zbędne, które są technicznie przestarzałe i których użycie lub eksploatacja przez jednostki gospodarki uspołecznionej byłyby niemożliwe lub nieekonomiczne albo możliwe dopiero po przerobieniu lub przeprowadzeniu kapitalnego remontu, przeznaczone powinny być na złom (surowce wtórne) lub rozebrane, jeżeli ich przeróbka lub remont są nieopłacalne i nie zgłosił się odpowiedni nabywca nie będący jednostką gospodarki uspołecznionej.

2. Przepisy określające zasady ustalania wartości użytkowej, kwalifikowania na złom lub do rozbiórki wydaje dla taboru kolejowego przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" i wagonów innych jednostek organizacyjnych włączonych do ruchu na sieci kolejowej tego przedsiębiorstwa oraz dla pojazdów samochodowych - Minister Komunikacji, a dla statków morskich i żeglugi śródlądowej - Minister Żeglugi.

3. Nie mogą być kwalifikowane na złom (surowce wtórne) lub do rozbiórki przedmioty posiadające wartość historyczną, naukową lub artystyczną.

§  24.

1. Przedmiot może być zakwalifikowany na złom (surowiec wtórny) dopiero wtedy, gdy jednostka zamieszczona na liście jednostek wyspecjalizowanych lub jednostka wskazana w załączonym do uchwały wykazie wydały opinię, że przedmiot może być przekazany na złom (surowiec wtórny) albo w ciągu dwóch miesięcy od zgłoszenia przedmiotu nie wskazały nabywcy i nie przyjęły przedmiotu do sprzedaży komisowej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadkach, gdy ze względu na stan techniczny przedmiotu lub z innych powodów jest oczywiste, że przedmiot może być użyty przez jednostki gospodarki uspołecznionej tylko jako złom (surowiec wtórny), a również nadaje się do wykorzystania przez osoby nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej tylko jako złom (surowiec wtórny).

3. Tryb postępowania z przedmiotami zakwalifikowanymi na złom (surowce wtórne) normują przepisy o zagospodarowaniu niemetalicznych surowców wtórnych i przepisy regulujące gospodarkę złomem.

§  25.

1. Decyzja w sprawie zakwalifikowania na złom (surowiec wtórny) lub do rozbiórki przedmiotu (partii surowców i materiałów) o wartości większej niż 1000 zł powinna być oparta na opinii jednostki zamieszczonej na liście jednostek wyspecjalizowanych lub jednostki wskazanej na załączonym do uchwały wykazie albo na opinii komisji powołanej przez kierownika jednostki, w której przedmiot się znajduje.

2. Komisja składa się co najmniej z trzech osób, z których większość powinna posiadać odpowiednie kwalifikacje fachowe.

3. Do zadań komisji należy określenie, na podstawie obowiązujących przepisów i wiedzy technicznej:

1) wartości przedmiotu,

2) stanu technicznego i wartości użytkowej,

3) przewidywanych kosztów remontu lub przeróbki.

4. Komisja powinna na podstawie dokonanych ustaleń wydać opinię, czy przedmiot nadaje się do użytkowania w jednostce, w której się znajduje, lub w innej jednostce gospodarki uspołecznionej albo przez osobę nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej.

§ 26. Decyzja w sprawie zakwalifikowania na złom (surowiec wtórny) lub do rozbiórki przedmiotu (partii surowców i materiałów), którego wartość w stanie nowym według cen zbytu jest większa niż 100.000 zł, może być wykonana dopiero po jej zatwierdzeniu przez jednostkę nadrzędną, a gdy wartość przewyższa 1 milion zł - po jej zatwierdzeniu przez ministra lub prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

§  27.

1. Przed sprzedażą przedmiotu na złom (surowiec wtórny) należy z niego wymontować części wytworzone z metali nieżelaznych, a jeżeli koszt rozbiórki nie byłby niewspółmiernie wielki w stosunku do ich wartości - inne części zdatne do użytku.

2. Części wymontowane należy objąć ewidencją jednostki gospodarki uspołecznionej w sposób określony w przepisach o księgowości i jeżeli są zbędne, sprzedać lub przekazać nieodpłatnie w trybie przewidzianym w tej uchwale.