Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Rozporządzanie przez jednostki gospodarki uspołecznionej niektórymi ruchomymi składnikami majątkowymi.

Monitor Polski

M.P.1968.35.245

Akt utracił moc

Wersja od: 23 sierpnia 1969 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwałę stosuje się do ruchomych składników majątkowych, zwanych dalej "przedmiotami ruchomymi", a w szczególności do maszyn i innych urządzeń technicznych oraz ich części (elementów, części zamiennych i zapasowych), do surowców i do materiałów.

2. Przepisy uchwały dotyczące przedmiotów ruchomych stosuje się również do urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz innych urządzeń podobnych, jeżeli przejmuje je przedsiębiorstwo lub zakład, zajmujący się eksploatacją takich urządzeń, a nie zostaje jednocześnie przekazana nieruchomość, w której urządzenia te się znajdują.

§  2.

1. Uchwała nie dotyczy przedmiotów ruchomych użytkowanych za granicą przez polskie przedstawicielstwa, instytucje i przedsiębiorstwa.

2. Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych wyda w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz Ministrami Handlu Zagranicznego i Finansów przepisy w sprawie gospodarowania maszynami i urządzeniami budowlanymi oraz sprzętem, użytkowanymi na budowach prowadzonych za granicą przez polskie przedsiębiorstwa w ramach eksportu budownictwa.

§  3.

1. Uchwała nie dotyczy przedmiotów ruchomych wytwarzanych lub nabytych w celu odprzedaży przez przedsiębiorstwa państwowe i ich zjednoczenia, banki państwowe, jednostki budżetowe, inne państwowe jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną, spółdzielnie (nie wyłączając rzemieślniczych spółdzielni zaopatrzenia i zbytu) i ich związki, kółka rolnicze i ich związki oraz inne organizacje społeczne ludu pracującego. W sprawach tych stosuje się przepisy o zakresie działania tych jednostek organizacyjnych oraz przepisy szczególne.

2. Jednakże przepisy uchwały w części dotyczącej kwalifikowania na złom (surowce wtórne) stosuje się także do przedmiotów określonych w ust. 1. Ponadto przepisy dotyczące sprzedaży stosuje się w wypadkach wymienionych w ust. 1, gdy:

1) przedmiot nabyty za granicą w celu odprzedaży w kraju nie został przyjęty przez jednostkę, dla której za granicą dokonano zakupu, i nie został zwrócony kontrahentowi zagranicznemu lub odprzedany za granicę,

2) przedmiot nabyty w celu odprzedaży za granicę nie został za granicę sprzedany ani zwrócony jednostce, która dostarczyła go na eksport.

§  4.

1. Za przedmiot bez bliższego określenia uważa się każdy przedmiot ruchomy, bez względu na to, czy został zaliczony do środków trwałych lub środków obrotowych (także przedmiot nietrwały), chociażby podlegał planowemu rozdzielnictwu.

2. Za przedmioty urządzenia trwałego uważa się przedmioty wytworzone lub nabyte przez jednostkę, lecz nie w celu ich sprzedaży (odprzedaży), użycia jako surowiec lub materiały albo wykorzystania jako elementy, części zamienne lub części zapasowe innych przedmiotów.

3. Za przedmiot zbędny uważa się zarówno przedmioty nie nadające się do użycia przez posiadacza zgodnie z ich przeznaczeniem, jak i tę ilość przedmiotów (zapasy nadmierne) nadających się do użycia przez niego zgodnie z przeznaczeniem, która przekracza normę racjonalnego zapasu lub normę zapasów ustaloną właściwymi przepisami. Przedmioty urządzenia trwałego (ust. 2) uważa się za zbędne, jeżeli posiadacz nie przewiduje ich użycia zgodnie z przeznaczeniem przed upływem dwu lat.

4. Za wartość przedmiotu bez bliższego określenia uważa się cenę, za jaką posiadacz powinien ten przedmiot sprzedać zgodnie z przepisami o cenach. Gdy przepisy dopuszczają sprzedaż po różnych cenach, przyjmuje się cenę najwyższą, za jaką przedmiot mógłby być sprzedany jednostce państwowej.

§ 5. Przepisy uchwały odnoszące się do:

1) jednostek gospodarki uspołecznionej - dotyczą przedsiębiorstw państwowych i ich zjednoczeń, banków państwowych, jednostek budżetowych, innych państwowych jednostek organizacyjnych, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną, spółdzielni (nie wyłączając rzemieślniczych spółdzielni zaopatrzenia i zbytu) oraz ich związków, kółek rolniczych i ich związków oraz innych organizacji społecznych ludu pracującego,

2) jednostek nadrzędnych bez bliższego określenia - dotyczą:

a) w stosunku do przedsiębiorstw państwowych planu centralnego i terenowego zgrupowanych w zjednoczeniu - tego zjednoczenia,

b) w stosunku do przedsiębiorstw państwowych nie zgrupowanych w zjednoczeniach, a także w stosunku do instytucji państwowych, jednostek budżetowych i jednostek gospodarki uspołecznionej nie będących jednostkami państwowymi - organu lub organizacji sprawującej nad nimi nadzór bezpośrednio.

§  6.

1. Przedmioty potrzebne posiadaczowi do prowadzenia działalności w sposób zgodny z zasadami racjonalnej gospodarki mogą być sprzedawane, przekazywane nieodpłatnie, oddawane w najem lub w dzierżawę albo użyczane tylko w wypadkach określonych w ust. 2 lub gdy zezwalają na to przepisy szczególne.

2. Jednostka gospodarki uspołecznionej może sprzedać przedsiębiorstwu państwowemu albo przedsiębiorstwu spółdzielni surowce, materiały, elementy oraz części zamienne i zapasowe nawet gdy posiada je w ilości nie przekraczającej racjonalnego zapasu lub ustalonej normy zapasów, jeżeli z okoliczności wynika, że sprzedaż ta nie pociągnie ujemnych skutków gospodarczych dla jednostki zbywającej, a jest konieczna dla utrzymania w ruchu nabywającego przedsiębiorstwa.

3. Jednostka gospodarki uspołecznionej posiadająca przedmioty zbędne, służące do produkcji, świadczenia usług lub prac biurowych, obowiązana jest je sprzedać na zasadach określonych w uchwale.

4. Jednostka nadrzędna może zwolnić jednostkę podporządkowaną od obowiązku sprzedaży przedmiotów zbędnych, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy gospodarcze.

§  7.

1. Sprzedaż przedmiotów następuje po cenie ustalonej w trybie i na zasadach określonych w przepisach o cenach.

2. Nieodpłatne przekazanie przedmiotu dopuszczalne jest tylko w wypadkach określonych w § 20 i 21. Jeżeli umowa lub decyzja (art. 403 Kodeksu cywilnego) o nieodpłatnym przekazaniu inaczej nie stanowi, uważa się, że w stosunkach pomiędzy jednostkami państwowymi przedmiot przekazany został do wyłącznej dyspozycji jednostki przejmującej, a w innych wypadkach, że przedmiot przekazany został na własność jednostki przejmującej.

§  8.

1. Przedmioty urządzenia trwałego, które chwilowo nie są przez posiadacza używane, ale będą mu potrzebne przed upływem dwóch lat, oraz przedmioty zbędne w wypadkach określonych w § 6 ust. 4 można oddać w najem lub dzierżawę, a gdy dopuszczalne jest ich przekazanie nieodpłatne zgodnie z § 20 i 21 - także użyczyć.

2. Gdy przepisy szczególne nie przewidują inaczej, oddanie przedmiotu w najem lub dzierżawę jednostkom gospodarki uspołecznionej następuje za czynszem w wysokości rat amortyzacyjnych, podwyższonych - jeżeli przedmiot jest środkiem trwałym - o oprocentowanie przewidziane w przepisach obowiązujących przekazującego. W razie oddania przedmiotu w najem lub dzierżawę osobie nie będącej jednostką gospodarki uspołecznionej, czynsz nie może być ustalony w wysokości niższej.

3. Jeżeli jednostka, która przedmiot oddaje w najem lub dzierżawę, zwolniona jest od obowiązku dokonywania odpisów na amortyzację, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, przyjmując za podstawę czynszu wysokość rat amortyzacyjnych obowiązujących przedsiębiorstwa państwowe.

§ 9. Jednostki gospodarki uspołecznionej powinny badać bieżąco, jakie posiadają przedmioty zbędne, nadające się do sprzedaży albo do zakwalifikowania na złom (surowce wtórne) lub do rozbiórki.

§  10.

1. Przedmiot uznaje za zbędny, sprzedaje, przekazuje nieodpłatnie, wydzierżawia, wynajmuje, użycza i kwalifikuje na złom (surowiec wtórny) lub do rozbiórki, kierownik jednostki wykonującej w stosunku do przedmiotu uprawnienia płynące z własności państwowej lub będącej jego właścicielem. W przedsiębiorstwach, w których stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1958 r. o samorządzie robotniczym (Dz. U. Nr 77, poz. 397), decyzja powinna być powzięta z zachowaniem przepisów tej ustawy.

2. W granicach uprawnień wynikających ze statutu zjednoczenia lub z innych przepisów jednostka nadrzędna może zobowiązać nadzorowane przez siebie jednostki do zawiadamiania jej o zamierzonej sprzedaży lub przekazaniu nieodpłatnym niektórych rodzajów przedmiotów zbędnych i zastrzec do swojej decyzji ich sprzedaż lub nieodpłatne przekazywanie.

3. W razie wątpliwości uważa się, że decyzja jednostki nadrzędnej w sprawie sprzedaży lub przekazania nieodpłatnie na rzecz innej oznaczonej jednostki zobowiązuje tylko do zawarcia umowy sprzedaży lub umowy o przekazanie nieodpłatne (art. 403 Kodeksu cywilnego).