§ 7. - Rozliczanie kosztów działalności inwestycyjnej.

Monitor Polski

M.P.1976.32.139

Akt utracił moc

Wersja od: 10 sierpnia 1976 r.

§  7.

1. Jeżeli inwestycja polega na modernizacji lub przebudowie pojedynczego środka trwałego stanowiącego odrębny obiekt inwentarzowy, dotychczasowe umorzenie tego środka trwałego zmniejsza się o koszty inwestycji, a jeżeli koszty inwestycji są większe od umorzenia, powiększa się wartość początkową środka trwałego o różnicę między kosztem inwestycji a umorzeniem.

2. Jeżeli inwestycja polega na nabyciu używanych środków trwałych, środki te wprowadza się do ewidencji według ceny zakupu, powiększonej o koszty związane z ich nabyciem i zainstalowaniem łącznie z kosztami remontu i modernizacji, dokonanych przed oddaniem tych środków do eksploatacji.

3. Otrzymane nieodpłatnie środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych z uwzględnieniem ich wartości początkowej i umorzeń wykazanych w ewidencji jednostki przekazującej. Koszty związane z przemieszczeniem tych środków, w szczególności koszty demontażu, transportu, ponownego montażu i niezbędnych remontów zalicza się do kosztów inwestycji zwiększających wartości niematerialne i prawne (§ 9 ust. 1 pkt 3).

4. Otrzymane nieodpłatnie środki trwale przeznaczone do obsługi procesu inwestycyjnego lub do zabudowy w realizowanych obiektach inwestycyjnych wycenia się według ich wartości początkowej pomniejszonej o umorzenie i zalicza wraz z kosztami ich przemieszczenia do kosztów inwestycji zwiększających wartość środków trwałych.

5. Środki trwałe, otrzymane w zamian za niesprawne środki trwałe zwrócone dostawcom w okresie gwarancyjnym, wprowadza się do ewidencji według wartości środków zwróconych, a koszty i dochody związane z wymianą zalicza się do nadzwyczajnych strat i zysków działalności eksploatacyjnej. Zwrot środków trwałych traktuje się tak samo jak ich nieodpłatne przekazanie, a środki otrzymane w zamian zwróconych - tak samo jak nieodpłatne otrzymanie.