§ 16. - Rozliczanie kosztów działalności inwestycyjnej.

Monitor Polski

M.P.1976.32.139

Akt utracił moc
Wersja od: 10 sierpnia 1976 r.
§  16.
1.
Koszty inwestycji podlegających przyjęciu przez bank do finansowania:
1)
których bank nie przyjął do finansowania,
2)
których bank, mimo uprzedniego przyznania na nie specjalnego kredytu krótkoterminowego, nie przyjął do finansowania do końca roku następującego po roku, w którym kredyt ten został przyznany,
3)
przyjętych przez bank do finansowania, lecz przekraczające zatwierdzone koszty planowane,
4)
przyjętych przez bank do finansowania, lecz poniesione po rozliczeniu inwestycji z bankiem, to jest po zamknięciu rachunku finansowania danej inwestycji i nie znajdujące pokrycia w środkach zarezerwowanych na specjalnym rachunku bankowym, otwartym przy rozliczeniu inwestycji,

są pokrywane ze środków obrotowych, także w wypadku, gdy zostały wstępnie opłacone ze środków przeznaczonych na finansowanie inwestycji.

2.
Pokrycie ze środków obrotowych, powinno nastąpić, jeżeli chodzi o koszty określone:
1)
w ust. 1 pkt 1 - najpóźniej w terminie jednego miesiąca od daty odmowy przyjęcia inwestycji przez bank do finansowania, a jeżeli odmowa nastąpiła w ostatnim miesiącu roku - do ostatniego dnia roku,
2)
w ust. 1 pkt 2 - ostatniego dnia roku następującego po roku, w którym został przyznany specjalny kredyt krótkoterminowy,
3)
w ust. 1 pkt 3 - z dniem zamknięcia rachunku finansowania danej inwestycji,
4)
w ust. 1 pkt 4 - najpóźniej w terminie jednego miesiąca od daty poniesienia kosztów, a jeżeli koszty te zostały poniesione w ostatnim miesiącu roku - do ostatniego dnia roku.
3.
Równowartość kosztów inwestycji, o których mowa w ust. 1, zalicza się - najpóźniej z upływem terminu określonego w ust. 2 - do strat nadzwyczajnych działalności eksploatacyjnej, zwiększając fundusze na inwestycje.
4.
Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do kosztów inwestycji socjalnych podlegających przyjęciu przez bank do finansowania, z tym że pokrywa się je ze środków zakładowego funduszu socjalnego, a ich równowartość zalicza na zmniejszenie tego funduszu.
5.
Wpływy stanowiące równowartość zwrotu kosztów inwestycji, podlegających przyjęciu przez bank do finansowania, uzyskane po rozliczeniu zakończonych inwestycji z bankiem, przekazuje się w wypadku inwestycji sfinansowanych:
1)
w całości lub częściowo z kredytu - na spłatę kredytu; spłatę tę uważa się za spłatę z zysku,
2)
z dotacji otrzymanych ze scentralizowanych funduszów inwestycyjnych, w tym z Centralnego Funduszu Inwestycji Socjalnych oraz z innych funduszów celowych (specjalnych) albo z budżetu - na rachunek właściwego funduszu albo do budżetu,
3)
ze środków własnych funduszów przeznaczonych na finansowanie inwestycji - na rachunek właściwego funduszu własnego, a w części dotyczącej zakładowych inwestycji socjalnych - na rachunek zakładowego funduszu socjalnego.
6.
Równowartość zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 5, zalicza się najpóźniej z dniem otrzymania wpływów z tego tytułu - na zmniejszenie funduszów na inwestycje, zwiększając w wypadku określonym:
1)
w ust. 5 pkt 1 - zyski nadzwyczajne działalności eksploatacyjnej,
2)
w ust. 5 pkt 2 - zobowiązania wobec dysponenta właściwego funduszu albo wobec budżetu, a w jednostkach budżetowych - dochody budżetowe,
3)
w ust. 5 pkt 3 - właściwy fundusz własny przeznaczony na finansowanie inwestycji, a w części dotyczącej zakładowych inwestycji socjalnych - zakładowy fundusz socjalny.
7.
Koszty i zwroty kosztów powstałe po zakończeniu inwestycji nie podlegających przyjęciu przez bank do finansowania rozlicza się ze środkami tych funduszów, z których była finansowana zakończona inwestycja, z tym że koszty i zwroty kosztów dotyczące zakładowych inwestycji socjalnych rozlicza się ze środkami zakładowego funduszu socjalnego. Równowartość kosztów zmniejsza, a równowartość zwrotu kosztów zwiększa właściwe fundusze, z których była finansowana zakończona inwestycja, zwiększając równocześnie lub zmniejszając fundusze na inwestycje.
8.
O koszty inwestycji lub ich zwroty powstałe po zakończeniu inwestycji należy skorygować wartość składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji. Nie koryguje się natomiast już naliczonych umorzeń i odpisów amortyzacyjnych. Odpowiednio zwiększone lub zmniejszone odpisy umorzeniowe i amortyzacyjne od skorygowanej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy naliczać począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym skorygowano wartość tych składników.
9.
Równowartością kosztów inwestycji nie podlegających przyjęciu przez bank do finansowania, pokrytych wstępnie ze środków obrotowych i nie zrefundowanych w terminie przeznaczonym na opracowanie rocznego sprawozdania finansowego ze środków własnych funduszów przeznaczonych na finansowanie inwestycji z powodu braku środków na rachunkach tych funduszów, obciąża się straty nadzwyczajne działalności eksploatacyjnej pod datą ostatniego dnia roku, w którym wydatkowano środki obrotowe, zwiększając fundusze na inwestycje.
10.
Przepis ust. 9 nie dotyczy sfinansowanych wstępnie ze środków obrotowych kosztów inwestycji nie zakończonych, wykonanych systemem gospodarczym.
11.
Równowartość nowo ujawnionych środków trwałych, co do których stwierdzono, że zostały wykonane systemem gospodarczym, a koszty ich wytworzenia zostały rozliczone jako koszty działalności eksploatacyjnej, podlega zaliczeniu do kosztów inwestycji jako zobowiązanie wobec budżetu centralnego. Zobowiązanie to powinno być spłacone ze środków obrotowych w terminie jednego miesiąca od daty zakończenia postępowania wyjaśniającego. Równowartość zobowiązania wobec budżetu zalicza się najpóźniej ostatniego dnia roku, w którym ujawniono środek trwały, do strat nadzwyczajnych działalności eksploatacyjnej, zwiększając fundusze na inwestycje.
12.
Przepisy ust. 11 nie dotyczą jednostek budżetowych budżetu centralnego. W jednostkach tych równowartość nowo ujawnionych środków trwałych, pochodzących z inwestycji wykonanych systemem gospodarczym, zalicza się do kosztów inwestycji, zwiększając równocześnie fundusze na inwestycje.