§ 5. - Realizacja uchwały Nr 109 Prezydium Rządu z dnia 21 lutego 1951 r. o oszczędności w budownictwie.
Monitor Polski
M.P.1951.A-26.326
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1951 r.
§ 5.
1.
W stosunku do wszystkich kosztorysów opartych o ceny nie uwzględniające obniżki cen materiałów inwestycyjnych, dokonanej uchwałą Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1950 r., powinna być stosowana dodatkowa dalsza obniżka kosztów (oszczędność, dodatkowa). Obniżkę tą określa się na 4,5% wartości całości zużytych materiałów w przerobie rocznym przedsiębiorstwa.2.
Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe ustalą na podstawie zatwierdzonych planów techniczno-produkcyino-finansowych procent udziału kosztów materiałowych w globalnej sumie kosztów operacyjnych. Procent ten powinien być pomnożony przez 4,5 i podzielony przez 100. Wynik tego działania ustali odsetek obowiązującej przedsiębiorstwo dodatkowej oszczędności z tytułu obniżki cen materiałów inwestycyjnych w stosunku do wszystkich robót wykonywanych przez przedsiębiorstwo. Określony w ten sposób obowiązek dodatkowej oszczędności powinien być wprowadzony do wszystkich umów o roboty budowlano-montażowe przedsiębiorstwa. Zmiana umów w tym zakresie powinna być podana przez inwestora do wiadomości banku finansującego inwestycje, których dotyczą umowy.3.
Do czasu ustalenia udziału kosztów materiałów w planach techniczno-produkcyjno-finansowych przedsiębiorstw - potrącane będzie z każdego rachunku przejściowego 2% z tytułu oszczędności dodatkowej, zarówno w stosunku do robót wykonywanych w pierwszym jak i w drugim kwartale 1951 r. Ostateczne rozliczenie z tego tytułu nastąpi po skorygowaniu umów (ust. 2).4.
W przypadku gdy kosztorys sporządzony jest według cen 1951 r., całość dodatkowego zadania oszczędnościowego w wysokości ustalonej dla przedsiębiorstwa wykonawczego stosownie do ust. 2 obciąża inwestora, co powinno być stwierdzone w umowie.5.
W przypadku gdy wskutek braku kosztorysu dla danej roboty rozliczenia oparte są o kalkulację wynikową, całość zadania oszczędnościowego (zasadniczego i dodatkowego) obciąża inwestora. Kalkulacja wynikowa nie może w żadnym przypadku przekroczyć efektywnie poniesionych kosztów bezpośredniej robocizny i materiałów oraz górnej granicy dopuszczalnych generaliów obowiązujących dla danego rodzaju robót.