§ 24. - Przyznawanie tytułu robotnika wykwalifikowanego.

Monitor Polski

M.P.1960.43.209

Akt utracił moc

Wersja od: 7 kwietnia 1962 r.

§  24.

1. Osoby, które w myśl § 5 ust. 1 uchwały nr 367 Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie przyznawania robotnikom tytułów kwalifikacyjnych (Monitor Polski Nr 76, poz. 402) mają prawo otrzymać tytuł robotnika wykwalifikowanego bez składania egzaminu, składają podania o przyznanie tego tytułu do kuratorium okręgu szkolnego właściwego ze względu na miejsce pracy, a jeśli nie są zatrudnione – ze względu na miejsce swego zamieszkania.

2. Do podania należy doliczyć następujące dokumenty:

1) w stosunku do osób, które ukończyły szkołę zawodową:

a) świadectwo urodzenia,

b) własnoręcznie napisany życiorys,

c) świadectwo ukończenia szkoły zawodowej,

d) zaświadczenia odbycia stażu pracy na stanowisku robotnika i złożenia egzaminu w zakresie tego stażu,

e) 2 poświadczone fotografie,

f) dowód uiszczenia opłaty w wysokości 30 zł;

2) w stosunku do osób, które odbyły naukę zawodu w zakładach pracy:

a) świadectwo urodzenia,

b) własnoręcznie napisany życiorys,

c) zaświadczenia odbycia nauki zawodu w zakładzie pracy i złożenia egzaminu w zakresie tej nauki,

d) świadectwo ukończenia nauki dokształcającej,

e) zaświadczenia odbycia stażu pracy i złożenia egzaminu w zakresie tego stażu,

f) 2 poświadczone fotografie.

g) dowód uiszczenia opłaty w wysokości 30 zł.

3. Kurator okręgu szkolnego wyznacza komisję, która ma wydać zainteresowanemu świadectwo przyznające tytuł robotnika wykwalifikowanego w określonym zawodzie. Wyznaczona komisja egzaminacyjna wydaje świadectwo po sprawdzeniu spełnienia przez kandydata warunków określonych w § 5 ust. 1 uchwały nr 367 Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie przyznawania robotnikom tytułów kwalifikacyjnych.