Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Premiowanie pracowników zajmujących kierownicze i inne samodzielne stanowiska pracy oraz innych pracowników inżynieryjno-technicznych, ekonomicznych i administracyjno-biurowych, zatrudnionych w państwowych przedsiębiorstwach przemysłowych oraz w grupujących je zjednoczeniach.

Monitor Polski

M.P.1975.23.151 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1975 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwała określa zasady tworzenia funduszu premiowego oraz zasady premiowania pracowników zajmujących kierownicze i inne samodzielne stanowiska pracy oraz innych pracowników inżynieryjno-technicznych, ekonomicznych i administracyjno-biurowych zatrudnionych w:

1) państwowych przedsiębiorstwach przemysłowych,

2) kombinatach przemysłowych działających na podstawie uchwały Rady Ministrów nr 193 z dnia 23 października 1969 r. w sprawie kombinatów przemysłowych i budowlanych (Monitor Polski Nr 46, poz. 362),

3) zjednoczeniach (jednostkach równorzędnych) grupujących przedsiębiorstwa i zjednoczenia, o których mowa w pkt 1 i 2.

2. Ilekroć w uchwale jest mowa o zjednoczeniach, należy przez to rozumieć także jednostki równorzędne.

§  2.

1. Przepisy niniejszej uchwały nie dotyczą pracowników kopalń węgla i rud oraz grupujących je zjednoczeń, a także innych przedsiębiorstw przemysłu wydobywczego określonych przez właściwych ministrów, w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz z Ministrem Finansów.

2. Upoważnia się Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, w porozumieniu z Ministrem Finansów, do dostosowania zasad premiowania określonych uchwałą do warunków niektórych branż lub przedsiębiorstw.

3. Upoważnia się Przewodniczącego Zespołu do spraw wdrożeń inicjujących kompleksowe zmiany w metodach planowania i zarządzania gospodarką narodową do dostosowania zasad premiowania określonych w uchwale do ogólnych zasad planowania i zarządzania zastosowanych w wielkich organizacjach gospodarczych.

§ 3. Przepisy niniejszej uchwały nie naruszają zasad premiowania niektórych pracowników inżynieryjno-technicznych za przyrost produkcji w stosunku do ustalonych zadań (tzw. bazy) stosowanych w przemyśle hutniczym.