Część 1 - Porozumienie w sprawie stosowania zabezpieczeń w związku z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Wiedeń.1972.03.08.
M.P.2004.23.398
Akt obowiązującyCZĘŚĆ I
Polska Rzeczpospolita Ludowa (zwana dalej "Polską") zgodnie z ustępem 1 artykułu III Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (zwanego dalej "Układem") zobowiązuje się przyjmować zabezpieczenia, zgodnie z warunkami niniejszego Porozumienia, wobec całego wyjściowego lub specjalnego materiału rozszczepialnego w całej pokojowej działalności jądrowej w obrębie swego terytorium, pod jej jurysdykcją lub prowadzonej gdziekolwiek pod jej kontrolą, wyłącznie w celu weryfikowania, że taki materiał nie jest przekształcony w broń jądrową lub inne jądrowe urządzenia wybuchowe.
Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (zwana dalej "Agencją") będzie miała prawo i obowiązek zapewniać stosowanie zabezpieczeń, zgodnie z warunkami niniejszego Porozumienia, wobec całego wyjściowego lub specjalnego materiału rozszczepialnego w całej pokojowej działalności jądrowej w obrębie terytorium Polski, pod jej jurysdykcją lub prowadzonej gdziekolwiek pod jej kontrolą, wyłącznie w celu weryfikowania, że taki materiał nie jest przekształcony w broń jądrową lub inne jądrowe urządzenia wybuchowe.
Polska i Agencja będą współpracować w celu ułatwienia wykonywania zabezpieczeń, przewidzianych w niniejszym Porozumieniu.
Zabezpieczenia, przewidziane w niniejszym Porozumieniu, będą wykonywane w taki sposób, aby:
Polska będzie stosować w odniesieniu do Agencji (włączając jej majątek, fundusze i inne aktywa) i jej inspektorów oraz innych funkcjonariuszy, spełniających funkcje na podstawie niniejszego Porozumienia, odnośne postanowienia Porozumienia o przywilejach i immunitetach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej.
Zabezpieczenia wobec materiału jądrowego będą zakończone po stwierdzeniu przez Agencję, że materiał został zużyty lub rozproszony w taki sposób, że nie może już być wykorzystywany do jakiejkolwiek działalności jądrowej istotnej z punktu widzenia zabezpieczeń, albo stał się praktycznie nieodzyskiwalny.
Polska przekaże Agencji wcześniejsze zawiadomienie o transferach materiału jądrowego, podlegającego zabezpieczeniom w myśl niniejszego Porozumienia, poza Polskę, zgodnie z postanowieniami zawartymi w części II niniejszego Porozumienia. Agencja zakończy zabezpieczenia wobec materiału jądrowego w myśl niniejszego Porozumienia, kiedy państwo otrzymujące podejmie odpowiedzialność za ten materiał, jak to jest przewidziane w części II niniejszego Porozumienia. Agencja będzie prowadzić dokumentację wykazującą każdy taki transfer oraz, tam gdzie to będzie miało zastosowanie, wznowienie stosowania zabezpieczeń wobec materiału jądrowego, który był przedmiotem transferu.
W przypadku kiedy materiał jądrowy, podlegający zabezpieczeniom w myśl niniejszego Porozumienia, ma być użyty w działalności niejądrowej, jak wytwarzanie stopów lub ceramiki, Polska uzgodni z Agencją, zanim ten materiał zostanie w taki sposób użyty, warunki, w jakich zabezpieczenia wobec tego materiału mogą być zakończone.
Jeżeli Polska zamierza korzystać ze swego prawa używania materiału jądrowego, który wymaga zabezpieczenia w myśl niniejszego Porozumienia, w działalności jądrowej, która nie wymaga stosowania zabezpieczeń w myśl niniejszego Porozumienia, będzie obowiązywać następujące postępowanie:
Polska i Agencja pokryją koszty ponoszone przez nie w związku z wykonywaniem ich odpowiednich obowiązków w myśl niniejszego Porozumienia. Jednakże, jeżeli Polska lub osoby pod jej jurysdykcją poniosą nadzwyczajne koszty w wyniku szczególnego żądania Agencji, Agencja dokona zwrotu takich kosztów, pod warunkiem że wcześniej wyrazi na to zgodę. W każdym razie, Agencja pokryje koszt każdego dodatkowego pomiaru lub pobrania próbki, jakiego mogą zażądać inspektorzy.
Polska zapewni, że wszelka ochrona przed odpowiedzialnością wobec strony trzeciej za szkodę jądrową, włączając jakiekolwiek ubezpieczenie lub inną gwarancję finansową, które mogą być dostępne na podstawie jej ustaw lub innych przepisów, będzie rozciągać się na Agencję i jej funkcjonariuszy dla celów wykonania niniejszego Porozumienia w ten sam sposób, w jaki ochrona ta rozciąga się na obywateli Polski.
Każde roszczenie Polski wobec Agencji lub Agencji wobec Polski w odniesieniu do jakiejkolwiek szkody, wynikłej z wykonywania zabezpieczeń w myśl niniejszego Porozumienia, a innej niż szkoda spowodowana przez wypadek jądrowy, zostanie uregulowane zgodnie z prawem międzynarodowym.
Jeżeli Rada na podstawie sprawozdania Dyrektora Generalnego zadecyduje, że konieczna i pilna jest akcja ze strony Polski w celu zapewnienia zweryfikowania, że materiał jądrowy, jaki powinien podlegać zabezpieczeniom w myśl niniejszego Porozumienia, nie został przekształcony w broń jądrową lub inne jądrowe urządzenia wybuchowe, Rada może wezwać Polskę do niezwłocznego podjęcia wymaganej akcji, niezależnie od tego, czy powołano się na postępowanie w dziedzinie rozstrzygania sporów zgodnie z artykułem 22 niniejszego Porozumienia.
Jeżeli Rada po zbadaniu odnośnej informacji przedłożonej jej przez Dyrektora Generalnego stwierdzi, że Agencja nie jest w stanie zweryfikować, że nie było przekształcenia materiału jądrowego, który powinien podlegać zabezpieczeniom w myśl niniejszego Porozumienia, w broń jądrową lub inne jądrowe urządzenia wybuchowe, może ona sporządzić sprawozdanie przewidziane w ustępie C artykułu XII Statutu Agencji (zwanego dalej "Statutem") i może również podjąć w miarę potrzeby inne środki przewidziane w tym ustępie. Przy podejmowaniu takiej akcji Rada weźmie pod uwagę stopień wiarygodności zapewniony przez środki zabezpieczające, które zastosowano, i stworzy Polsce wszelkie rozsądne możliwości udzielenia Radzie wszelkich koniecznych zapewnień.
Polska i Agencja, na żądanie którejkolwiek z nich, będą przeprowadzały konsultacje odnośnie do każdej kwestii wynikającej z interpretacji lub stosowania niniejszego Porozumienia.
Polska będzie miała prawo żądać, aby każda kwestia wynikająca z interpretacji lub stosowania niniejszego Porozumienia została rozpatrzona przez Radę. Rada zaprosi Polskę do udziału w dyskutowaniu każdej takiej kwestii przez Radę.
Każdy spór wynikający z interpretacji lub stosowania niniejszego Porozumienia, z wyjątkiem sporu dotyczącego stwierdzenia Rady w myśl artykułu 19 lub akcji podjętej przez Radę w związku z takim stwierdzeniem, który nie został rozstrzygnięty na drodze rokowań lub innego postępowania uzgodnionego między Polską i Agencją, będzie na żądanie którejkolwiek z nich przekazany trybunałowi arbitrażowemu o następującym składzie: Agencja i Polska mianują po jednym arbitrze, a mianowani w ten sposób dwaj arbitrzy wybiorą trzeciego, który będzie przewodniczącym. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni od daty żądania arbitrażu Polska lub Agencja nie mianują arbitra, Polska lub Agencja może zwrócić się do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości o wyznaczenie arbitra. Takie samo postępowanie będzie stosowane, jeżeli w ciągu trzydziestu dni od daty mianowania lub wyznaczenia drugiego arbitra nie został wybrany trzeci arbiter. Większość członków trybunału arbitrażowego będzie stanowić kworum, a wszystkie decyzje będą wymagać zgody dwóch arbitrów. Postępowanie arbitrażowe określi trybunał. Decyzje trybunału będą wiążące dla Polski i Agencji.
Stosowanie zabezpieczeń Agencji w Polsce w myśl innych porozumień z Agencją o zabezpieczeniach będzie zawieszone na czas obowiązywania niniejszego Porozumienia.
Niniejsze Porozumienie wejdzie w życie w dniu, w którym Agencja otrzyma od Polski pisemne zawiadomienie, że ustawowe i konstytucyjne wymogi Polski do wejścia w życie zostały spełnione. Dyrektor Generalny poinformuje niezwłocznie wszystkie Państwa Członkowskie Agencji o wejściu w życie niniejszego Porozumienia.
Niniejsze Porozumienie będzie pozostawać w mocy tak długo, jak Polska pozostaje Stroną Układu.