Rozdział 3 - Podstawa opodatkowania. - Podatek obrotowy od jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1968.35.244

Akt utracił moc

Wersja od: 24 sierpnia 1968 r.

Rozdział  3.

Podstawa opodatkowania.

§  9.

1. Podstawę opodatkowania stanowi przypadająca należność (odpłata) w gotówce lub w naturze:

1) za sprzedane produkty - obliczona po obowiązującej cenie zbytu,

2) za świadczone usługi - obliczona według obowiązującej ceny usług,

3) z tytułu zorganizowania imprez - obliczona według obowiązującej należności za korzystanie z tych imprez.

2. Jeżeli produkt opodatkowany jest w formie różnicy pomiędzy ceną zbytu produktu a jego ceną fabryczną, podstawę opodatkowania stanowi ilość sprzedanego produktu.

3. Za cenę zbytu produktu w rozumieniu ust. 1 pkt 1 uważa się obowiązującą:

1) cenę detaliczną, zmniejszoną o marże handlowe,

2) cenę zbytu ustaloną odrębnie od cen zbytu powstających z cen detalicznych przez odjęcie marż handlowych. W razie ustalenia podstawowej zaopatrzeniowej ceny zbytu, za cenę zbytu w rozumieniu ust. 1 pkt 1 uważa się tę ostatnią.

4. Za cenę zbytu w zakładach gastronomicznych uważa się cenę gastronomiczną, z wyłączeniem doliczonych do tej ceny dodatkowych dopłat.

5. W razie sprzedaży produktu, dla którego nie ustalono ceny w obowiązującym trybie, za cenę zbytu uważa się cenę sprzedażną faktycznie stosowaną.

6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do usług.

§ 10. Przy opodatkowaniu nadmiernych ubytków produktów (§ 5 ust. 2 pkt 3) podstawę opodatkowania stanowi wartość bądź ilość produktów stanowiących ubytek. Szczegółowe przepisy w tym zakresie wyda Minister Finansów.

§  11.

1. Przy usługach podstawę opodatkowania stanowi nie tylko należność (odpłata) za same usługi, lecz również należność z tytułu pokrycia wydatków na materiały zużyte przy wykonaniu usługi. Jeżeli powyższe materiały zalicza się zleceniodawcy po cenie detalicznej, należność pomniejsza się o dodatnie różnice budżetowe, przypadające z powyższego tytułu od jednostki świadczącej usługę.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dostarczonych przez wykonawcę usługi przy jej świadczeniu gotowych, całkowicie wykończonych produktów (urządzeń) lub ich części, których zainstalowanie (włączenie) jest treścią usługi. Należności za te produkty (urządzenia) nie włącza się do obrotu podlegającego opodatkowaniu pod warunkiem, że zostanie ona ujęta w rachunku w oddzielnej pozycji.

3. Przy usługach, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 6, podstawę opodatkowania stanowi różnica pomiędzy należnością obliczoną zleceniodawcy a wartością zużytych przy wykonaniu usługi surowców i materiałów pomocniczych, obliczoną po cenach obowiązujących wykonawcę usługi; przepisu powyższego nie stosuje się, jeżeli surowce i materiały zostały wytworzone przez wykonawcę usługi.

4. Jeżeli jednostka gospodarcza przyjmująca zlecenie na wykonanie usługi, działająca na własny rachunek i we własnym imieniu, powierza wykonanie usługi innej jednostce gospodarczej, podstawą do obliczenia podatku należnego od jednostki, która przyjęła zlecenie od odbiorcy usługi, jest różnica pomiędzy należnością wynikającą z faktury wystawionej przez nią zleceniodawcy a należnością faktycznego wykonawcy usługi. Obie powyższe należności powinny być ujęte w oddzielnych pozycjach w fakturze wystawionej zleceniodawcy.

5. W wypadku określonym w ust. 4, jeżeli fakturę wystawia tylko faktyczny wykonawca usługi, podstawą do obliczenia należnego podatku od jednostki, która przyjęła zlecenie od odbiorcy usługi, jest suma należnej prowizji.

6. U komisanta przy czynnościach komisowej sprzedaży podstawę opodatkowania stanowi suma należnej prowizji oraz innych wynagrodzeń za wykonane usługi.