Rozdział 2 - Przedmiot opodatkowania. - Podatek obrotowy od jednostek gospodarki uspołecznionej.
Monitor Polski
M.P.1968.35.244
Akt utracił moc Wersja od: 24 sierpnia 1968 r.
Rozdział 2.
Przedmiot opodatkowania.
Przedmiot opodatkowania.
§ 5.
1.
Podatkowi obrotowemu podlega obrót osiągnięty przez jednostkę gospodarczą: 1)
ze sprzedaży produktów przez nią wytworzonych, wydobytych, przetworzonych, wykończonych, naprawionych, odnowionych (obrót towarowy), 2)
ze świadczenia usług oraz organizowania imprez (obrót nietowarowy).2.
Na równi ze sprzedażą traktuje się: 1)
w wypadkach i na warunkach określonych przez Ministra Finansów - zużycie wytworzonych przez jednostkę gospodarczą produktów na własne cele produkcyjne, ogólnozakładowe, pozaoperacyjne, inwestycje i remonty kapitalne; przepis powyższy stosuje się odpowiednio do usług, 2)
nieodpłatne wydanie przez jednostkę gospodarczą jej pracownikom tytułem deputatu wytworzonych przez nią produktów, 3)
w wypadkach i na warunkach określonych przez Ministra Finansów - powstanie nadmiernych ubytków produktów; za nadmierne ubytki produktów uważa się niedobory produktów, powstałe w czasie ich produkcji, magazynowania, przerobu (zużycia) lub przewozu, zmniejszone o powstające w czasie powyższych czynności dopuszczalne straty naturalne, obliczone na podstawie obowiązujących norm; Minister Finansów może określić, że na równi z nadmiernymi ubytkami produktów mogą być potraktowane nadmierne ubytki surowców, materiałów pomocniczych oraz produkcji w toku, 4)
zaksięgowane przez jednostkę gospodarczą, o której mowa w § 4 i 24, bezsporne należności z tytułu niedoborów inwentaryzacyjnych produktów, jeżeli produkty te podlegają opodatkowaniu, w razie gdy zgodnie z obowiązującymi przepisami należności od osób odpowiedzialnych za te niedobory oblicza się po cenie wyższej od ceny fabrycznej, jeśli zaś idzie o niedobory produktów, dla których nie ustalono cen fabrycznych - po cenie wyższej od ceny zbytu, zmniejszonej o kwotę podatku obrotowego, obliczonego według obowiązującej stawki; przepisu powyższego nie stosuje się do należności z tytułu niedoborów produktów podlegających opodatkowaniu na podstawie pkt 3.§ 6.
1.
Za produkty uważa się: 1)
wyroby gotowe (całkowicie wykończone), 2)
półfabrykaty oraz części wyrobów, 3)
artykuły niepełnowartościowe, stanowiące gotowe wyroby, półfabrykaty i części wyrobów, jeżeli ich cena zbytu jest wyższa od ceny fabrycznej najniższego gatunku danego artykułu bądź od ceny zbytu najniższego gatunku, zmniejszonej o kwotę podatku wynikającą z zastosowania obowiązującej stawki podatkowej.2.
Za wytworzenie uważa się również pozyskiwanie produktów w ramach gospodarki leśnej (drewna i innych).3.
Za przetworzenie (przerób) uważa się czynności, w wyniku których bądź powstaje nowy produkt, odmienny od wziętego do przerobu, bądź też produkt wzięty do przerobu stanowi jeden ze składników nowego produktu.4.
Za wykończenie uważa się takie końcowe czynniki produkcyjne, w wyniku których udoskonala się i nadaje ostateczną formę zewnętrzną wytworzonemu produktowi bądź uszlachetnia się produkt (np. apretura, polerowanie, niklowanie, malowanie, barwienie itp.), a które mają wpływ na zmianę jakości i wartości produktu, lecz nie zmieniają jego istoty lub rodzaju.5.
Za naprawę lub odnowienie produktu uważa się czynności, polegające na przywróceniu właściwości użytkowych, wyglądu lub stanu pierwotnego produktowi już używanemu, nabytemu przez jednostkę gospodarczą w celu odprzedaży po dokonaniu naprawy (odnowieniu).§ 7.
Nie uważa się za przetworzenie, wykończenie, naprawę lub odnowienie: 1)
czynności mających na celu przygotowanie gotowego produktu do obrotu handlowego, jednak nie wykonywanych w ramach normalnego cyklu produkcyjnego, takich jak sortowanie, suszenie, krajanie (rąbanie), paczkowanie, formowanie, rozlewanie (butelkowanie), rozcieńczanie (z wyjątkiem rozcieńczania spirytusu i esencji octowej), zawijanie, czyszczenie (z wyjątkiem oczyszczania spirytusu), prasowanie, dekatyzowanie itp., 2)
czynności polegających na dokonywaniu poprawek i usunięciu wad produkcyjnych nowych produktów.§ 8.
1.
Za usługi w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 2 uważa się - niezależnie od wypadków, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 - wykonanie na zlecenie osób trzecich wszelkiego rodzaju czynności i prac (robót), a w szczególności: 1)
przewóz i spedycję, 2)
sprzedaż komisową, 3)
naprawę (remont) rzeczy stanowiących własność zleceniodawcy, bez względu na wartość materiałów zużytych do naprawy, 4)
przyjmowanie zleceń na wykonanie produktów lub świadczenie usług przez inne jednostki, 5)
wykonanie produktu z surowca (materiału) stanowiącego własność zleceniodawcy, 6)
czynności, polegające na wytwarzaniu z własnego surowca (materiału) produktów na indywidualne zamówienia osób fizycznych, jeżeli czynności te stanowią usługę na rzecz ludności w rozumieniu przepisu § 1 ust. 1 uchwały nr 203 Rady Ministrów z dnia 30 lipca 1965 r. w sprawie rozwoju usług dla ludności w latach 1966-1970 (Monitor Polski Nr 47, poz. 259), 7)
najem i dzierżawę oraz przechowywanie rzeczy (towarów).2.
Za organizowanie imprez w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 2 uważa się w szczególności wyświetlanie filmów, urządzanie widowisk cyrkowych i estradowych, wyścigów oraz gier loteryjnych.