Pobór opłaty od środków transportowych: samochodów, ciągników, autobusów, motocykli, rowerów i wózków z silnikami pomocniczymi o pojemności skokowej ponad 50 cm(3).

Monitor Polski

M.P.1955.81.970

Akt utracił moc
Wersja od: 16 września 1955 r.

INSTRUKCJA
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 sierpnia 1955 r.
w sprawie poboru opłaty od środków transportowych: samochodów, ciągników, autobusów, motocykli, rowerów i wózków z silnikami pomocniczymi o pojemności skokowej ponad 50 cm3.

Na podstawie § 9 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 sierpnia 1955 r. w sprawie poboru opłaty od środków transportowych i rowerów (Monitor Polski Nr 81, poz. 969) ustala się, co następuje:
Ilekroć w niniejszej instrukcji jest mowa o opłacie od środków transportowych bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć opłatę od samochodów, ciągników, autobusów, motocykli, rowerów i wózków z silnikami pomocniczymi o pojemności skokowej ponad 50 cm3.
Wysokość opłaty od środków transportowych ustalają wydziały komunikacji drogowej prezydiów powiatowych (miast stanowiących powiaty) rad narodowych i Rad Narodowych w m.st. Warszawie i m. Łodzi w zależności od rodzaju środka transportowego w oparciu o przepisy dekretu z dnia 20 maja 1955 r. o podatkach i opłatach terenowych (Dz. U. Nr 21, poz. 136).
1.
Opłatę od środków transportowych pobierają wydziały finansowe prezydiów powiatowych (miast stanowiących powiaty) rad narodowych właściwe według miejsca zamieszkania bądź siedziby osób zgłaszających swoje środki transportowe do rejestracji w wydziałach komunikacji drogowej wymienionych w § 2. Wydziały finansowe prezydiów rad narodowych miast podzielonych na dzielnice wyznaczą w razie potrzeby do dokonywania poboru opłaty od środków transportowych podległe oddziały finansowe prezydiów dzielnicowych rad narodowych położone najbliżej wydziału komunikacji drogowej. W m.st. Warszawie i w. m. Łodzi opłatę od środków transportowych pobierają kasy specjalne wydziałów finansowych znajdujące się w siedzibie (gmachu) wydziału komunikacji drogowej.
2.
Opłata od środków transportowych może być wpłacana również w oddziałach Narodowego Banku Polskiego (N.B.P.) na rachunki właściwych wydziałów (oddziałów) finansowych.
Wydział (oddział) finansowy wydaje na pobraną opłatę od środków transportowych pokwitowanie z kwitariusza przychodowego wzór nr 1 do przepisów o rachunkowości budżetowej. Zarówno pokwitowanie wydziału (oddziału) finansowego, jak i dowód wpłaty do N.B.P. jest dowodem uiszczenia opłaty od środków transportowych.
1.
Na podstawie dołączonego do wniosku o rejestrację lub do karty technicznej okresowego przeglądu pokwitowania wydziału (oddziału) finansowego lub dowodu wpłaty do N.B.P. wydział komunikacji drogowej zaopatruje dowód rejestracyjny w klauzulę: "Opłatę od środków transportowych uiszczono za rok ..... (za lata ....., za półrocze ..... roku .....) w kwocie zł ..... słownie zł ....., dnia ..... w kasie Wydziału (Oddziału) Finansowego Prezydium Powiatowej (Miejskiej-Dzielnicowej) Rady Narodowej w .......... - w Oddziale N.B.P. w ..........". Klauzulę podpisuje pracownik upoważniony do wydawania dowodów rejestracji i zaopatruje w odcisk pieczęci urzędowej.
2.
W przypadku zwrotu dowodu rejestracyjnego (wycofanie pojazdu mechanicznego) wydział komunikacji drogowej zwraca podatnikowi pokwitowanie na uiszczoną opłatę.
1.
Gotówkę uzyskaną z wpływów z opłaty od środków transportowych wydział (oddział) finansowy odprowadza codziennie do oddziału N.B.P. łącznie z innymi wpływami podatkowymi.
2.
Wpływy z opłaty od środków transportowych pobrane od osób zamieszkałych (mających siedzibę) w miastach i osiedlach stanowią dochody budżetów tych miast i osiedli, wpływy zaś z opłaty od środków transportowych pobrane od osób zamieszkałych (mających siedzibę) w gromadach stanowią dochody budżetu właściwej powiatowej rady narodowej. W związku z tym wydziały (oddziały) finansowe prezydiów rad narodowych miast stanowiących powiaty zarachowują wpływy z opłaty od środków transportowych na dochód własnych budżetów na część 12 dział 3 rozdział 3 § 5 "Opłata od środków transportowych". Natomiast wydziały finansowe prezydiów powiatowych rad narodowych zarachowują:
a)
wpływy z opłaty od środków transportowych uzyskane od osób zamieszkałych (mających siedzibę) w gromadach na dochody własnych budżetów,
b)
wpływy uzyskane od osób zamieszkałych (mających siedzibę) w miastach nie stanowiących powiatów i osiedlach - przejściowo na rozdział "wpływy do wyjaśnienia", z którego do dnia 5 następnego miesiąca przelewają odpowiednie kwoty na rachunki dochodów budżetów tych miast i osiedli.
3.
O ile chodzi o wpływy zarachowywane na dochody własnych budżetów, wydziały (oddziały) finansowe prowadzą na te wpływy osobne dzienniki wpłat i zwrotów, do których wpisują wpływy imiennie według dowodów otrzymanych w wyciągu bankowym oraz sumy dzienne z kwitariusza przychodowego wzór nr 1, przy czym nie zakładają kart kontowych. Natomiast wpływy na rzecz budżetów miast nie stanowiących powiatów oraz osiedli wydziały finansowe prezydiów powiatowych rad narodowych wpisują do kart dochodów przeznaczonych na wpływy do wyjaśnienia stosownie do przepisów o rachunkowości budżetowej.
Prezydia rad narodowych osiedli i miast nie stanowiących powiatów prowadzą księgowość opłaty od środków transportowych według przepisów o rachunkowości budżetowej, nie prowadząc przy tym kont osobowych.
Zwrotu opłaty od środków transportowych dokonywać można na podstawie decyzji wydziału komunikacji drogowej z zastosowaniem okólnika Ministra Finansów z dnia 15 października 1952 r. w sprawie zwrotu opłat skarbowych (Monitor Polski Nr A-90, poz. 1412).
1.
W razie gdy w 1955 r. przed wejściem w życie powołanego w § 2 dekretu dokonano już rejestracji środków transportowych, wydziały (oddziały) finansowe wezwą posiadaczy środków transportowych do uiszczenia opłaty na podstawie wykazów, otrzymanych od wydziałów komunikacji drogowej. Wykazy te powinny zawierać kwoty opłaty ustalone na podstawie przepisów wspomnianego dekretu.
2.
Wezwania wydziałów (oddziałów) finansowych do uiszczenia opłaty powinny mieć charakter decyzji w trybie art. 150 dekretu o postępowaniu podatkowym z terminem płatności, przewidzianym w dekrecie o zobowiązaniach podatkowych.
3.
Nie uiszczone w terminie opłaty za rok 1955 podlegają przymusowemu ściągnięciu i powinny być przypisane w kartach kontowych zbiorowych.
Instrukcja obowiązuje od dnia ogłoszenia.