Rozdział 3 - Branżowy plan kont. - Plany kont dla jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1959.66.341

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1966 r.

III.

Branżowy plan kont.

§  3.

1. Przedsiębiorstwa wymienione w § 1 obowiązane są prowadzić księgowość opierając się na branżowych planach kont.

2. Do opracowania branżowych planów kont obowiązane są zjednoczenia i jednostki równorzędne.

3. Branżowy plan kont powinien być zatwierdzony przez właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego).

§  4.

1. Termin wprowadzenia w życie branżowych planów kont ustala się na dzień 1 stycznia 1960 r.

2. W przypadkach uzasadnionych właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) może wystąpić z wnioskiem do Ministra Finansów o przesunięcie terminu, o którym mowa w ust. 1.

§ 5. Branżowy plan kont składa się z:

1) wykazu kont syntetycznych oznaczonych symbolami dwucyfrowymi ustalonymi w jednolitym planie kont lub trzycyfrowymi, o ile istnieje uzasadniona względami gospodarczymi potrzeba rozbudowy kont syntetycznych; utworzone konta syntetyczne mają być zgodne co do treści ekonomicznej z kontem syntetycznym jednolitego planu kont; rozbudowy kont syntetycznych dokonuje się przez dodanie cyfr od 0 do 9 do symbolu dwucyfrowego, jakim jest oznaczone dane konto syntetyczne w jednolitym planie kont,

2) wykazu kont (pozycji) analitycznych, które mają być prowadzone do poszczególnych kont syntetycznych,

3) komentarza, w którym należy określić szczegółowo:

a) zakres i funkcjonowanie kont zawartych w wykazie dla typowych dla danej branży operacji gospodarczych,

b) zasady rachunku kosztów.

§ 6. Ministerstwa (urzędy centralne) obowiązane są do wprowadzenia zmian w branżowych planach kont na wniosek Ministerstwa Finansów w przypadku, gdy jest to uzasadnione potrzebami sprawozdawczości lub systemu finansowego i planowania.

§  7.

1. Zagadnienia nie unormowane postanowieniami branżowych planów kont przedsiębiorstwa mają obowiązek rozstrzygać we własnym zakresie przy zachowaniu zasad ustalonych nauką rachunkowości.

2. W przypadkach wątpliwych oraz stanowiących precedens ostateczną decyzję co do sposobu prawidłowego rozwiązania wydaje właściwe ministerstwo w porozumieniu z Ministerstwem Finansów.