§ 2. - Organizacja terenowej służby architektoniczno-budowlanej.

Monitor Polski

M.P.1954.A-59.790

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1958 r.

§  2.

1. Architekci terenowi nadają kierunek pracom nad generalnymi (ogólnymi) planami miast i osiedli i innymi planami urbanistycznymi, zatwierdzają bądź oceniają dla prezydiów rad narodowych i organów nadrzędnych z punktu widzenia urbanistycznego i architektonicznego wszelkie projekty budów, przewidzianych do realizacji na terenach objętych ich działalnością, i kontrolują, czy realizacja tych budów odbywa się zgodnie z zatwierdzonymi projektami.

2. W pracy swej architekci terenowi dążą do poprawy warunków materialnych, kulturalnych i zdrowotnych obywateli w związku z realizacją socjalistycznej rozbudowy, przebudowy i budowy nowych miast i osiedli, likwidacji zaniedbań okresu kapitalistycznego w tym zakresie oraz odrobienia zaległości pierwszych lat odbudowy.

3. Na architektach terenowych ciąży odpowiedzialność za kształtowanie oblicza urbanistyczno-architektonicznego miast i osiedli oraz za kształtowanie krajobrazu terenów położonych poza granicami miast i osiedli w związku ze zmianami wprowadzonymi w tym krajobrazie wskutek wznoszenia budowli, urządzeń inżynieryjnych oraz trwałej zmiany użytkowania terenu.