§ 3. - Oprocentowanie środków trwałych przedsiębiorstw państwowych.

Monitor Polski

M.P.1974.29.179

Akt utracił moc

Wersja od: 28 sierpnia 1974 r.

§  3.

1. Przedsiębiorstwa ustalają i przekazują do terenowego organu administracji równowartość oprocentowania środków trwałych za okresy miesięczne (zaliczkowo) i kwartalne na dochód odpowiedniej części, działu i rozdziału budżetu centralnego lub właściwego budżetu terenowego - § 14 "Oprocentowanie środków trwałych".

2. Wpłaty miesięczne powinny być dokonywane w terminie do dnia 28 danego miesiąca, w wysokości odpowiadającej ¹/₁₂ kwoty przewidzianej w planie rocznym (projekcie planu).

3. Oprocentowanie za okresy kwartalne oblicza się w wysokości ¹/₄ kwoty wynikającej z zastosowania obowiązującej stawki procentowej do przeciętnej w kwartale wartości środków trwałych. Za przeciętną wartość środków trwałych uważa się ¹/₂ kwoty wartości tych środków na początek oraz na koniec kwartału - według wartości początkowej (brutto), wynikającej z ewidencji księgowej, powiększonej lub pomniejszonej o wartości określone w ust. 7-13.

4. Kwoty oprocentowania za okresy kwartalne podlegają przekazaniu do budżetu - po potrąceniu zaliczkowych wpłat miesięcznych - w terminie do dnia 28 miesiąca następującego po zakończeniu kwartału.

5. Kwoty ewentualnych nadpłat oprocentowania podlegają zarachowaniu na pokrycie bieżących należności budżetowych z tytułu oprocentowania albo zwrotowi na wniosek przedsiębiorstwa, które dokonało wpłaty.

6. Terenowy organ administracji może na wniosek przedsiębiorstwa odraczać terminy wpłat (ust. 2 i 4), jeżeli w przedsiębiorstwie występują w poszczególnych kwartałach istotne sezonowe wahania produkcji i zbytu (sprzedaży).

7. Nie wlicza się do podstawy oprocentowania wartości środków trwałych:

1) których najem następuje według obowiązujących cen usług (np. sprzętu, środków transportu); wartość tych środków trwałych stanowi podstawę oprocentowania u wynajmującego,

2) uzyskanych przez przedsiębiorstwa przemysłowe lub budowlano-montażowe objęte planowaniem centralnym z zakończonych (oddanych do użytku) i rozliczonych produkcyjnych inwestycji branżowych (zadań inwestycyjnych), finansowanych kredytem bankowym; dotyczy to także środków trwałych, uzyskanych z inwestycji branżowych, polegających wyłącznie na zakupach maszyn i urządzeń oraz ich montażu, nie zaliczonych do budownictwa, finansowanych z kredytu spłacanego ze środków własnych przedsiębiorstwa. Zmniejszenia podstawy oprocentowania dokonuje się w okresie spłaty kredytu - bez względu na okres, w którym dokonano rozliczenia inwestycji - za okresy kwartalne w wysokości ¹/₂ sumy nie spłaconego przez przedsiębiorstwo kredytu, wynikającej z ewidencji księgowej, według stanu na pierwszy i ostatni dzień kwartału objętego rozliczeniem. Podstawy oprocentowania nie zmniejsza się o kwoty kredytu zaciągniętego na inwestycję, której przedmiotem było wyłącznie wykonanie środków trwałych, zwolnionych od oprocentowania zgodnie z § 1 uchwały nr 178 Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1970 r. w sprawie oprocentowania środków trwałych przedsiębiorstw państwowych (Monitor Polski Nr 40, poz. 295). Przepis niniejszego punktu stosuje się odpowiednio do innych przedsiębiorstw objętych planowaniem centralnym, uzyskujących środki trwałe z inwestycji branżowych finansowanych kredytem bankowym, jeżeli kredyt ten podlega spłacie z własnych środków przedsiębiorstwa,

3) uzyskanych przez przedsiębiorstwa, o których mowa w pkt 2, z nie zakończonych jeszcze produkcyjnych inwestycji branżowych (zadań inwestycyjnych), finansowanych kredytem bankowym, jeżeli te środki trwałe zostały oddane do użytku przed upływem planowanego terminu zakończenia inwestycji, wynikającego z ustalonego w założeniach techniczno-ekonomicznych cyklu realizacji inwestycji.

8. Przepis ust. 7 pkt 3 stosuje się począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały oddano do użytku, do ostatniego dnia miesiąca, w którym inwestycja (zadanie inwestycyjne) podlegała rozliczeniu, a w razie gdy inwestycja oddana zostanie po upływie planowanego terminu jej zakończenia - do ostatniego dnia miesiąca, w którym planowano zakończenie inwestycji.

9. Wartość lokali użytkowych wynajmowanych od innych jednostek ustala się jako iloczyn zajmowanej powierzchni (liczonej w m²), za którą przedsiębiorstwo będące najemcą opłaca czynsz najmu, i średniej jednostkowej ceny 1 m² tej powierzchni. Dla oprocentowania środków trwałych ustala się następujące średnie ceny 1 m² powierzchni najmowanych lokali użytkowych, uwzględniając ich wyposażenie techniczne w rozumieniu przepisów o czynszach za lokale użytkowe (np. instalacja elektryczna siły, wodociągowa, kanalizacyjna, gazowa itp.):

1) w budynkach gospodarczych budownictwa wiejskiego o konstrukcji drewnianej lub innej nietrwałej w rozumieniu przepisów w sprawie amortyzacji środków trwałych - 500 zł za 1 m²,

2) w pozostałych budynkach:

a) bez urządzeń technicznych - 2.400 zł za 1 m²,

b) posiadających jedno lub dwa urządzenia techniczne - 3.100 zł za 1 m²,

c) z pełnym wyposażeniem w urządzenia techniczne (trzy i więcej urządzeń) - 3.600 zł za 1 m².

Wartość przynależnych do lokali piwnic, nie wykorzystanych na pomieszczenia składowe, do których stosuje się obniżone stawki czynszu, obniża się w celu oprocentowania o połowę. Nie podlega oprocentowaniu wartość lokali użytkowych wynajmowanych od innych jednostek na okres sezonu, nie dłużej jednak niż na 3 następujące po sobie miesiące.

10. Przedsiębiorstwo wynajmujące lokale użytkowe innym jednostkom odlicza od podstawy oprocentowania wartość wynajętych lokali użytkowych w wysokości równej iloczynowi wielkości wynajmowanej powierzchni lokali użytkowych i rzeczywistej ceny 1 m² powierzchni. Rzeczywistą cenę 1 m² powierzchni oblicza się dzieląc wartość początkową budynku, wynikającą z ewidencji księgowej, przez ogólną ilość m² powierzchni lokali użytkowych w danym budynku. Jeżeli jednak przedsiębiorstwo wynajęło lub oddało w dzierżawę innej jednostce cały budynek, wówczas od podstawy oprocentowania odlicza się wartość początkową tego budynku, wykazaną w ewidencji księgowej.

11. Wartość wynajmowanych środków trwałych, nie będących lokalami użytkowymi, ustala się według ich wartości początkowej (brutto) wynikającej z ewidencji księgowej jednostki wynajmującej środek trwały będący jej własnością.

12. Za podstawę oprocentowania środków trwałych wchodzących w skład inwestycji oddanych do użytku i znajdujących się w okresie osiągania projektowanej zdolności produkcyjnej przyjmuje się taki procent ich wartości początkowej, jaki odpowiada procentowi zdolności produkcyjnej, która zgodnie z założeniami techniczno-ekonomicznymi powinna być osiągnięta w kwartale obejmującym miesiąc, za który oblicza się oprocentowanie. W związku z tym pozostałą część wartości tych środków trwałych odejmuje się od podstawy oprocentowania.

13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się do środków trwałych oddanych do użytku, a uzyskanych z produkcyjnych inwestycji branżowych przez przedsiębiorstwo przemysłowe lub budowlano-montażowe objęte planowaniem centralnym, których wartość nie podlega wliczeniu do podstawy oprocentowania stosownie do przepisów ust. 7 pkt 2.