§ 2. - Opodatkowanie nadmiernych ubytków spirytusu.

Monitor Polski

M.P.1961.50.218

Akt utracił moc

Wersja od: 29 czerwca 1961 r.

§  2.

1. Podatkowi obrotowemu podlegają nadmierne ubytki spirytusu w stanie nie skażonym bądź skażonym szczególnymi środkami skażenia, powstałe w czasie:

1) magazynowania spirytusu w gorzelni lub innym zakładzie wytwarzającym spirytus,

2) magazynowania, przerobu, oczyszczania, odwadniania lub zużycia spirytusu w zakładzie, który nabył go po cenie niższej od ceny detalicznej spirytusu zbutelkowanego na cele konsumpcyjne, zmniejszonej o obowiązującą marżę detaliczną i wartość bezpośredniego opakowania,

3) przewozu spirytusu z zakładu, w którym został wytworzony, lub z zakładu, który sprzedał (przekazał) go po cenie, o której mowa w pkt 2.

2. Za nadmierne ubytki spirytusu uważa się zmniejszone o dozwolone zaniki bądź normy zużycia braki spirytusu stanowiące przy:

1) magazynowaniu spirytusu - różnicę pomiędzy ilością spirytusu, wynikającą ze stanu książkowego, a jego rzeczywistym zapasem, ustalonym przy kontroli;

2) przerobie, oczyszczaniu, odwadnianiu lub zużyciu spirytusu - różnicę pomiędzy ilością spirytusu wziętego do przerobu (zużycia) według zapisów książkowych a ilością spirytusu, obliczoną z ilości rzeczywiście otrzymanych wyrobów gotowych, produkcji w toku, produktów ubocznych i spirytusu powrotnego;

3) przewozie spirytusu - różnicę pomiędzy ilością spirytusu wynikającą ze świadectwa przewozowego, a w razie jego braku - z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez dostawcę, a ilością rzeczywiście ustaloną przy odbiorze przesyłki spirytusu.

3. Za dozwolone zaniki (normy zużycia) uważa się zaniki ustalone w granicach norm określonych przez powołane do tego organy na pokrycie naturalnych strat spirytusu przy magazynowaniu, przerobie, oczyszczaniu, odwadnianiu, zużyciu i przewozie.

4. Jeżeli ubytek spirytusu powstał z powodu nielegalnego usunięcia spirytusu (np. kradzieży), opodatkowaniu podlega cały ubytek spirytusu, bez potrącenia dozwolonego zaniku.

5. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie nieustalenia przez powołane do tego organy norm dozwolonego zaniku bądź norm zużycia spirytusu. W tym przypadku za nadmierny ubytek uważa się całą brakującą ilość spirytusu. W stosunku do ubytków powstających przy wyrobie nowych produktów (które dotychczas nie były wytwarzane) przepis powyższy obowiązuje po upływie 6 miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym uruchomiono produkcję nowych wyrobów, o ile w tym czasie nie ustalono norm dozwolonego zaniku bądź norm zużycia spirytusu.

6. Za przerób (ust. 1 pkt 2) uważa się takie zastosowanie spirytusu w procesie produkcyjnym, w którego wyniku powstaje nowy, odmienny produkt, nie zawierający spirytusu bądź zawierający go jako jeden ze składników.

7. Za zużycie (ust. 1 pkt 2) uważa się takie zastosowanie spirytusu nie będące przerobem (ust. 6), w którego wyniku ulega on zniszczeniu bądź nie nadaje się do użytku bez uprzednich szczególnych zabiegów (destylacja, oczyszczenie itp.).