Rozdział 4 - Przepisy ogólne i końcowe - Ogólne zezwolenie dewizowe.

Monitor Polski

M.P.1989.34.264

Akt utracił moc

Wersja od: 30 września 1989 r.

Rozdział  4

Przepisy ogólne i końcowe

§ 36. Użyte w niniejszym zarządzeniu określenia:

1) "państwo, z którym Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych" - oznacza Socjalistyczną Republikę Albanii, Ludową Republikę Bułgarii, Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, Republikę Kuby, Mongolską Republikę Ludową, Niemiecką Republikę Demokratyczną, Socjalistyczną Republikę Rumunii, Węgierską Republikę Ludową, Demokratyczną Republikę Wietnamu i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich,

2) "przewóz przesyłek" - oznacza przewóz w komunikacji międzynarodowej towarów, mienia i innych przesyłek nie stanowiących bagażu towarzyszącego oraz świadczone za granicą usługi maklerskie i agencyjne związane z przewozem przesyłek oraz inne usługi transportowe,

3) "należności za przewóz osób" - oznacza opłaty za przewóz osób drogą lądową, powietrzną i wodną, wskazane w dokumentach przewozu (bilety na przejazd, karty okrętowe zlecenia na wykonanie usług przewozowych) oraz opłaty za miejsca sypialne, miejsca do leżenia, rezerwację miejsc, przewóz bagażu towarzyszącego,

4) "waluty wymienialne" - oznacza waluty obce uznane przez Narodowy Bank Polski za wymienialne,

5) "rachunek walutowy" - oznacza rachunek prowadzony w polskim banku dewizowym w kraju w walucie obcej,

6) "rachunki walutowe A" - oznacza rachunki bankowe osób krajowych fizycznych, prowadzone w walutach wymienialnych,

7) "rachunki walutowe S" - oznacza rachunki bankowe osób krajowych fizycznych, prowadzone w walutach państw socjalistycznych,

8) "rachunki walutowe C" - oznacza rachunki bankowe osób zagranicznych, prowadzone w walutach obcych wymienialnych.

§  37.

1. Tracą moc:

1) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 1958 r. w sprawie prowadzenia specjalnych rachunków zagranicznych dla przedstawicielstw obcych i pracowników tych przedstawicielstw będących cudzoziemcami dewizowymi (Monitor Polski Nr 38, poz. 222),

2) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 25 września 1976 r. w sprawie rachunków bankowych krajowców dewizowych prowadzonych w walutach państw socjalistycznych (Monitor Polski Nr 38, poz. 172 i z 1979 r. Nr 4, poz. 40),

3) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 10 marca 1984 r. w sprawie zezwolenia na niektóre czynności obrotu dewizowego (Monitor Polski Nr 7, poz. 52, z 1986 r Nr 33, poz. 244, z 1987 r. Nr 32, poz. 277, z 1988 r. Nr 6, poz. 55 i Nr 28, poz. 252 oraz z 1989 r. Nr 3, poz. 29 i Nr 32, poz. 253).

2. W zakresie uregulowanym niniejszym zarządzeniem tracą moc:

1) zarządzenie Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 30 listopada 1984 r. w sprawie rachunków bankowych osób krajowych fizycznych prowadzonych w walutach wymienialnych oraz uchylenia ograniczeń w dysponowaniu środkami zgromadzonymi na tych rachunkach bankowych (Monitor Polski Nr 27, poz. 192, z 1987 r. Nr 30, poz. 234 i z 1988 r. Nr 17, poz. 140),

2) zarządzenie Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 30 lipca 1986 r. w sprawie rachunków bankowych osób zagranicznych prowadzonych w walutach wymienialnych (Monitor Polski Nr 27, poz. 187),

3) zarządzenie Ministra Finansów i Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 22 września 1987 r. w sprawie wkładów oszczędnościowych w walutach wymienialnych potwierdzonych certyfikatami depozytowymi (Monitor Polski Nr 30, poz. 235).

§ 38. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.