Rozdział 1 - Zezwolenia na wywóz wartości dewizowych za granicę i przywóz do kraju waluty polskiej - Ogólne zezwolenie dewizowe.

Monitor Polski

M.P.1989.34.264

Akt utracił moc

Wersja od: 30 września 1989 r.

Rozdział  1

Zezwolenia na wywóz wartości dewizowych za granicę i przywóz do kraju waluty polskiej

§ 1. Ilekroć w zarządzeniu zezwala się na wywóz za granicę lub przywóz do kraju waluty polskiej albo na wnoszenie jej na obce statki, zezwolenie nie dotyczy monet o jednostkowej wartości nominalnej przekraczającej 50 złotych, będących w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawnym środkiem płatniczym, z wyjątkiem, o którym mowa w § 8 i 9.

§  2.

1. Zezwala się osobom krajowym przekraczającym granicę państwową na wywóz za granicę waluty polskiej w kwocie nie przekraczającej 250.000 zł.

2. Wywiezioną walutę polską można wydatkować po przeprowadzonej kontroli dewizowej:

1) na zakup artykułów konsumpcyjnych w miejscach sprzedaży tych artykułów:

a) w polskich środkach komunikacji na trasach zagranicznych,

b) w środkach komunikacji należących do państw, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych, w czasie ich przebiegu w tych państwach,

2) na zakup biletów i miejscówek w polskich środkach komunikacji na trasach zagranicznych:

a) na miejsca sypialne w polskich wagonach kolejowych oraz na polskich statkach na liniach zaczynających się i kończących się w granicach państw, o których mowa w pkt 1 lit. b),

b) na miejsca do leżenia w polskich wagonach kolejowych komunikacji międzynarodowej,

c) na przejazd polskimi statkami, autobusami oraz samochodami na liniach zaczynających się i kończących się w granicach państw, o których mowa w pkt 1 lit. b),

3) na zakup waluty obcej państwa, z którym Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych na podstawie talonów Narodowego Banku Polskiego.

3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, udziela się z zastrzeżeniem powrotnego przywozu do kraju nie wydatkowanej waluty polskiej.

§ 3. Zezwala się osobom krajowym i zagranicznym na wywóz swoich imiennych książeczek oszczędnościowych wystawianych w walucie polskiej oraz książeczek czekowych do rachunków oszczędnościowych prowadzonych w walucie polskiej bez prawa realizacji za granicą na inne cele niż wymienione w § 2 ust. 2 i pod warunkiem powrotnego ich przywozu do kraju.

§ 4. Zezwolenia, o których mowa w § 2 ust. 1 i § 3, nie dotyczą osób krajowych wyjeżdżających za granicę w celu zamieszkania.

§ 5. Zezwala się osobom zagranicznym - obywatelom państw, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych:

1) na przywóz z tych państw i powrotny wywóz do tych państw waluty polskiej w kwocie określonej w imiennym dokumencie potwierdzającym nabycie tej waluty w banku lub uprawnionej instytucji państwa, którego obywatelem jest osoba zagraniczna, zgodnie z porozumieniem banków centralnych,

2) na wywóz do tych państw czeków w walucie polskiej wystawionych w tych państwach i waluty polskiej pochodzącej z wymiany przez obywateli tych państw walut obcych, czeków i czeków podróżniczych w polskim banku dewizowym lub w kasie walutowej prowadzonej na podstawie zezwolenia dewizowego.

§  6.

1. Zezwala się osobom krajowym na wywóz za granicę:

1) walut obcych, czeków oraz czeków podróżniczych (travellers cheques) wystawianych w walucie obcej, nabytych na cele podróży i pobytu za granicą w bankach, biurach podróży lub innych instytucjach w kraju, uprawnionych do sprzedaży na te cele środków płatniczych,

2) walut obcych wymienialnych, pochodzących z realizacji zagranicznych przekazów bankowych i pocztowych, czeków, weksli i akredytyw pieniężnych,

3) czeków i czeków podróżniczych wystawionych w walucie obcej za granicą,

4) walut obcych, czeków i czeków podróżniczych pochodzących z rachunków walutowych "A" i "S" oraz z realizacji wkładów oszczędnościowych w walutach wymienialnych, potwierdzonych certyfikatami depozytowymi.

2. Waluty obce, będące prawnym środkiem płatniczym w państwach innych niż państwa, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych, mogą być wywiezione przez krajową osobę fizyczną do wysokości 500 dolarów USA lub ich równowartości, bez potrzeby udokumentowania ich pochodzenia z tytułów, o których mowa w ust. 1.

3. Wywóz za granicę wartości dewizowych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić pod warunkiem ich przeznaczenia za granicą wyłącznie na zakup rzeczy ruchomych i usług oraz na pokrycie innych wydatków związanych z podróżą.

4. Wywóz za granicę walut obcych zgromadzonych na rachunkach walutowych "S" może nastąpić tylko do państw, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych.

§  7.

1. Zezwala się osobom zagranicznym na wywóz za granicę:

1) walut obcych, pochodzących z realizacji zagranicznych przekazów bankowych i pocztowych, czeków podróżniczych, weksli i akredytyw pieniężnych,

2) czeków, czeków podróżniczych wystawionych w walucie obcej za granicą,

3) walut obcych zgromadzonych na rachunkach walutowych "C", pochodzących z:

a) realizacji zagranicznych, przekazów bankowych i pocztowych, czeków, czeków podróżniczych, weksli oraz akredytyw pieniężnych,

b) wpłat w kraju kwot przywiezionych lub przesłanych z zagranicy w granicach kwot uwidocznionych w zgłoszeniu dewizowym, potwierdzonym przez polski urząd celny podczas odprawy celnej na granicy albo podczas kontroli zagranicznych przesyłek pocztowych,

c) realizacji w kraju dyspozycji osób krajowych w wykonaniu umów zawartych przez te osoby z posiadaczem rachunku, z zachowaniem polskich przepisów dewizowych, w tym także umów w zakresie handlu zagranicznego,

d) rachunków bankowych podmiotów zagranicznych prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i dopuszczonych do przekazania za granicę na podstawie odrębnych przepisów,

e) realizacji przelewów z rachunków walutowych "C" innych osób zagranicznych, w tym również z tytułu realizacji spadku, zapisu lub dyspozycji na wypadek śmierci,

f) tytułu orzeczenia w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, w sprawach o wykroczenia, cywilnym i administracyjnym, przyznającego osobom zagranicznym waluty obce,

g) tytułu zwrotu kwot uprzednio podjętych z tego rachunku w celu wywozu za granicę, w razie gdy wyjazd nie doszedł do skutku, oraz nie zrealizowanych przekazów za granicą i przelewów na rzecz instytucji krajowych,

h) realizacji przelewów z rachunków walutowych "A" osób krajowych w razie zmiany statusu dewizowego posiadacza rachunku walutowego "A" oraz z tytułu dyspozycji na wypadek śmierci dokonanej na rachunku walutowym "A",

i) wymiany waluty polskiej na waluty obce przez Narodowy Bank Polski na podstawie odrębnych przepisów,

j) wygranych w kasynach gry, prowadzonych na podstawie zezwolenia dewizowego,

4) czeków i czeków podróżniczych wystawionych w walucie obcej pochodzącej z tytułów, o których mowa w pkt 3,

5) walut obcych, wygranych przez te osoby w kasynach gry, prowadzonych na podstawie zezwolenia dewizowego, po okazaniu imiennego zaświadczenia kierownika kasyna o wysokości wygranej.

2. Waluty obce, czeki i czeki podróżnicze pochodzące z rachunków walutowych "C" mogą wywozić również osoby krajowe i umocowane do dysponowania saldem tych rachunków.

§  8.

1. Zezwala się osobom krajowym i zagranicznym na wywóz za granicę:

1) monet złotych w postaci stanowiącej wartość dewizową,

2) monet będących w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawnym środkiem płatniczym

- nabytych w kraju dla celów numizmatycznych za waluty obce w przedsiębiorstwie lub instytucji uprawnionych do ich sprzedaży.

2. Wywóz, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na podstawie zaświadczenia wystawionego przez uprawnione przedsiębiorstwo lub instytucję, stwierdzającego sprzedaż tych monet imiennie określonej osobie.

§ 9. Zezwala się osobom krajowym i zagranicznym na przywóz z zagranicy monet z kruszców szlachetnych będących w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej prawnym środkiem płatniczym.

§  10.

1. Zezwala się osobom krajowym przekraczającym granicę państwową w okresie zatrudnienia ich albo stażu naukowego lub szkoleniowego za granicą na powrotny wywóz przywiezionych do kraju wartości dewizowych, niezależnie od kwot wywożonych na podstawie zezwolenia, o którym mowa w § 6 ust. 2.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych przez osoby krajowe należące do załogi polskich statków albo do obsługi innych polskich środków komunikacji międzynarodowej.

3. Powrotny wywóz waluty państwa sąsiadującego w kwocie nie przekraczającej równowartości 50.000 zł przez osoby krajowe, o których mowa w ust. 1, zatrudnione w tym państwie, codziennie przekraczające granicę państwową na podstawie dowodów osobistych lub równoznacznych dokumentów, może następować bez potwierdzenia przez urząd celny przywozu tej waluty.

§  11.

1. Zezwala się na wywóz za granicę następujących wartości dewizowych znajdujących się w kasie polskiego statku:

1) walut obcych należących do armatora statku, w kwocie przez niego ustalonej, na koszty związane z rejsem statku,

2) walut obcych i innych wartości dewizowych emitowanych lub wystawionych w walutach obcych oraz złota w postaci stanowiącej wartość dewizową, należących do członków załogi statku, jeżeli zostały złożone na przechowanie w kasie statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej ze wskazaniem wartości należących do poszczególnych osób; podejmowanie przez deponenta walut i innych wartości dewizowych nie podlega ograniczeniom dewizowym,

3) waluty polskiej należącej do członków załogi statku, zdeponowanej w kasie statku ponad kwoty dozwolone do wywozu zgodnie z przepisami § 2, z zastrzeżeniem powrotnego przywozu wywiezionej kwoty.

2. Waluta polska zdeponowana w kasie statku (ust. 1 pkt 3) nie może być w czasie od zakończenia odprawy celnej wyjściowej statku do zakończenia odprawy celnej wejściowej w porcie polskim wydawana jej deponentom, chyba że nastąpiło zwolnienie (wymustrowanie) członka załogi statku za granicą. W tym ostatnim wypadku podjęcie kwoty z kasy statku potwierdza kapitan statku w zaświadczeniu uprawniającym do powrotnego przywozu.

3. Przeniesienie depozytu wartości dewizowych członka załogi z kasy polskiego statku do kasy innego polskiego statku nie wymaga zezwolenia dewizowego.

§ 12. Zezwala się osobom krajowym należącym do personelu obsługi miejsc sprzedaży artykułów konsumpcyjnych oraz sprzedaży biletów i miejscówek za walutę polską w polskich środkach komunikacji międzynarodowej na wywóz za granicę waluty polskiej i obcej oraz przywóz do kraju waluty polskiej stanowiącej pogotowie kasowe w kasie oraz uzyskanej ze sprzedaży.

§  13.

1. Zezwala się osobom krajowym fizycznym - pracownikom podmiotów gospodarczych na wywóz za granicę z rachunków walutowych tych podmiotów walut obcych wymienialnych i czeków do wysokości 10.000 dolarów USA lub ich równowartości na cele zakupów towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz na pokrycie kosztów podróży.

2. Zezwala się osobom krajowym fizycznym - pracownikom podmiotów gospodarczych na wywóz do państw, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych, walut obcych tych państw w wysokości określonej w porozumieniach banków centralnych oraz czeków łącznie do wysokości 1.000 rubli lub ich równowartości na pokrycie kosztów podróży.