Ogólne zezwolenia dewizowe na niektóre czynności obrotu dewizowego dla podmiotów gospodarujących prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu.

Monitor Polski

M.P.1995.16.198

Akt utracił moc

Wersja od: 31 marca 1995 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 29 marca 1995 r.

w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych na niektóre czynności obrotu dewizowego dla podmiotów gospodarujących prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu.

Na podstawie art. 19 ust. 1 oraz w związku z art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 2 pkt 4 lit. b) i c), art. 8, art. 9 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703) zarządza się, co następuje:

§ 1. Użyte w zarządzeniu określenie "armator" oznacza:

1) podmioty gospodarujące, prowadzące działalność w zakresie transportu morskiego, tj.: armatorów żeglugi liniowej, armatorów żeglugi trampowej, armatorów żeglugi promowej, armatorów żeglugi pasażerskiej, armatorów ratownictwa morskiego, armatorów żeglugi śródlądowej, szkolnictwo morskie, zaplecze naukowo-badawcze transportu morskiego, zaopatrzenie i obsługę platform poszukiwawczo-wydobywczych,

2) podmioty gospodarujące, prowadzące działalność w zakresie rybołówstwa morskiego, tj.: armatorów rybołówstwa bałtyckiego, armatorów rybołówstwa dalekomorskiego, armatorów pomocniczej floty rybołówstwa, zaplecze naukowo-badawcze rybołówstwa morskiego,

3) podmioty gospodarujące, prowadzące działalność poszukiwawczo-wydobywczą na morzu.

§ 2. Zezwala się armatorom na transfer za granicę zagranicznych środków płatniczych w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych, zaciągniętych z tytułu prowadzonej działalności, w tym w szczególności:

1) kar i kaucji nakładanych na statek za naruszenie przepisów, w tym także porządkowych, obowiązujących na terenie danego kraju,

2) kosztów zmiany bandery,

3) kosztów związanych z rejsem statku.

§  3.

1. Zezwala się armatorom na pozostawienie za granicą ich należności pieniężnych i przeznaczenie ich za granicą na cele:

1) wykonywania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych, zaciągniętych z tytułu prowadzonej działalności,

2) finansowania kosztów utrzymania przedstawicielstw za granicą,

3) zaliczek kapitańskich.

2. Zezwala się armatorom na otwarcie i posiadanie rachunku bankowego w banku za granicą w celu prowadzenia rozliczeń, o których mowa w ust. 1; przepis § 5 ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1995 r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Monitor Polski Nr 16, poz. 197) stosuje się odpowiednio.

§  4.

1. Zezwala się armatorom na przekaz za granicę walut wymienialnych kupionych w banku, przeznaczonych na wypłatę części wynagrodzenia w walutach wymienialnych (dodatku dewizowego), należnego członkom załogi statku.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotów gospodarujących wymienionych w § 1 pkt 3, z wyjątkiem załóg statków i platform poszukiwawczo-wydobywczych będących w posiadaniu tych podmiotów.

§ 5. Zezwala się armatorom na przekaz za granicę kupionych w banku walut wymienialnych w celu wypłaty wynagrodzeń dla osób zagranicznych zatrudnionych na statkach.

§  6.

1. Zezwala się na wywóz za granicę następujących wartości dewizowych znajdujących się w kasie polskiego statku:

1) zagranicznych środków płatniczych,

2) złota w postaci stanowiącej wartość dewizową, należącego do członków załogi statku,

jeżeli zostały złożone na przechowanie w kasie statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej, ze wskazaniem wartości dewizowych należących do poszczególnych osób; podejmowanie przez deponenta walut i innych wartości dewizowych nie podlega ograniczeniom dewizowym.

2. Przeniesienie depozytu wartości dewizowych członka załogi z kasy polskiego statku do kasy innego polskiego statku nie wymaga zezwolenia dewizowego.

§  7.

1. Zezwala się armatorom na udzielanie poręczeń i gwarancji dotyczących pokrycia szkód awaryjnych.

2. Zezwala się armatorom na przekaz za granicę zagranicznych środków płatniczych z tytułu, o którym mowa w ust. 1.

§  8.

1. Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach za granicą kredytów pod zastaw hipoteczny na cele inwestycyjne.

2. Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach za granicą kredytów do łącznej dla poszczególnego armatora równowartości 25.000.000 EURO ¹ w stosunku rocznym na sfinansowanie działalności eksploatacyjnej prowadzonej za granicą.

3. Zezwala się armatorom na przekaz za granicę walut wymienialnych w celu pokrycia wymagalnych zobowiązań z tytułu gwarancji i poręczeń, udzielonych innym osobom krajowym i zagranicznym w związku z zaciągnięciem przez nie kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, pod warunkiem że suma udzielonych poręczeń nie może przekroczyć w stosunku rocznym kwoty określonej w ust. 2.

4. Armatorzy zaciągający kredyty, o których mowa w ust. 1 i 2, zobowiązani są do przekazania informacji o tych kredytach do Narodowego Banku Polskiego.

5. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą armatorów żeglugi śródlądowej.

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 1995 r.

¹ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 30 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. Prawo dewizowe (Dz.U.98.160.1063), wyraz "ECU" zastępuje się wyrazem "EURO".