Odbywanie praktyki przez kandydatów na zawodowych kierowców samochodowych.

Monitor Polski

M.P.1954.119.1675

Akt utracił moc

Wersja od: 1 grudnia 1954 r.

UCHWAŁA NR 811

PREZYDIUM RZĄDU

z dnia 26 listopada 1954 r.

w sprawie odbywania praktyki przez kandydatów na zawodowych kierowców samochodowych.

W celu zapewnienia stałego dopływu kadr wykwalifikowanych kierowców samochodowych dla potrzeb gospodarki narodowej Prezydium Rządu uchwala co następuje:

§  1.

1. Uspołecznione przedsiębiorstwa, zakłady i instytucje eksploatujące samochody ciężarowe o ładowności od 2,5 tonn wzwyż mają obowiązek przyjmować na 3-miesięczną praktykę kandydatów na zawodowych kierowców samochodowych (zwanych w dalszym ciągu "praktykantami"), posiadających pozwolenie na prowadzenie pojazdów mechanicznych dla praktykanta.

2. Zakres i warunki odbywania praktyki w obsłudze i prowadzeniu samochodów określi Minister Transportu Drogowego i Lotniczego.

§ 2. Wydziały komunikacji drogowej prezydiów wojewódzkich rad narodowych (Prezydiów Rad Narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi) w porozumieniu z oddziałami lub referatami zatrudnienia prezydiów rad narodowych miast stanowiących powiaty, prezydiów powiatowych rad narodowych i Prezydiów Rad Narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi przydzielają praktykantów na praktykę kierując ich w miarę możności do miejscowości, w których praktykanci posiadają miejsce zamieszkania.

§  3.

1. Praktykantom wypłaca się za okres praktyki wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 300 zł miesięcznie.

2. Praktykantom, którzy w związku z odbywaniem praktyki otrzymywać będą czasowe delegacje poza obręb stałego miejsca pracy, należy wypłacać diety na ogólnych zasadach.

3. Odbycie praktyki potwierdza zakład pracy na pozwoleniu praktykanta.

4. Kierowcy samochodowemu, któremu powierzono praktyczne szkolenie praktykanta, po ukończeniu praktyki wypłaca się wynagrodzenie w wysokości 200 zł, a po otrzymaniu przez praktykanta pozwolenia kategorii III na prowadzenie pojazdów mechanicznych premię w wysokości 175 zł. Jeżeli praktykanta szkoliło dwóch lub więcej kierowców, każdemu z nich wypłaca się wynagrodzenie łącznie z premią proporcjonalnie do okresu szkolenia praktykanta, przy czym łączna suma wynagrodzenia i premii nie może przekraczać 375 zł.

5. W przypadku nieotrzymania przez praktykanta pozwolenia kategorii III na prowadzenie pojazdów mechanicznych w związku z ujemnym wynikiem sprawdzenia jego znajomości przepisów o ruchu drogowym i praktycznej umiejętności prowadzenia pojazdów, zakład pracy, w którym praktykant odbywał praktykę, obowiązany jest przyjąć go na jednomiesięczną powtórną praktykę. W czasie tej praktyki praktykant nie otrzymuje wynagrodzenia, a kierowca szkolący przeprowadza bezpłatnie ponowne przeszkolenie tego praktykanta. Kierowcy szkolącemu należy wypłacić premię w trybie przewidzianym w ust. 4 po otrzymaniu przez praktykanta pozwolenia kategorii III na prowadzenie pojazdów mechanicznych.

§ 4. Przepisy uchwały nie obowiązują użytkowników samochodów ciężarowych należących do jednostek wojskowych i jednostek bezpieczeństwa publicznego.

§ 5. Wykonanie uchwały porucza się Ministrom: Transportu Drogowego i Lotniczego, Finansów, Pracy i Opieki Społecznej oraz zainteresowanym ministrom i kierownikom centralnych urzędów.

§ 6. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia 1954 r.