Rozdział 3 - Maksymalne dawki dopuszczalne promieniowania jonizującego. - Ochrona zdrowia przy stosowaniu ciał promieniotwórczych w zakładach przemysłowych, w zakładach służby zdrowia i pracowniach naukowo-badawczych.

Monitor Polski

M.P.1955.105.1417

Akt utracił moc

Wersja od: 15 listopada 1955 r.

III.

Maksymalne dawki dopuszczalne promieniowania jonizującego.

1. Ustala się następujące maksymalne dawki dopuszczalne dla poszczególnych rodzajów promieniowania:

a) promieniowanie gamma o energii kwantu poniżej 3 Mav przy promieniowaniu od zewnątrz 0,3 r na tydzień mierzone w powietrzu lub 0,5 r na tydzień mierzone na powierzchni ciała; przy promieniowaniu od wewnątrz w żadnej tkance dawka promieniowania nie może przekraczać 0,05 r dziennie;

b) promieniowanie beta o energii kwantu poniżej 3 Mav przy promieniowaniu od zewnątrz 0,3 rep mierzone w powietrzu na tydzień lub 0,5 rep mierzone na powierzchni ciała na tydzień; przy promieniowaniu od wewnątrz w żadnej tkance dawka promieniowania nie może przekraczać 0,05 rep dziennie;

c) promieniowanie alfa na jakiejkolwiek powierzchni ciała z wyjątkiem rąk nie może przekraczać 0,005 rep na dzień;

d) przy narażeniu na promieniowanie jonizujące wyłącznie rąk dozwolone jest 5-krotne zwiększenie wyżej wymienionych dawek dla każdego rodzaju promieniowania.

2. Dawki tolerancyjne podano dla okresów tygodniowych (35 godzin pracy). Należy przestrzegać utrzymywania intensywności promieniowania poniżej maksymalnie dopuszczalnej dawki w każdym momencie pracy. Intensywność promieniowania nie powinna w żadnej sekundzie pracy z substancjami radioaktywnymi przekraczać maksymalnie dopuszczalnej dawki tygodniowej podzielonej przez liczbę sekund pracy w tygodniu.

3. Dopuszczalne maksymalne stężenie substancji promieniotwórczych w powietrzu zasadniczo nie może przekraczać 10^-11 C na litr powietrza. Szczegółowe dane dla poszczególnych ciał promieniotwórczych zostaną opracowane później.