§ 9. - Obowiązki organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Monitor Polski

M.P.1974.21.123

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 1977 r.

§  9.

1. W razie śmierci żołnierza niezawodowego w czasie odbywania czynnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, obowiązany jest pouczyć członków rodziny zmarłego żołnierza o przysługujących im uprawnieniach rentowych i wskazać właściwy organ rentowy, do którego członek rodziny powinien złożyć wniosek. Jeżeli żołnierz zmarł w wojskowym zakładzie leczniczym, obowiązek ten spoczywa na komendancie zakładu.

2. 8 Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę wojskową, lub wojskowy komendant uzupełnień jest obowiązany na żądanie organu rentowego przesłać niezwłocznie temu organowi:

1) zaświadczenie stwierdzające datę wcielenia żołnierza do jednostki wojskowej w celu odbycia czynnej służby wojskowej oraz datę śmierci żołnierza,

2) zaświadczenie o wysokości uposażenia stanowiącego podstawę wymiaru renty (§ 3 ust. 1 pkt 2),

3) 9 orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej stwierdzające związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową,

4) 10 (skreślony).

3. 11 Jeżeli śmierć żołnierza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową, wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w tej sprawie, przesyła je do wojskowej komendy uzupełnień właściwej ze względu na miejsce zamieszkania zmarłego żołnierza.

4. 12 W razie ubiegania się o rentę rodzinną przez członków rodzin osób wymienionych w art. 40 ust. 1 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień albo kierownik studium wojskowego wydaje odpowiednio zaświadczenia:

1) o przyjęciu na naukę do podoficerskiej szkoły zawodowej lub orkiestry wojskowej,

2) o odbywaniu zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,

3) o powołaniu do czynnej służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby,

4) stwierdzające śmierć osoby wymienionej w art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy wskutek wypadku powstałego bez jej winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa lub z powrotem,

5) 13 wymienione w ust. 2 pkt 2.

⁸ § 9 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.

⁹ § 9 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret pierwszy zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.

¹⁰ § 9 ust. 2 pkt 4 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. a) tiret drugi zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.

¹¹ § 9 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.

¹² § 9 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.

¹³ § 9 ust. 4 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. c) zarządzenia z dnia 25 października 1976 r. (M.P.76.41.181) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1977 r.